Drukkend gevoel, doorweekt maandverband en de ‘walk of shame’ met vlekken in het kruis: dit zijn bekende ervaringen voor de zes miljoen Britten met urine-incontinentie.
Voor veel vrouwen zijn plasjes laten vloeien in een hoekje van Poundland of in een plasje zitten bij de plaatselijke muziekgroep voor moeder en kind maar al te bekende scenario’s.
Terwijl vrouwen die zijn bevallen een derde meer kans hebben op het ontwikkelen van urine-incontinentie, zegt de NHS dat het ook kan worden veroorzaakt door het nemen van bepaalde medicijnen, zoals sommige antidepressiva, of het drinken van te veel cafeïne en alcohol.
Overgewicht of obesitas kan het risico ook verhogen omdat het de bekkenbodemspieren kan verzwakken.
Hier spreekt Sun Online met vier vrouwen die dapper bekennen dat ze in het openbaar in hun broek plassen.
‘Overal om me heen was een natte plas’
Voormalig DJ Catrina Davies, 37, is zes maanden geleden bevallen van dochter Zoë. Ze wonen in Rhoose, Wales.
Catrina zegt: “Sinds ik bevallen ben, heb ik een aantal echte noodgevallen gehad. Ik was verscheurd toen Zoë eruit kwam, en heb twee maanden geen ‘Kegels’ of bekkenbodemoefeningen gedaan.
Een keer zat ik in de trein te wachten op het toilet, maar de persoon binnen kreeg de deur niet open.
Ik deed de hand tussen de benen – wat ik de ‘nee, nee, nee!’ – dansje: soms lukt het, soms niet.
Ten slotte ging de deur open. Mijn bips raakte nog net op tijd de zitting van het toilet, maar ik was een paar druppels langs mijn been kwijtgeraakt.
Een andere keer was ik bij een muziekles met andere moeders en baby’s toen we halverwege waren en ik dringend moest gaan.
Maar de andere moeders hadden hun baby’s dus niemand kon op mijn dochter passen.
Ik moest gaan – overal om me heen was een natte plas. Ik huilde van schaamte.
Gelukkig begrepen de andere moeders het volkomen. Op het laatst moesten we er allemaal om lachen.
Ooit kwam ik thuis van boodschappen doen. We wonen op de derde verdieping. Ik bracht eerst mijn baby naar onze flat en ging toen naar beneden voor de buggy.
Op weg naar boven moest ik plassen, maar tegen de tijd dat ik binnenkwam, voelde ik het maar al te bekende gedruppel langs mijn been lopen.
Mijn spijkerbroek was doorweekt – het was een echte plasstroom.
Ik drink veel water, maar ik ben ervan overtuigd dat het suikerhoudende en niet-alcoholische dranken zijn die dit veroorzaken. Zelfs in de kroeg, als ik een frisdrank neem, ga ik in de buurt van het toilet zitten. Als je moet gaan, moet je gaan.”
‘Ik ben een Poundland op de hoek binnengegaan en heb mijn broek doorweekt’
De Spaanse lerares Vanesa Domene, 37, woont samen met haar partner. Ze hebben een zoontje van elf maanden en wonen in Colchester
Vanesa zegt: “Ik ben uiteindelijk gescheurd toen ik beviel en heb een week in het ziekenhuis gelegen. Ik had prenatale yogalessen gevolgd en het belang van bekkenbodemoefeningen was me met de paplepel ingegoten.
De verloskundige zei na afloop hetzelfde. Maar omdat ik hechtingen had, kon ik er niet aan beginnen.
Drie maanden lang had ik een groot probleem om mijn plas onder controle te houden. Het laatste wat ik wilde, was een ongemakkelijk maandverband dragen.
Ondanks dat het me werd aangeraden, negeerde ik het, in de veronderstelling dat ik het zelf wel onder controle kon houden.
Tijdens mijn eerste uitstapje naar de stad zonder de baby stond ik in de rij om te betalen in Poundland, toen ik moest plassen.
De sensatie was overweldigend, de rij bewoog niet en ik kon niet langer wachten.
Ik ging naar een hoek in de winkel en de plas stroomde langs mijn been, mijn broek doorweekt. Ik kon het niet onder controle houden.
Ik schaamde me zo dat ik mijn mandje liet vallen en de winkel uit rende. Gelukkig regende het, zodat ik kon verbergen dat mijn broek nat was.
Het was het vreselijkste moment van mijn hele leven. Ik ben nooit meer in die Poundland geweest.
De volgende drie maanden kon ik niet anders dan een groot, bobbelig maandverband dragen voor het geval ik betrapt zou worden.
Vanaf die dag ben ik niet meer gestopt met bekkenoefeningen. Ik deed ook aan yoga om het daar beneden strakker te maken.”
‘Ik moet een apparaat ter grootte van een vibrator in me stoppen’
Marina White, 38, is fulltime moeder en woont in West-Londen
Marina zegt: “De eerste keer dat ik in mijn broek plaste, raakte ik echt overstuur. Het irriteerde me ook omdat niemand me vertelde dat dit na de bevalling kon gebeuren.
De bevalling verliep prima en ik heb geen scheurtjes opgelopen. Maar ik had moeten weten dat de vaginabodem, in tegenstelling tot je buikspieren, ook niet vanzelf weer in vorm komt.
Ik zorg goed voor mijn lichaam en blijf in vorm, maar er zijn zoveel dingen die ik niet kan doen als ik in mijn broek plas.
Als ik spring met een springtouw, gebeurt het. Het is hetzelfde als ik nies – het gebeurt. Hetzelfde gebeurt als ik hoest – het natte gevoel in mijn onderbroek neemt het over.
Op een keer was ik in de sportschool en droeg ik een lichtgekleurde legging en plaste ik in mijn broek. Ik was gekrenkt. Ik moest naar huis met een natte plek rond mijn geslachtsdelen.
Ik had ook geen trui of topje om het te bedekken. Ik had alleen een legging, sportschoenen en een korte top aan.
Ik zorgde ervoor dat ik snel thuiskwam en bad dat niemand me zag – het was duidelijk wat er was gebeurd.
Toen had ik een andere keer een jurk aan en het lekte er gewoon uit. Ik kon de hele dag niet gaan zitten. Ik was doodsbang dat een vochtige plek vlekken op mijn jurk zou maken.
Ik heb op YouTube wat Kegel-oefeningen gevonden om mijn vaginaspieren te helpen versterken. Ik heb ze heel gedisciplineerd gedaan en het helpt.
Ik heb ook een bekkentoner gekocht. Je brengt het apparaatje ter grootte van een vibrator in de vagina in en knijpt erin.
Het geeft feedback over of je het goed doet – ik ben vastbesloten dit onder controle te krijgen.”
HOE KUNNEN JULLIE MUNTEN VAN JE BEKKENBLAD OEFENEN?
De bekkenbodemspieren bevinden zich tussen uw benen en lopen van het schaambeen aan de voorkant tot de basis van uw ruggengraat.
Ze hebben de vorm van een slinger en houden al uw bekkenorganen op hun plaats.
Bij een vrouw zijn dat de baarmoeder, de vagina, de darmen en de blaas.
Daarom spelen de spieren een sleutelrol bij uw behoefte om te plassen – ze geven u controle over wanneer u plast.
Als iemand ouder wordt, worden de bekkenbodemspieren van nature zwakker, en vrouwen die kinderen hebben gekregen, hebben vaker een zwakkere bekkenbodem als gevolg van de bevalling.
Hoe zwakker uw bekkenbodem, hoe groter uw risico op incontinentie en hoe slechter uw seksleven waarschijnlijk zal zijn.
Om uw bekkenbodem te versterken, is het belangrijk de spieren elke dag te trainen.
U kunt uw bekkenbodemspieren voelen door te proberen de urinestroom te stoppen wanneer u plast.
Om uw spieren te versterken, raden deskundigen aan:
– Ga comfortabel zitten en knijp 10 tot 15 keer achter elkaar in de spieren
– Houd uw adem niet in en span niet tegelijkertijd uw buik-, bil- of dijspieren aan
– Als u eenmaal aan de oefening gewend bent, probeer elke knijpbeweging een paar seconden vast te houden
– Elke week voegt u meer knijpbewegingen toe aan uw dagelijkse routine
– Binnen een paar maanden zou u resultaat moeten merken, met een grotere gevoeligheid tijdens de seks
‘Ik zou dit mijn ergste vijand niet toewensen’
Schoonmaakster Bridgette McDermott, 34, heeft drie kinderen van 14, 12 en 13 maanden. Ze wonen met haar partner in Coleville, Leicestershire
Bridgette zegt: “Ik heb al 12 jaar geen controle meer over mijn blaas en het heeft mijn leven tot een hel gemaakt. Zelfs als ik naar het toilet ben geweest en klaar ben met plassen, komt er nog plas uit.
Ik begon met plassen nadat ik mijn tweede kind had gekregen. Ik had een baarmoederverzakking en werd geopereerd, maar de pijn daarna was verschrikkelijk.
Als ik had geweten wat er zou gebeuren, was ik er niet mee doorgegaan. Het enige positieve was dat ik tegelijkertijd een strakkere ‘designer vagina’ kreeg.
Na de operatie kreeg ik bekkenbodemoefeningen, maar met twee jonge kinderen was het moeilijk te onthouden om ze vol te houden.
Twee jaar later begon het beneden wat losser te worden. Als ik hoestte of niesde, begon ik te kwijlen.
Na mijn derde bevalling is de drang om te gaan constant – het betekent dat ik mijn leven heel anders moet inrichten. Als ik met de kinderen ga trampolinespringen, draag ik altijd maandverband.
Skiën en springen is ook uit den boze.
Ik kan naar het toilet gaan en een plasje doen, maar zelfs als ik geen behoefte voel om te gaan, blijft het eruit sijpelen:
Ik zit zo vaak met een natte onderbroek dat ik een reserveonderbroek bij me moet hebben.
Als ik met mijn partner naar bed ga, draag ik een grote comfortabele onderbroek voor het geval ik een ongelukje krijg.
Het is gênant – ik zou het mijn ergste vijand niet toewensen.”