Het lichaam van Parsons was natuurlijk niet verloren. Het werd gestolen door zijn vriend en producer Phil Kaufman, die een pact wilde uitvoeren dat hij met de artiest had gesloten om het stoffelijk overschot te cremeren in Cap Rock in Joshua Tree. Kaufman stak de kist in brand met een paar liter benzine, werd achtervolgd (maar niet gepakt) door de politie en kreeg uiteindelijk slechts een boete van $750 voor de beproeving. Het stoffelijk overschot van Parsons werd uiteindelijk teruggevlogen naar New Orleans, waar, zo gaat het verhaal, zijn hebzuchtige stiefvader hem begraven wilde hebben zodat hij een deel van de overvloedige nalatenschap van de artiest kon erven. Toch bezoeken elk jaar massa’s fans Cap Rock om hulde te brengen – en om te theoretiseren over wat zij denken dat er werkelijk gebeurd zou kunnen zijn op 19 september meer dan 40 jaar geleden.
Hoewel zijn discografie niet groot was, is en was de invloed van Parsons – hij begon zijn platencarrière als een kortstondig lid van de Byrds, voor wie hij, in zijn korte periode, een meer country-centric geluid heeft ingebracht. Men zou kunnen zeggen dat hij hetzelfde heeft gedaan voor de Rolling Stones, toen hij met de band in hun villa in Frankrijk woonde terwijl ze werkten aan Exile on Main Street. Parsons, Mick Jagger en Keith Richards zouden Hank Williams liedjes plukken tussen de werksessies door, en meer overlevering zegt dat Parson vocalen heeft bijgedragen aan “Sweet Virginia,” hoewel het nooit is bevestigd.
Populair op Rolling Stone
Uitgebracht na zijn overlijden, is de impact van Grievous Angel enorm geweest. Het mengen van de morphing hippiecultuur en zich ontwikkelende psychedelica van de late jaren zestig en vroege jaren zeventig met rock & roll grooves en country ruggengraten, het vormde een generatie van Emmylou Harris, zijn duet partner en protégée, tot tijdgenoten Townes Van Zandt en Steve Earle, via Ryan Adams, Wilco en, meest recent, Sturgill Simpson. Misschien zou het nu “Americana” worden genoemd, maar “Kosmisch Amerikaans”, de door Parsons gekozen uitdrukking, doet het beter recht – en is evenzeer van toepassing op zijn muziek als op zijn leven en hoogst ongebruikelijke dood.
Luister hieronder naar Gram Parsons’ baanbrekende twanger, “Return of the Grievous Angel,”.
