De Vivo V, Carbone L, Saccone G, et al. Early amniotomy after cervical ripening for induction of labour: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Am J Obstet Gynecol. 2019. doi: 10.1016/j.ajog.2019.07.049.
EXPERT COMMENTARY
Inductie van arbeid is de afgelopen 2 decennia verdubbeld, met bijna 25% van de parturiënten die momenteel inductie ondergaan in de Verenigde Staten.1 Arbeidsinductie op termijn is geassocieerd met perinatale uitkomsten die vergelijkbaar zijn met die van spontane arbeid, zonder een toename van het CD-percentage.1-3 Hoewel er verschillende methoden voor het rijpen van de baarmoederhals zijn geëvalueerd, moet de veiligste en meest effectieve methode nog worden vastgesteld.2
Amniotomie – of kunstmatig breken van de vliezen (AROM) – wordt al lang gebruikt als techniek voor weeëninductie en voor augmentatie bij vrouwen met spontane weeën. De vermeende voordelen zijn een verhoogde respons op exogene oxytocine, een kortere bevallingsinterval en een verhoogde kans op een spontane vaginale bevalling. Risico’s van amniotomie zijn verwonding van de foetus of omliggende weefsels, bloeding, niet-bevestigende foetale tests, navelstrengprolaps, en langdurige ruptuur van membranen (gedefinieerd als langer dan 18 uur), wat een risicofactor is voor intra-amniotische infectie.
Het optimale tijdstip van amniotomie is niet bekend. De recente studie van De Vivo en collega’s was bedoeld om een beter inzicht te krijgen in de risico/batenverhouding van vroege amniotomie na cervixrijping bij vrouwen die weeëninductie ondergaan.
Details van de studie
De auteurs voerden een systematische review en meta-analyse uit die 1.273 vrouwen in 4 gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken includeerde om de effectiviteit te bepalen van routinematige vroege amniotomie versus late amniotomie/spontane ruptuur van membranen na cervicale rijping (met ofwel een Foley-katheter of prostaglandines) bij vrouwen met een singleton vertex foetus die inductie van arbeid ondergaan in de termijn of late premature periode.
Early amniotomie werd gedefinieerd als AROM “kort na cervicale rijping” (gevallen); late amniotomie werd gedefinieerd als AROM na de actieve fase van de bevalling of spontane breuk van de vliezen (controles).
Het primaire resultaat was de incidentie van CD. Secundaire uitkomsten waren de totale duur van de bevalling, de wachttijd tussen inductie en bevalling, en neonatale morbiditeit (een samenstelling van geboortegewicht, Apgar-scores, meconium-gekleurd vruchtwater, neonatale sepsis, noodzaak tot reanimatie, en opname op de neonatale intensive care unit).
Doorgaan naar: Bevindingen…