Het fenomeen van Yoro Vissenregen is gewoon te vreemd en lijkt op een hoax – maar dat is het waarschijnlijk niet!
In de buurt van de stad Yoro valt in mei – juli een hevige regenbui. Dat zou niets bijzonders zijn – maar na deze regen springen er talloze kleine, levende visjes in de velden alsof ze uit de lucht zijn gevallen.
Onweer en vissen
De vissenregen vindt plaats aan het begin van de regenperiode ergens in mei – juli. Er komt een dag dat er in de namiddag een angstaanjagende, donkere wolk komt met woeste bliksem en donder. Hevige regenbuien en harde wind houden minstens 45 minuten aan en kunnen zelfs enkele uren duren.
Als de storm wegtrekt, pakken de inwoners van Yoro manden op en rennen naar de moerassige weiden van La Pantanal aan de voet van de uitgedoofde vulkaan El Mal Nombre (Slecht Woord). Honderden en zelfs duizenden springende, levende vissen worden in de natte weiden gevonden, alsof ze tijdens de storm uit de lucht zijn gevallen. De mensen verzamelen de vis om hem mee naar huis te nemen en op te eten – er wordt gezegd dat de vis een specifieke smaak heeft, anders dan de smaak van gewone vis.
Om juist te zijn – een groot deel van de vis wordt echter niet van de grond verzameld, maar wordt gevangen in de tijdelijke bekkens en stromen die door zware regenval worden gevormd.
Het is niet bekend wanneer dit fenomeen is begonnen – de eerste berichten dateren uit het midden van de 19e eeuw toen de eerste missionaris pater Subirana hier kwam. We mogen aannemen dat deze regen ook al eerder heeft bestaan.
Populair feest
Sinds 1998 wordt er in de stad Yoro een festival georganiseerd dat bekend staat als “Festival de la Lluvia de Peces” om dit ongewone verschijnsel te markeren.
Het feest begint vroeg in de ochtend met een luide wake-up salute en de mensen worden door luidsprekers opgeroepen om naar een vismarkt bij het stadhuis te komen. Vis is een specialiteit van dit feest, hoewel er over het algemeen gewone vis wordt verkocht, niet de vis die naar verluidt uit de lucht is gevallen. De meeste mensen zien dit gewoon als het zoveelste feest, zonder al te veel belangstelling voor de tradities van Yoro of het vreemde natuurverschijnsel.
Yoro gebruikt deze ongewone gebeurtenis als een toeristisch marketinginstrument. De kerk heeft ook een stem in deze festiviteit – velen geloven dat dit wonder door God is gezonden als antwoord op het gebed van Vader Subirana.
Vader Subirana en Jicaques
De Spaanse priester Vader José Manuel (Jesus de) Subirana is een belangrijke figuur geweest in de geschiedenis van het christendom in Honduras. Hij kwam in 1855 in Honduras aan en werkte hier tot aan zijn dood in 1864, waarbij hij verschillende groepen inheemse volkeren tot het christelijk geloof bekeerde. Hij wordt vereerd als een moedige en rechtvaardige missionaris, die de plaatselijke bevolking hielp te vechten voor hun rechten op het land van hun voorouders.
Een van deze groepen inheemse volkeren waren de Jicaques die rond het hedendaagse Yoro leefden en onafhankelijk bleven tot het midden van de 19e eeuw. Pater Subirana deed met overredingskracht en Gods woord wat anderen met wapens niet konden bereiken – hij slaagde erin de Jicaques “terug te brengen” naar de christelijke wereld. Zijn bedoelingen waren nobel – maar tegenwoordig spreekt niemand meer Jicaques.
Heden ten dage is de naam van pater Subirana echter nauw verbonden met de legende van de Yoro-visregen, terwijl zijn werkelijke prestaties minder worden herdacht. De legende vertelt het volgende:
“Pater Subirana zag hoe arm de mensen in Honduras waren en bad 3 dagen en 3 nachten om God om een wonder te vragen om de arme mensen te helpen en hen van voedsel te voorzien. Na deze drie dagen en nachten nam God hier nota van en er kwam een donkere wolk. Heel veel smakelijke vis regende uit de hemel, waardoor alle mensen te eten kregen. Sindsdien wordt dit wonder elk jaar herhaald.”
Is er een wetenschappelijke verklaring?
Wondermondo, khm…, gelooft niet in God. Misschien een beetje, maar niet te veel. Er moet een wetenschappelijke verklaring zijn zonder goddelijke tussenkomst.
Ten eerste – het lijkt erop dat dit fenomeen niet al te veel is onderzocht door wetenschappers. Er zijn geruchten over expedities georganiseerd door National Geographic Society in de jaren 1970, die ooggetuigen waren van de vissenregen. Helaas is er geen artikel over te vinden in “National Geographic Magazine”.
De informatie over de vis is tegenstrijdig. Allen zijn het erover eens dat hij vrij klein is, zo’n 12 – 15 cm lang en misschien een soort sardine is. Sommigen zeggen dat de vis blind is – maar op foto’s zijn de ogen goed te zien. Sommigen zeggen dat het een zoetwatervis is, sommigen – dat het zeker zeevis is, sommigen – dat het een onderaardse vis is. Nogmaals – allen zijn het er over eens dat dit soort vis niet voorkomt in de wateren rond Yoro. Sardines leven in zee, maar af en toe migreren ze door rivieren landinwaarts, ook in Honduras.
Hier gebracht door waterhoos?
Eerste schijnbaar voor de hand liggende verklaring zou zijn – vis is “gevangen” in zee door krachtige waterhoos, opgezogen in de wolken en dan rechtstreeks verscheept naar Yoro waar het regent.
Waterhoos hebben echt het vermogen om water op te pompen met alles erin. Er zijn ook berichten over ongelooflijk grote, dichte massa’s sardines die elders in de oceanen zijn gezien – theoretisch zouden waterhozen dus zo’n sardine-run kunnen ontmoeten en ze rechtstreeks naar de hemel brengen. Er is ook af en toe een verhaal over een man wiens vinger gebroken werd door een vallende sardine in de buurt van Yoro.
Maar er zijn te veel unieke toevalligheden nodig om te geloven dat de jaarlijkse vissenregen mogelijk wordt gemaakt door tornado’s. Oordeelt u zelf:
- Eenmaal per jaar in mei – juli zouden er tornado’s of groepen tornado’s moeten komen in de zeeën naast Honduras.
- Deze tornado’s zouden een sardine run moeten vinden. Sardine runs komen niet zo vaak voor.
- Sardines zouden in de wolken naar boven moeten worden gebracht zonder dat ze al te veel schade oplopen. Ze zijn immers te vinden in de buurt van Yoro springend, levend en ongedeerd.
- Dit hemelse aquarium zou veilig minstens 75 km richting Yoro moeten zweven. Precies richting Yoro, langs verschillende bergketens, die hoger liggen dan Yoro.
- Als de wolk Yoro bereikt, zou het daar moeten regenen, een beetje ten zuidwesten van de stad. Sommigen proberen dit te verklaren door de aanwezigheid van ijzererts in de buurt van de stad – het begint te donderen en de donder start de regen.
- Vissen moeten op een zachte manier worden neergelaten, zodat ze in leven kunnen blijven en in het gras kunnen springen terwijl ze wachten op mensen met manden.
- Alle vissen landen veilig in weiden. Geen enkele bevindt zich op daken van de gebouwen.
Klinkt geloofwaardig? Zeker niet.
Ondergrondse vissen?
Nadat de waterhypothese aan geloofwaardigheid inboet, is er een andere, meer geloofwaardige verklaring.
Het komt voor dat in de grottenstromen diep onder het landoppervlak specifieke vissen leven, die soms voor de mensen daarboven onbekend zijn.
Een zo’n voorbeeld is Delminichthys adspersus (Heckel, 1843) die leeft in Crveno Jezero, Kroatië. In droge lentes is deze vis af en toe gevangen in bronnen in de buurt van Crveno Jezero – waarschijnlijk dwingt het dalende waterpeil de vis om andere habitats op te zoeken.
Er schijnt iets gelijkaardigs aan de hand te zijn in Yoro – nu de droge periode van het jaar ten einde loopt, schijnen massa’s onderaardse vissen wanhopig genoeg te zijn om water te zoeken waar het ook is.
Een regenbui spoelt deze vissen door onbekende spuiten uit hun onbekende onderaardse rivieren naar de weiden bij Yoro. Het regenwater drijft over de weiden en verdwijnt dan, hulpeloze – maar verder ongedeerde – vissen achterlatend die op het gras of in tijdelijke bassins springen.
Dit idee wordt verder ondersteund door het feit dat niemand werkelijk vissen uit de lucht heeft zien vallen.
Er zijn ook onduidelijkheden met betrekking tot deze hypothese:
- Zijn er grote onderaardse rivieren in Yoro die in staat zijn om duizenden vissen te onderhouden? Tot nu toe is er geen gevonden (maar heeft iemand er naar gezocht?). Honduras is zeer rijk aan grotten, de meeste zijn onbekend voor speleologen.
- Gezamelde vissen schijnen ogen te hebben en ooggetuigen vertellen dat de ogen helder zijn en bewegen. Foto’s tonen vaak vissen met witte ogen, maar plaatselijke bewoners vertellen dat dit komt doordat de beelden vissen tonen die al enkele uren dood zijn. Vissen in ondergrondse rivieren daarentegen zijn blind en sommige hebben zelfs geen ogen.
Migratie van sardines?
Er is nog een andere verklaring – dat zwermen sardines uit zee komen en 200 km stroomopwaarts in de rivier Aguán trekken en op de weiden aanspoelen tijdens de plotselinge overstromingen veroorzaakt door hevige regenval. Immers, tot nu toe hebben zij dankzij de droge periode veilig gezwommen en zijn zij door de overstroming zonder meer gegrepen – sardines weten niet al te veel van rivieren en overstromingen.
Hoewel enigszins saai, lijkt deze laatste hypothese geloofwaardiger. Maar het heeft ook een aantal gebreken en de belangrijkste is – het is nog niet bewezen.
Dus Yoro Fish Rain is nog steeds niet verklaard.
Yoro Fish Rain is opgenomen in de volgende lijst:
