Een team van The University of Texas Medical Branch at Galveston heeft belangrijke aanwijzingen ontsloten om te begrijpen wat het geboorteproces triggert, volgens onderzoeksresultaten die onlangs zijn gepubliceerd in PLOS ONE.
“Het is belangrijk dat we beter begrijpen hoe deze signalen op elkaar inwerken en werken in normale voldragen zwangerschappen, omdat het inzicht kan bieden in hoe en waarom deze signalen te vroeg worden geactiveerd en het arbeid- en bevallingsproces voortijdig in gang zetten,” zei hoofdauteur en UTMB assistent-professor in de afdeling verloskunde en gynaecologie, Ramkumar Menon.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie worden elk jaar naar schatting 15 miljoen baby’s te vroeg geboren, of vóór 37 weken zwangerschap. Complicaties van vroeggeboorte zijn de belangrijkste doodsoorzaak onder kinderen jonger dan vijf.
UTMB-onderzoekers bestudeerden de productie en beweging van exosomen, die een specifiek type moleculaire container zijn die chemische signalen tussen cellen transporteert. De exosomen in kwestie voor deze studie waren afkomstig van amnion-epitheelcellen of AEC’s, die afkomstig zijn van de binnenbekleding van de placenta die de baarmoederholte vormt en zich dicht bij de groeiende foetus bevindt. Dit weefsel beschermt de foetus tijdens de groei van de baarmoeder.
AECs werden geïsoleerd uit het weggegooide placentaweefsel van vrouwen die hun baby’s ter wereld brachten via een keizersnede op voldragen leeftijd zonder weeën te hebben gehad om de inhoud van de van AEC afgeleide exosomen te bestuderen.
Eenmaal afgescheiden, werd een deel van de AEC-afgeleide exosomen blootgesteld aan stress met sigarettenrook extract gedurende 48 uur.
Naar aanleiding hiervan werd de inhoud van de normale en aan stress blootgestelde exosomen gekarakteriseerd en vergeleken met behulp van verschillende moleculaire en cellulaire biologische technieken, proteomics analyse gevolgd door bioinformatica analyses.
De onderzoekers ontdekten dat de exosomen die opzettelijk waren gestrest een molecuul bevatten dat p38 MAPK wordt genoemd en waarvan bekend is dat het gekoppeld is aan bevalling door het versnellen van bepaalde factoren die geassocieerd zijn met geboorten, waaronder de veroudering van de placenta en het verhogen van steriele ontsteking van de baarmoeder.
De ontsteking leidt tot functionele onttrekking van het zwangerschapshormoon progesteron, waardoor samentrekkingen van de baarmoeder worden veroorzaakt. De aanwezigheid van stress-geïnduceerde p38 MAPK kan leiden tot weeën, zelfs wanneer de foetus nog niet volledig ontwikkeld is.