Dit hoofdstuk beschrijft het nut van groen fluorescent eiwit (GFP) als een reporter gen bij de studie van genexpressie. GFP zendt fluorescerend licht uit bij excitatie, zonder toevoeging van substraat of cofactor, zowel in vivo als in vitro. De fluorescentieactiviteit van GFP kan worden gedetecteerd met een fluorescentiemicroscoop, fluorometer, fluorescentie-geactiveerde celsorteermachine (FACS) of beeldvormende microtiterplaatlezer. Enhanced GFP (EGFP) is een GFP-mutant met helderdere fluorescentie die de detectie veel gevoeliger maakt. Het gebruik van GFP als reportergen biedt een aantal voordelen. Daartoe behoren real-time-analyse, minimale monsterverwijdering, de mogelijkheid van analyse van grote hoeveelheden, en hoge gevoeligheid. GFP is echter een stabiel eiwit, zodat het zich gemakkelijk ophoopt wanneer het in cellen tot expressie komt. De accumulatie maakt de induceerbare expressie van de reporter ongevoelig voor elke verandering in inductie en dus zou het moeilijk te gebruiken zijn in kinetiek studies. Dit hoofdstuk bespreekt het nut van EGFP en gedestabiliseerd EGFP (dEGFP) als transcriptie reporters door ze te fuseren met NF-KB-bindende sequentie en thymicline kinase (TK) promoter, en het verschil in expressie tussen EGFP en dEGFP te vergelijken. Er wordt besproken dat zowel EGFP als dEGFP gebruikt kunnen worden als reporters in transcriptiestudies. Ook is dEGFP gevoeliger in reactie op veranderingen in tumor necrose factor (TNF) behandeling vanwege de snellere omloopsnelheid.