Weetje nog dat ouders ervan droomden dat hun kinderen naar de universiteit zouden gaan, omdat dat een soort afsluiting zou zijn van het harde werk van het opvoeden van kinderen? Een kans om te ontspannen van de ontberingen van constante begeleiding en verzorging? Feit is: Minder ouders hebben tegenwoordig zo’n “missie volbracht” moment. Volgens het Pew Research Institute is het aantal jongvolwassen kinderen dat thuis woont de afgelopen tien jaar gestaag toegenomen. Zelfs degenen die naar de universiteit gaan, keren na hun afstuderen vaak terug naar het nest, in plaats van meteen onafhankelijk te worden.
Maar wat als het opvoeden van je volwassen kind nog moeilijker is dan dat? Wat als je volwassen kind een heleboel slechte beslissingen neemt en zijn of haar leven voor je ogen verwoest? Het is niet langer zo eenvoudig als het opleggen van een consequentie of het wegnemen van een privilege om beter gedrag aan te moedigen. Hoe reageer je als je volwassen kind een probleemkind is?
De antwoorden liggen op de rommelige plek tussen realisme en hoge idealen. Er is maar zoveel wat je kunt doen, maar je moet het proberen. Het zijn tenslotte je kinderen! Overweeg deze 5 principes voor het opvoeden van probleemvolwassen kinderen om de juiste aanpak te vinden.
Stel een nieuwe set regels op.
Erken dat u erkent dat uw kind nu volwassen is en dat de relatie om die reden anders moet zijn. Maar hier is de kicker: Het verandert in beide richtingen. Net zoals je niet moet verwachten dat je de agenda voor hun leven bepaalt en beslissingen voor hen neemt, kunnen zij niet verwachten dat je voor hen zorgt, de gevolgen van hun slechte planning of besluitvorming opvangt, of hen op een andere manier afschermt van de realiteiten van de volwassenheid. De mantra van ouders van volwassen kinderen zou moeten zijn: jij verdient het om als een volwassene te worden behandeld, en ik verdien een pauze van het opvoeden van een kind.
Gebruik discretie.
Er is een verschil tussen het mogelijk maken van slechte keuzes en het bieden van een helpende hand. Als je jongvolwassen kind bijvoorbeeld moeite heeft om een goede baan te vinden, maar daar elke dag hard aan werkt, is het geven van wat financiële hulp om de kloof te overbruggen een liefdevolle, bemoedigende daad. Maar als je volwassen kind geen werk heeft en niet echt gemotiveerd is om dat op te lossen, of geen werk heeft omdat hij vindt dat hij het recht heeft om niets te doen totdat de perfecte baan voorbij komt, dan kan je hulp alleen maar de kwelling voor iedereen verlengen. Een beetje ongemak is een motivator. Laat je kind het doen zonder dingen die hij belangrijk vindt, totdat hij die dingen zo graag wil dat hij ervoor gaat werken. Dat kleine appartement, het onophoudelijke menu van soep in blik en Ramen Noodles, het onvermogen om zich te buiten te gaan aan de luxe die sommige leeftijdsgenoten genieten – deze dingen kunnen een zegen zijn.
3. Blijf bij uw kernwaarden.
Soms nemen volwassen kinderen beslissingen die rechtstreeks in strijd zijn met de religieuze of morele waarden van uw gezin. En hoewel u hen niet kunt dwingen om uw overtuigingen te omarmen of in overeenstemming met hen te leven, kunt u – en moet u – hen eraan herinneren dat het afdwalen van traditionele waarden een prijs heeft. Of het nu gaat om drugsgebruik, relaties en seks, of financiële verantwoordelijkheid, doen wat je wilt kan reële en levenslange gevolgen hebben. Het is allemaal leuk en aardig totdat iemand een baan of een leven verliest door overmatig drank- of drugsgebruik, of een alleenstaande ouder wordt door slechte relatiekeuzes, of niet meer onder een berg schulden uit kan komen. Je zult wijsheid moeten gebruiken om de juiste tijd en plaats te weten om je zorgen te uiten, maar zwijgen is niet goud in deze gevallen.
Zanik niet.
Preek tegen je volwassen kind elke keer dat je hem ziet, zal niets doen om jullie relatie te versterken. Sterker nog, het zal er waarschijnlijk toe leiden dat hij je gaat mijden. Zeg gewoon wat je meent en meen wat je zegt. Als je ziet dat je kind op het punt staat een vreselijke financiële beslissing te nemen (zoals de aanschaf van een luxe auto die hij zich niet kan veroorloven), zeg dan eenvoudig en bondig dat je het een slechte keuze vindt – en dat je later niet beschikbaar zult zijn om het voor hem op te ruimen. Doe het dan niet. Hoe erg je het ook vindt om te zien dat hij zijn geliefde auto moet verkopen, of kwijtraakt aan een schuldeiser, hou je handen in je zakken en je mond dicht. Minder woorden en meer betekenisvolle actie kunnen de boodschap overbrengen zonder de relatie te verdrinken in een zee van verbale conflicten.
Denk aan je kleinkinderen.
Veel ouders van probleemvolwassen kinderen zeggen dat het één ding is om de harde liefde kaart te spelen met je kind als het alleen haar treft, maar dat het oneindig veel ingewikkelder is als er een kleinkind in beeld komt. We zouden je graag vertellen dat er eenvoudige antwoorden zijn, maar die zijn er niet. Het hangt allemaal af van je kind en de omstandigheden. Bid hard over hoe je de situatie positief kunt beïnvloeden zonder de slechte gewoonten van je kind verder in de hand te werken. Het kan er bijvoorbeeld op lijken om hulp aan te bieden waar het kleinkind alleen maar baat bij kan hebben, zonder dat je je kind geld of middelen toevertrouwt die ze kan verkwisten. Het kan er ook op lijken dat je ervoor zorgt dat je kleinkind in aanraking komt met de kerk of met andere positieve invloeden om de negatieve invloeden om hem heen tegen te gaan. Hulp in deze situaties vereist een teder hart en een stevige ruggengraat. Bid om wijsheid om er goed mee om te gaan.
Dana Hall McCain schrijft over huwelijk, ouderschap, geloof en welzijn. Ze is moeder van twee kinderen en is al meer dan 18 jaar getrouwd met een geweldige man.