De aanwezigheid van enkele van ’s werelds snelst groeiende economieën in Afrika dient als voer voor het Afrika rijzende verhaal. Een wandeling door de hoofdsteden van Nigeria, Kenia, Zuid-Afrika, Angola en andere landen zal een stempel drukken op het discours dat Afrika in een aanzienlijk tempo aan het opkomen is. De met kranen gevulde wolkenkrabbers, de aanleg van wegennetten en spoorlijnen, de multi-miljoen dollar herenhuizen en business malls die in de grote steden uit de grond rijzen, en de groeiende technologieën zijn slechts een paar indicaties van de opgang van het continent naar welvaart.
Maar zelfs als mensen over de hele wereld discussiëren over hoe snel het continent groeit, is ironisch genoeg het andere discours dat hand in hand gaat met dit verhaal het verbijsterende aantal mensen dat nog steeds worstelt met diepgewortelde armoede op het continent.
Je kunt je alleen maar afvragen waarom er nog steeds een groeiende kloof is tussen arm en rijk en waarom Afrika nog steeds worstelt met armoede, ondanks het feit dat het de thuisbasis is van een groot percentage grondstoffen waar wereldwijd veel vraag naar is.
Tijdens het recente World Economic Forum in Davos betoogden Afrikaanse leiders dat het aandrijven van Afrika het antwoord zal zijn op de groei van het continent in de toekomst. According to them, powering Africa will create jobs, cause industrialization and business expansion.
Whereasering Africa would contribute a lot to growth on the continent, we argue that for Africa to grow sustainably, it will need to pursue comprehensive methodologies that address all the bottlenecks to development. Wij stellen dat om te begrijpen wat de gebieden voor hervorming zijn, regeringen eerst de redenen moeten begrijpen waarom Afrika zo lang is tegengehouden.
Hier hebben we de kwesties geordend waaraan Afrika aandacht moet besteden om op gelijke voet te komen met de rest van de wereld in termen van welvaart.
1) Burgeroorlogen en terrorisme
Het argument dat burgeroorlogen, net als terrorisme, bijdragen aan armoede is een no-brainer. Oorlogen desoriënteren mensen en laten hen berooid achter. Ze verbreken ook de verbinding tussen bedrijven en hun klanten. Bovendien worden wegen en communicatienetwerken verwoest of geblokkeerd, waardoor deze bedrijven nog verder verlamd raken. Industrieën storten in, mensen verliezen banen en investeerders verliezen het vertrouwen in het getroffen land, waardoor de getroffen regio in een neerwaartse spiraal terechtkomt.
Daarnaast is er natuurlijk het spoor van doden en tientallen gewonden, om nog maar te zwijgen van het verlies van onroerend goed, dat bijdraagt tot de toename van de armoede in gebieden die door oorlogen en terrorisme worden geteisterd.
Volgens de 2015 Global Terrorism Index bedroegen de kosten van terrorisme voor de wereld 52,9 miljard dollar in 2014. Dit is het hoogste cijfer sinds 2011. 32.000 mensen stierven als gevolg van terreurdaden in hetzelfde jaar.
In Nigeria heeft de Boko Haram-opstand geleid tot meer dan 100.000 doden sinds het zes jaar geleden zijn brute operatie begon.De Boko Haram-opstand heeft geleid tot meer dan 100.000 doden sinds het begin
Deze terreurdaden hebben niet alleen geleid tot doden en gewonden, maar hebben ook de sociaaleconomische verdeeldheid in het land beïnvloed.
Rapporten uit het olieproducerende land zeggen dat de bedrijfsactiviteit in regio’s zoals Kano in 2015 met 80% was gedaald. Afgezien van de verstoring van het bedrijfsleven heeft de opstand geleid tot sporadische migratie, het opgeven van beroepen en banen, ontmoedigde buitenlandse investeringen, voedselschaarste en ontmenselijkte mensen. Al deze factoren samen zullen armoede in de regio aantrekken.
Nigeria, dat in 2014 de grootste economie van Afrika werd, ondervindt economische uitdagingen met de Global Economic Prospects 2016 van de Wereldbank die voorspelt dat de economie van het land zal blijven vertragen.
Met dergelijke hoge economische gevolgen en sterfgevallen is armoede onvermijdelijk.
2) De eindeloze corruptie
Dubbed ‘Kitu kidogo’ of ‘chai’ (losjes vertaald als ‘iets kleins’ of ’thee’) in Kenia, corruptie heeft wortel geschoten in de meeste Afrikaanse landen.
Dit heeft bijgedragen tot de benarde situatie waarin Afrika zich vandaag bevindt. Hoge leiders in zowel de regering als de particuliere sector hebben hun toevlucht genomen tot het aannemen van steekpenningen.
Een enquête van Transparency International (TI) gaf aan dat de meeste Afrikaanse regeringen niet in staat zijn om aan de verwachtingen van hun burgers te voldoen als gevolg van de welig tierende corruptie.
De respondenten zeiden dat de corruptie in de regio toenam ondanks de campagnes en het activisme van de burgermaatschappij en de bevolking. De politie werd aangewezen als de meest corrupte groep in de regio.
In elk nieuwsitem is er wel een verhaal over hoe een hooggeplaatste ambtenaar wordt onderzocht wegens beschuldigingen van corruptie. Hoewel dit voor velen goed nieuws is, zijn de wetten inzake corruptie soepel, waardoor degenen die op heterdaad worden betrapt een gemakkelijke doorgang hebben.
Volgens het jaarlijkse onderzoek van Control Risks ‘International attitudes towards corruption’ is Afrika zich steeds meer bewust van het corruptieprobleem en zelfs van het belang om dit binnen de regio te beheersen.Afrika is zich steeds meer bewust van het corruptieprobleem en zelfs van het belang om dit binnen de regio te beheersen. Terwijl de cultuur sterk is, wat niet is, is de politieke wil en het wetgevingskader om corrupte gevallen aan te pakken, vooral die waarbij hoge politieke leiders betrokken zijn.
In een interview met Mark Doyle van BBC onthulde president Ellen Johnson-Sirleaf van Liberia dat ze de mate van corruptie in haar regering onderschatte toen ze de leidende positie aannam.
“Misschien had ik de hele regering moeten ontslaan toen ik aan de macht kwam,” zei ze. “Afrika is niet arm,” vertelde president Johnson-Sirleaf de verslaggever, “het wordt slecht beheerd.””Afrika is niet arm,” vertelde president Johnson-Sirleaf de verslaggever, “het wordt slecht beheerd.”
In sommige gevallen zijn daden van corruptie gebruikt om burgeroorlogen en terrorisme aan te wakkeren.
3) Onderwijs en de kenniskloof
Zelfs tot op de dag van vandaag, kunnen sommige Afrikaanse huishoudens zich geen basisonderwijs voor hun kinderen veroorloven. Hoewel sommige regeringen in de regio basisonderwijs als overheidsproject hebben opgenomen, zijn er in veel gebieden geen scholen en zelfs waar scholen zijn, zijn ze dun gezaaid, wat een uitdaging vormt voor de jonge kinderen die liever thuis helpen dan de lange wandeling naar school te maken.
Onvoldoende vaardigheden en kennis verlamt de economie omdat er geen geschoolde arbeidskrachten zijn om de natie aan te drijven.
“Het onderwijs dat Afrika nodig heeft, is er een dat op vaardigheden is gebaseerd, technologisch is onderbouwd en wereldwijd concurrerend is,” zei Said Adejumobi, hoofd van de afdeling bestuur en openbaar bestuur van de Economische Commissie voor Afrika van de Verenigde Naties, terwijl hij sprak met CNN. Het onderwijs dat Afrika nodig heeft, is er een dat op vaardigheden is gebaseerd, technologisch is gefundeerd en wereldwijd concurrerend is.
Als Afrika concurrerend wil zijn, moet het investeren in het opnieuw uitvinden van zijn onderwijs- en onderzoekssystemen.
De meerderheid van de Afrikaanse jeugd heeft vandaag de dag geen werk door gebrekkig onderwijs en onvoldoende technische vaardigheden. Corruptie in de vorm van vriendjespolitiek heeft ook de werkgelegenheidsgraad op het continent aangetast.
U kunt meer informatie vinden over onderwijs in Afrika en de uitdagingen door het lezen van een aantal van onze artikelen hieronder.
- Harmoniseren van hoger onderwijs in Afrika
- Geld moet omlaag
- Wanneer naar school gaan niet betekent leren
- Een remedie tegen Afrika’s door dogma’s geïnfesteerde onderwijssysteem
4) Gezondheid en armoede
Gezondheid en armoede zijn met elkaar verbonden. Wanneer een continent niet in staat is om een kwaliteitsvolle gezondheidsinfrastructuur en -systeem voor zijn eigen bevolking te creëren, dreigt het in een val te lopen waar de economie blijft stagneren.
Barmoede is zowel een oorzaak als een gevolg van een slechte gezondheid. Slechte levensomstandigheden vergroten de kans op een slechte gezondheid. Een van de gevolgen van ziekten is dat de energie van individuen, huishoudens en gemeenschappen om te werken aan hun leven en dat van de samenleving wordt uitgeput. Met minder individuen die werken om hun leven te verbeteren, kruipt en verankert armoede zijn wortels.
WHO meldt dat ongeveer 1,2 miljard mensen in de wereld in extreme armoede leven – levend van minder dan één dollar per dag.
Ziekten, vooral overdraagbare, verspreiden zich sneller in gemeenschappen die arm zijn en geen toegang hebben tot basisvoorzieningen. Neem bijvoorbeeld de verspreiding van malaria, die gemakkelijk kan worden bestreden met eenvoudige maar essentiële maar schaarse voorzieningen zoals muskietennetten en afweermiddelen.
HIV/AIDS, kanker en andere ziekten hebben ook bijgedragen tot de toename van de armoede in Afrika. Deze ziekten “onthoofden” niet alleen de slachtoffers, maar laten gezinnen en gemeenschappen ook in de schulden zitten, waardoor hun vermogen om zichzelf te onderhouden nog verder verslechtert.
5) Geografisch benadeeld
In dit geval kan er niet veel worden gedaan. Een land als Zwitserland is niet aan zee grenzend, maar wordt omringd door stabiele economieën, waardoor er een platform voor handel ontstaat. Aan de andere kant zijn de meeste niet aan zee grenzende landen in Afrika omgeven door instabiele en conflictrijke landen.De meeste niet aan zee grenzende landen in Afrika zijn omgeven door instabiele en conflictrijke landen. Deze factoren schaden de economie van de door land ingesloten landen. Oeganda, een ingesloten land dat grenst aan Zuid-Soedan en de Democratische Republiek Congo, is een goed voorbeeld. Deze buurlanden worden het hele jaar door geteisterd door burgeroorlogen.
Hoewel Afrika kan bogen op inheemse en talrijke hulpbronnen, zijn deze slecht verdeeld over de landen en binnen staten/regio’s in die landen. Desondanks hebben regeringen geen strategische manieren aangenomen om deze rijkdom te herverdelen onder de burgers.
De verdeling van rijkdom is een probleem, maar wat nog verontrustender is, is hoe grote en veelbelovende hulpbronnen zoals olie en kostbare mineralen worden geëxploiteerd door buitenlandse investeerders en grote bedrijven die weinig of geen belastingen betalen aan de landen waar ze actief zijn. Dergelijke praktijken hebben Afrika in armoede doen rondtollen.
6) Internationale Hulp
In het recente verleden is Afrikaanse leiders horen betogen dat de internationale hulp de groei-inspanningen van Afrika heeft beknot. Tijdens de recente vierde Wereldregeringsconferentie in Dubai zei president Paul Kagame van Rwanda dat niet eeuwig op donorsteun moet worden vertrouwd, maar dat die moet worden gebruikt om instellingen en de economie op te bouwen.
“Onze visie is ervoor te zorgen dat we op eigen benen kunnen staan en ons land kunnen ontwikkelen, investeringen kunnen aantrekken en zaken kunnen doen. Er is geen reden waarom we de intra-Afrikaanse handel niet kunnen laten groeien tot het niveau dat we in Amerika of Europa zien. Wat goed is, is niet per se klein zijn, maar goed beheer van wat je hebt, klein of groot,” zei hij. “Er is geen reden waarom we de intra-Afrikaanse handel niet kunnen laten groeien tot het niveau dat we in Amerika of Europa zien.”
Terwijl sommige niet-gouvernementele organisaties Afrika hebben geholpen door steun te verlenen op het gebied van gezondheid, onderwijs, bestuur en in andere sectoren, zijn sommige bedrijven ervan beschuldigd verhalen over wanhopige Afrikanen te gebruiken om hun eigen egoïstische doelen te bevorderen.
De sloppenwijk Kibera in Kenia is een goed voorbeeld. Kibera, de grootste sloppenwijk in Nairobi en de op één na grootste stedelijke sloppenwijk in Afrika, ligt op slechts 5 kilometer (3,1miles) van de hoofdstad, Nairobi. De sloppenwijk is gevuld met een zee van NGO’s die niet veel hebben gedaan voor de bewoners die blijven scharrelen om in deze moeilijke economische tijden in hun levensonderhoud te voorzien.
Een andere kijk op de falende economie van Afrika is het verlies dat Afrika lijdt doordat de landen die buitenlandse hulp geven Afrika leegzuigen van zijn hulpbronnen. De uitstroomkosten voor Afrika overtreffen de instroom De uitstroomkosten voor Afrika overtreffen de instroom die het continent bereikt in de vorm van hulp. Health Poverty Action benadrukt dat Afrikanen bijna zes en een half keer verliezen wat hun landen elk jaar aan hulp ontvangen.
Videobron: Health Poverty Action
“Terwijl er elk jaar 134 miljard dollar het continent binnenstroomt, voornamelijk in de vorm van leningen, buitenlandse investeringen en hulp, gaat er 192 miljard dollar uit, voornamelijk in de vorm van winsten van buitenlandse bedrijven, belastingontduiking en de kosten van aanpassing aan klimaatverandering. Het resultaat is dat Afrika een nettoverlies lijdt van 58 miljard dollar per jaar. Het idee dat wij Afrika helpen klopt dus niet; het is Afrika dat de rest van de wereld helpt”, aldus het rapport.
Afrika heeft ook schuld als het gaat om verduistering van hulpgelden en corruptie onder de ambtenaren.
7) Oneerlijk handelsbeleid
Invoering van een eerlijk handelsbeleid voor Afrikaanse landen om handel te drijven met naties in het buitenland zal de economie van Afrika veel sneller doen groeien dan hulp zou doen. Oneerlijke handelsstrategieën hebben Afrika’s groei-inspanningen tenietgedaan.
De VS, de Europese Unie beschermen belangrijke industrieën waarmee Afrika zou kunnen concurreren, zoals de landbouw, waardoor het moeilijker is geworden om handel te drijven in deze sector.
De Organisatie van Poverties stelt dat in plaats van de internationale gemeenschappen hun voordelen te laten beschermen, zij preferentiële marktvoorwaarden zouden moeten geven aan arme landen voor export of agrarische ontwikkeling. Dit, voegt “Poverties” eraan toe, zou hen (Afrikaanse naties) een weg naar snelle ontwikkeling bieden, en hopelijk de voordelen verspreiden naar de binnenste regio’s. Dit zal een direct effect hebben op de interne markt, deze helpen tot bloei te komen en de armoede verlichten in Afrikaanse landen die niet aan zee grenzen.
Het discours over armoede in Afrika is als een legpuzzel: Afrika als regio is rijk, maar haar bevolking is arm.
Hoewel Afrika opgroeit, remt armoede de groei-inspanningen van het continent. Als regio moet Afrika de nalatigheid van een gezond economisch beleid aanpakken. Corruptie, egoïstische persoonlijke belangen, dorst naar macht, religieuze en etnische verschillen verstoppen de pijplijn waarbinnen ontwikkeling zou hebben kunnen stromen.
Overheden, regionale gemeenschappen en de particuliere sector moeten effectieve strategieën ontwikkelen op basis van regionale behoeften en samenwerken met gelijkgestemde bedrijven in binnen- en buitenland om Afrika’s ontwikkelingswiel vooruit te stuwen.
Afrika heeft het potentieel om boven elk ander continent uit te stijgen als het maar de nadruk legt op het mijden van corruptie, het verschaffen van basisvoorzieningen zoals water, voedsel, onderdak, energie, onderwijs en veiligheid voor iedereen. Als we goed kijken naar wat er aan hulp naar Afrika komt en wat er aan winst, belastingontduiking en schuldaflossing uit Afrika gaat, kan Afrika als rijk worden bestempeld. In feite financiert Afrika andere continenten.
Afrika is een welvarend continent. Laten we er allemaal naar streven de regio te laten groeien om zijn naam, “Afrika een land van rijkdom!”, waar te maken.