“Fokkers weten wat Uitmuntend, Goed of Redelijk betekent bij het bespreken van heupscores,” zei Hess. “Fokkers zijn meestal niet opgeleid in afleidingsindexen of in het weten hoe de heupen van hun honden zich verhouden tot de rest van de populatie, wat hen kan helpen bij het maken van objectieve fokkeuzes. OFA evaluatie vereist geen zware sedatie of algehele anesthesie en vereist slechts één blik. Om deze redenen is OFA evaluatie aanzienlijk minder duur dan PennHIP evaluatie. OFA vereist niet dat er films worden ingediend, zodat fokkers kunnen kiezen om geen films in te dienen met een duidelijk slechte gewrichtsconformatie. Tenslotte hebben OFA evaluaties de neiging gemakkelijker te ‘slagen’ dan PennHip evaluaties en veel fokkers zijn helaas meer geïnteresseerd in het slagen voor de test dan in het hebben van een objectieve evaluatie waarbij het resultaat misschien niet zo goed is.”
Hoewel de conclusies van de studie voorbarig kunnen lijken, zei Hess dat de gepubliceerde resultaten over het algemeen overeenkomen met haar ervaring met de twee methoden. Ze wees er echter op dat het gebrek aan verbetering in de heupen van honden niet alleen de schuld is van de evaluatiemethode.
“Als dierenartsen moeten we eigenaren aanmoedigen om films in te sturen die duidelijk niet zullen slagen vanwege slechte gewrichtsconformatie EN de resultaten beschikbaar te maken voor het publiek (er is een vakje op het OFA-formulier dat de eigenaar kan aanvinken als ze willen dat niet-passende resultaten openbaar worden gemaakt),” zei Hess. “Het heeft geen zin voor een fokker om een hond te gebruiken met Uitstekende heupen als ze niet wisten dat 3 van de nestgenoten dysplastisch waren. Op de juiste manier gebruikt, zouden OFA-evaluaties waarschijnlijk kunnen worden gebruikt om selectiedruk te sturen om de heupscores te verbeteren.”