A Closer Look
Zure depositie – gewoonlijk gewoon zure regen genoemd – omvat in feite twee vormen van vervuiling, natte en droge. Bij de verbranding van fossiele brandstoffen zoals steenkool, benzine en olie komen de gassen zwaveldioxide en stikstofoxide vrij. Bij de natte vorm van zure depositie worden deze verbindingen in combinatie met waterdamp in de atmosfeer omgezet in het zeer corrosieve zwavelzuur en salpeterzuur. De heersende winden voeren de zuren weg van de industriegebieden waar ze ontstaan, en ze vallen op aarde als regen, sneeuw of mist. In het droge type zetten de heersende winden zure gassen en deeltjes af op voorwerpen in de open lucht, zoals gebouwen, voertuigen en bomen. Wanneer de regen deze zure stoffen wegspoelt, is het afvloeiende water nog zuurder dan het regenwater. Zure depositie is een ernstig milieuprobleem in delen van de wereld met een hoge dichtheid van fabrieken, elektriciteitscentrales en auto’s, waaronder een groot deel van de Verenigde Staten en Canada, alsmede delen van Europa en Azië. Het tast bossen en bodems aan en verontreinigt meren en rivieren, waardoor vissen en ander aquatisch leven sterven. Het tast ook de menselijke gezondheid aan en draagt bij tot aandoeningen van de luchtwegen zoals astma en emfyseem. Veel wetenschappers zijn van mening dat het jaren, zelfs decennia of eeuwen kan duren voordat bepaalde door zure neerslag veroorzaakte milieuschade is hersteld. Zure neerslag kan ook schade toebrengen aan historische gebouwen en monumenten door het aantasten van de steen en het metaal waarvan zij zijn gemaakt. Bij individuele en maatschappelijke inspanningen om zure depositie te verminderen zijn vele onderling samenhangende sociale, economische en politieke factoren betrokken.