Alexius Comnenus was een groot keizer. Hij deed veel grootse dingen tijdens zijn bewind. Hij had een grote historische familie van heersers. Hij hielp het Byzantijnse Rijk veilig te blijven terwijl hij aan de macht was. Hij leidde een groots leven en deed veel dingen om voor herinnerd te worden.
Alexius I (1048 – 15 augustus 1118), Byzantijns keizer (1081-1118), was de derde zoon van Johannes Comnenus, de neef van Isaac I Comnenus (keizer 1057-1059). Zijn vader legde de troon neer na de troonsafstand van Izaäk, die bijgevolg tussen 1059 en 1081 werd opgevolgd door vier keizers van andere families. Onder een van deze keizers, Romanus IV Diogenes (1067-1071), diende hij met onderscheiding tegen de Seltsjoeken. Onder Michael VII Parapinaces (1071-1078) en Nicephorus III Botaniates (1078-1081) werd hij ook ingezet, samen met zijn oudere broer Isaac, tegen opstandelingen in Klein-Azië, Thracië en in Epirus in 1071.
Het succes van de Comneni wekte de jaloezie van Botaniates en zijn ministers, en de Comneni werden bijna gedwongen de wapens op te nemen uit zelfverdediging. Botaniates werd gedwongen af te treden en zich in een klooster terug te trekken, en Isaac weigerde de kroon ten gunste van zijn jongere broer Alexius, die vervolgens op 33-jarige leeftijd keizer werd.
Op dat moment was Alexius de minnares van keizerin Maria Bagrationi, een dochter van koning Bagrat IV van Georgië die achtereenvolgens gehuwd was geweest met Michael VII Ducas en diens opvolger Botaniates, en die bekend stond om haar schoonheid. Alexius en Maria woonden bijna openlijk samen in het paleis van Mangana, en Alexius liet de jonge zoon van Michael VII en Maria, de prins Constantijn Ducas, adopteren en tot troonopvolger uitroepen. De affaire verleende Alexius een zekere dynastieke legitimiteit, maar spoedig consolideerde zijn moeder Anna Dalassena de Ducas-familieband door het huwelijk van de keizer te arrangeren met Irene Ducaena of Doukaina, kleindochter van de caesar Johannes Ducas, hoofd van een machtige feodale familie en de “koningmaker” achter Michaël VII.
Alexius had een familie van heersers van het Byzantijnse en het Trabzon-rijk. Het Byzantijnse Rijk begon met Isaac I Comnenus in 1057 in Constantinopel. Alexius regeerde die dynastie samen met Johannes II Comnenus, Handboek I Comnenus, Alexius II Comnenus, en Andronicus I Comnenus. Alexius had een dochter genaamd Anna Comnena. Zij schreef de biografie van Alexius Comnenus. Zij noemde het de Alexiad.
De Alexiad wordt beschouwd als een bron van historische informatie. Alexius werd geboren in 1048, en stierf in 1118. Hij was de Byzantijnse keizer van 1081 tot 1118. Hij begon zijn bewind toen het Byzantijnse Rijk van alle kanten bedreigd werd door vijanden. Hij bood samen met de Venetianen weerstand tegen de Normandiërs uit Normandië, Frankrijk. In 1091 versloeg Alexius de Pechenegs, een Turkse stam die het rijk vanuit het noorden overviel. In datzelfde jaar stabiliseerde Alexius de situatie in het oosten door een verdrag te sluiten met de Seltsjoeken. In 1095 vroeg Alexius paus Urbanus II om hem te helpen Anatolië te heroveren op de Seltsjoeken, wat mede de aanzet gaf tot de eerste kruistocht. Hij dwong de mensen een eed van trouw af te leggen aan de kruisvaardersleiders (één van hen was Bohemond; en Bohemond was de zoon van Alexius’ oude vijand) toen deze een jaar later in Constantinopel aankwamen. De kruisvaarders hielpen Alexius om de controle over West-Anatolië terug te krijgen. Hij slaagde er niet in hen te beletten onafhankelijke staten te stichten in Syrië en Palestina. Alexius had een geschil met Bohemond over de heerschappij van Antiochië. Het eindigde toen de Noorman in 1108 erkende dat Alexius zijn opperheer was.