(Foto door Rapha Hu)
Het is Halloween – en terwijl anderen zich in hun beste heksenoutfit hullen, denk ik na over wat heks-zijn betekent.
Omdat ja, ik identificeer me als heks. Hier is mijn verhaal.
Toen ik in de zesde klas zat, kocht ik een boek genaamd Teen Witch: Wicca voor een nieuwe generatie door Silver Ravenwolf. s Avonds laat, als mijn ouders sliepen, sloop ik het mijn slaapkamer in en begon magische cirkels te maken en kaarsen aan te steken. Elke ochtend, ruimde ik het boek op en stopte het terug onder mijn bed. Dat wil zeggen, tot een bijzonder late nacht van spreuken uitspreken, toen ik vergat om alles weer op zijn plaats te leggen. De volgende dag zag mijn christelijke vader het boek op mijn vloer liggen en zei dat ik het moest wegdoen.
We hebben er nooit meer over gesproken.
Ik was al anders genoeg dan mijn leeftijdsgenoten omdat ik homo was, ik wilde niet ook nog eens als heks worden verbrand.
Ik ben opgegroeid in een religieus gezin en hoewel mijn ouders er altijd voor hebben opengestaan dat ik andere geloofsovertuigingen ging verkennen, leek het erop dat hun flexibiliteit grenzen had. Het duurde ongeveer 15 jaar voordat ik weer een boek over hekserij las. Zeker, ik was een vroege fan van Harry Potter en ja, The Craft was mijn favoriete film op de middelbare school. Het was bijna alsof hekserij mijn naam riep, want mijn hele leven lang kon ik niet genoeg krijgen van alles wat met spreuken, magie en hekserij te maken had. Toen Bette Midler “SISTAHHHS” riep in Hocus Pocus, voelde ik dat tot in mijn botten.
Wat me in de eerste plaats in hekserij aantrok, was een gevoel van macht. Zittend op de vloer van mijn kinderkamer, zingend boven een brandende kaars, was voor mij een manier om een innerlijke kracht te vinden, een manier om te proberen een beetje controle te krijgen over een wereld waarvan ik het gevoel had dat die om me heen draaide. Het vinden en aanwenden van je persoonlijke kracht is de kern van hekserij. We leren hoe we onze energie, onze wil en onze intenties kunnen gebruiken om echte veranderingen in de wereld teweeg te brengen, om met de energieën van de natuur en het universum te werken om de werkelijkheid te maken tot wat we willen en nodig hebben.
Terwijl Wicca een nationaal erkende religie is, wordt hekserij zelf meer als een spiritueel pad beschouwd door de mensen die het beoefenen. Dat onderscheid was voor mij intuïtief, maar ik begrijp dat veel mensen het verschil niet zien. Mijn ouders in ieder geval niet en ik realiseerde me dat ik mijn interesses en overtuigingen geheim moest houden voor de meeste mensen in mijn leven. Ik studeerde in het geheim, opdat vrienden en collega’s mij niet zouden veroordelen (ik groeide tenslotte op in het christelijke Zuiden). Heksen (zowel legitieme als vermeende) zijn historisch gezien vervolgd als buitenbeentjes, de belichaming van “het andere”. Ik was al anders genoeg dan mijn leeftijdsgenoten omdat ik homo was, ik wilde niet ook nog als heks worden verbrand.
Ik probeer in dit essay niet een oeroud archetype te ontrafelen (velen hebben daar hele carrières op gebouwd). Want zolang er mensen zijn, zijn er heksen geweest. Denk maar aan alle manieren waarop we heksen in onze populaire cultuur afgebeeld zien: de slechte meid, de verleidster, de oude krengvrouw met een appel, de bezemrijdster met de groene huid, de ketter. Er zit te veel verstrikt in onze perceptie van heksen om hier zelfs maar te beginnen ontrafelen. Heksen zijn al die dingen en geen van die dingen. En het is inclusief – je hoeft niet een bepaald boek te lezen, je hoeft niet gedoopt te zijn, je hoeft niet naar de zondagsschool te gaan en je hoeft geen vrouw te zijn. Er is geen bijbel, er is geen paus, er zijn geen kerken. Hekserij is inherent persoonlijk: het gaat erom de kracht in jezelf als goddelijk wezen aan te wenden en rechtstreeks met het goddelijke te spreken.
“Glamours” zijn spreuken die heksen gebruiken om de perceptie van mensen te veranderen, vaak met betrekking tot zichzelf. Denk eens aan hoeveel krachtiger je je voelt als je je haar echt goed laat knippen of een nieuwe kleur lippenstift uitprobeert of een nieuw parfum gebruikt.
We kunnen allemaal heksen zijn.
(Foto door John Hein Dazed and Confused)
Fast forward naar 2018 en hekserigheid lijkt en vogue te zijn. “Heksen zijn zo’n ding op dit moment,” vertelde Kiernan Shipka, de actrice die Sabrina speelt in de nieuwe serie van Netflix, Sabrina the Teenage Witch, onlangs aan de New York Times. Misschien heb je deze trend ook opgemerkt, op je eigen televisies tot je lokale boekwinkels en je Instagram-feeds: heksen zijn trending hard. Sephora heeft zelfs hard geprobeerd (en gefaald) om op deze trend in te spelen met zijn eigen witch beauty starter kit, een belediging die beledigend was voor veel praktiserende heksen.
Dus het is vreemd – en opwindend – voor iemand als ik, die al zijn hele leven heksachtig is, voor dit alles om in de openbaarheid te zijn.
Nu, vooral als schoonheidsredacteur, merk ik dat ik meer gefixeerd ben op en waardering heb voor mijn heksachtigheid. Is het een wonder dat schoonheid en hekserij hand in hand gaan? Hoe vaak heb je de woorden “glamoureus” en “betoverend” niet horen gebruiken om dezelfde persoon te beschrijven? Glamour is de kern van hekserij – letterlijk.
In feite zijn “glamours” toverspreuken die heksen gebruiken om de perceptie van mensen te veranderen, vaak met betrekking tot zichzelf. Denk eens aan hoeveel krachtiger je je voelt als je je haar goed laat knippen, een nieuwe kleur lippenstift gebruikt of een nieuw geurtje opdoet. Die kracht komt niet direct van die dingen, maar is een innerlijke kracht die versterkt wordt door het zelfvertrouwen dat die dingen met zich meebrengen. Je uiterlijk is een directe weerspiegeling van hoe je wilt dat de wereld je ziet en door het te veranderen, ben je in staat om daadwerkelijk te veranderen wat anderen zien. Als dat geen kracht en hekserij is, dan weet ik het ook niet meer.
Echte hekserij kan niet beginnen zonder in contact te komen met jezelf.
Zelfs de benodigdheden van een heks zijn verbonden met schoonheid. We gebruiken essentiële oliën voor genezing en spreuken; we gebruiken geurige wierook om gevoelens op te roepen en een signaal af te geven aan godheden; we gebruiken spiegels voor waarzeggerij; we gebruiken zelfs baden en scrubs om onze energetische lichamen te reinigen en als spreuken zelf (daarover later meer). Eerlijk gezegd is het geen verrassing dat de schoonheidsindustrie een vroege adopter is van deze nieuwe interesse in hekserij (Sephora-controverse niettegenstaande) – ze zijn intrinsiek verbonden.
En net zoals we ons allemaal kunnen verbinden met schoonheid, kunnen we ons allemaal op de een of andere manier verbinden in hekserij. Heb je ooit een ruk in je buik gevoeld op het moment voordat je telefoon ging met slecht nieuws of een droom gehad over een lang verloren vriend om hem een paar dagen later te zien opduiken in je inbox? Heb je ooit een bad genomen om je “beter te voelen” of een geurkaars aangestoken om de sfeer in een kamer te veranderen?
We doen allemaal mee aan magie, of we het nu zo noemen of niet. We hebben allemaal een kleine heks in ons.
Ik zou eindeloos door kunnen gaan – het onderwerp hekserij is complex en veelzijdig en, omdat het zo omvangrijk is, eindeloos voer voor de populaire cultuur en de sociale media. Maar ik laat je achter met dit: ware hekserij kan niet beginnen zonder in contact te komen met jezelf. We hebben allemaal kracht in ons en we hoeven het alleen maar te koesteren.