Binoculair, optisch instrument, gewoonlijk in de hand, voor het verschaffen van een vergrote stereoscopische blik op verafgelegen voorwerpen, bestaande uit twee gelijksoortige telescopen, één voor elk oog, gemonteerd op een enkel frame. Een enkel duimwiel kan de scherpstelling van beide telescopen tegelijk regelen, en er kunnen voorzieningen worden getroffen om de scherpstelling van elke telescoop afzonderlijk aan te passen om rekening te houden met de verschillende kenmerken van beide ogen. Verrekijkers zijn ontworpen om een rechtopstaand beeld te geven dat correct van links naar rechts is gericht. Omdat beide ogen op natuurlijke wijze kunnen worden gebruikt, zijn ze comfortabeler dan enkelvoudige telescopen, bieden ze diepteperceptie en verbeteren ze de gezichtsscherpte doordat ze het menselijke visuele systeem twee reeksen gegevens geven om te verwerken en te combineren.
© Sportlibrary/Fotolia
In de meeste verrekijkers is elke telescoop voorzien van twee reflecterende prisma’s. De prisma’s keren het omgekeerde beeld dat door het objectief van elke telescoop wordt geleverd, om, of zetten het beeld rechtop. Zij schrijven een gevouwen weg voor de lichtstralen voor, waardoor de totale lengte van het instrument korter wordt. Als de gebruikte prisma’s van het Porro-type zijn (zie optiek: Reflecterende prisma’s), zorgen ze ook voor een betere dieptewaarneming op grotere afstanden, doordat de twee objectieven verder van elkaar kunnen worden geplaatst dan de oculairen. De opstelling van deze prisma’s en de andere optische onderdelen is weergegeven in de afbeelding.
Encyclopædia Britannica, Inc.
De primaire optische kenmerken van een binoculair worden gewoonlijk beschreven door twee getallen, waarvan het eerste wordt gevolgd door een vermenigvuldigingsteken – bijvoorbeeld 7×50. Het eerste getal geeft de vergroting aan (bijvoorbeeld 7×, wat “7 keer” betekent) en het tweede getal de diameter van het objectief in millimeters (1 inch is ongeveer 25 millimeter). Dit laatste cijfer is een maat voor het lichtverzamelend vermogen van het instrument. Bij een gegeven vergroting geven grotere objectieven een helderder beeld bij weinig licht, maar is de verrekijker ook zwaarder. Handheld verrekijkers voor typische toepassingen als jagen, sport kijken, natuurstudie of amateurastronomie variëren van ongeveer 6×30 tot 10×50. Instrumenten met grotere vergrotingen en lichtverzamelingsvermogen zijn te zwaar om stabiel te houden, vooral voor langere perioden, maar ze kunnen op een statief of ander onderstel worden bevestigd.
Bij toepassingen waarbij dieptewaarneming niet belangrijk is, kan een enkele telescoop, een monokijker genaamd, worden gebruikt. Het is in wezen de helft van een binoculair en bevat gewoonlijk prisma’s in de lichtweg.
Opera- en veldkijkers zijn verrekijkers met eenvoudige, vaak goedkope lenssystemen en smalle gezichtsvelden en worden meestal gemaakt met vergrotingen van 2,5× tot 5×. De in de meeste verrekijkers gebruikte lenzen zijn gecoat op sommige of alle lucht-glas oppervlakken om reflecties te verminderen.