Poëzie en literatuur kunnen een prachtige bron van inspiratie zijn voor een grafsteen, zoals deze prachtige voorbeelden van grafschriften laten zien. Je hoeft niet het hele stuk te gebruiken, en in deze voorbeelden zijn soms maar een paar regels gekozen. De woorden kunnen ook worden veranderd om ze meer individueel te maken. Ze zijn bijna allemaal cursief gedrukt, wat volgens mij de stroom van de mooie woorden weergeeft. Klik hier voor meer epitaaf-ideeën.
U kunt hier klikken voor een mooie lijst met begrafenisgedichten.
Uit “The Smoke Jumper” van Nicholas Evans
Als ik de eerste van ons ben die sterft,
Laat verdriet uw hemel niet lang zwart maken.
Ben moedig doch bescheiden in uw rouwen.
Er is een verandering maar geen vertrek.
Want zoals de dood deel uitmaakt van het leven,
leven de doden eeuwig voort in de levenden.
En alle verzamelde rijkdommen van onze reis,
De gedeelde momenten, de verkende mysteries,
De gestage gelaagdheid van opgeslagen intimiteit,
De dingen die ons deden lachen of wenen of zingen,
De vreugde van zonverlichte sneeuw of het eerste ontluiken van de lente,
De woordeloze taal van kijken en aanraken,
Het weten, elk geven en elk nemen,
Dit zijn geen bloemen die verwelken,
Ook geen bomen die vallen en afbrokkelen,
Ook geen steen,
Want zelfs steen kan de wind en de regen niet weerstaan,
En machtige bergtoppen in de tijd tot zand reduceren.
Wat we waren, zijn we. Wat we hadden, hebben we.
Een samengevoegd verleden onvergankelijk aanwezig.
Dus als je door het bos loopt waar we eens samen liepen
En tevergeefs de schaduwrijke oever naast je afspeurt naar mijn schaduw,
Of pauzeert waar we altijd deden op de heuvel om over het land te staren,
En iets zien, gewoontegetrouw naar mijn hand grijpen,
En niets vindend, voel je verdriet over je heen komen,
Zijn stil. Sluit uw ogen. Adem.
Luister naar mijn voetstappen in je hart.
Ik ben niet weg, maar wandel slechts in je.
Op de dood door Kahlil Gibran
Je zou het geheim van de dood willen kennen.
Maar hoe zul je het vinden, tenzij je het zoekt in het hart van het leven?
De uil wiens nachtgebonden ogen blind zijn voor de dag kan het mysterie van het licht niet ontsluieren.
Wilt gij inderdaad de geest van de dood aanschouwen, open dan uw hart wijd voor het lichaam van het leven.
Want leven en dood zijn één, zoals de rivier en de zee één zijn.
In de diepte van uw hoop en verlangens ligt uw stille kennis van het hiernamaals.
En als zaadjes dromend onder de sneeuw droomt uw hart van de lente.
Trouw de dromen, want daarin is de poort naar de eeuwigheid verborgen.
Uw angst voor de dood is slechts het beven van de herder wanneer hij voor de koning staat wiens hand hem ter ere zal worden opgelegd.
Is de herder niet blij onder zijn beven, dat hij het merkteken van de koning zal dragen?
Maar is hij niet meer bedacht op zijn beven?
Wat is het anders te sterven dan naakt in de wind te staan en te smelten in de zon?
En wat is het om te stoppen met ademen, dan de adem te bevrijden van zijn rusteloze getijden, zodat hij zich kan verheffen en uitbreiden en God onbelemmerd kan zoeken?
Alleen wanneer u uit de rivier van stilte drinkt, zult u waarlijk zingen.
En wanneer u de bergtop hebt bereikt, dan zult u beginnen te klimmen.
En wanneer de aarde uw ledematen zal opeisen, dan zult u waarlijk dansen.
Van Hooglied van Salomo 2:11-12 King James Version (KJV)
11 Want zie, de winter is voorbij, de regen is voorbij en verdwenen;
12 De bloemen verschijnen op de aarde; de tijd van het zingen der vogels is gekomen, en de stem der schildpadden wordt gehoord in ons land;
door William Shakespeare, 1564 – 1616
De hele wereld is een toneel,
en alle mannen en vrouwen slechts spelers;
Ze hebben hun uitgangen en hun ingangen,
En één man in zijn tijd speelt vele rollen,
Zijn handelingen zijn zeven tijden.
Ten eerste, de zuigeling, mopperend en kotsend in de armen van de verpleegster.
Dan de jengelende schooljongen, met zijn boekentas
En glimmend ochtendgezicht, kruipend als een slak
Onwillig naar school. En dan de minnaar,
Zuchtend als een oven, met een treurige ballade
Gemaakt naar de wenkbrauw van zijn meesteres. Dan een soldaat,
vol vreemde eden en bebaard als de pard,
ijverig in eer, plotseling en vlug in twist,
Op zoek naar de bubble reputatie
Zelfs in de mond van het kanon. En dan de justitie,
In mooie ronde buik met goede kapoen gevoerd,
Met strenge ogen en formeel geknipte baard,
Vol wijze zagen en moderne voorbeelden;
En zo speelt hij zijn rol. De zesde leeftijd schuift
in de magere en gladde pantalon,
met bril op neus en buidel opzij;
zijn jeugdige broek, goed gespaard, een wereld te wijd
voor zijn gekrompen schenkel, en zijn grote mannenstem,
draait weer naar kinderlijke hoge tonen, pijpt
en fluit in zijn geluid. De laatste scène van alles,
Die deze vreemde bewogen geschiedenis beëindigt,
Is tweede kinderachtigheid en loutere vergetelheid,
Zonder tanden, zonder ogen, zonder smaak, zonder alles.
The Cloths of Heaven door W.B Yeats
Had ik de geborduurde kleden van de hemel,
doorweven met gouden en zilveren licht,
de blauwe en de schemerige en de donkere kleden
van nacht en licht en het half-licht;
Ik zou de kleden onder je voeten spreiden:
Maar ik, arm zijnde, heb slechts mijn dromen;
Ik heb mijn dromen onder uw voeten gespreid;
Tread softly because you tread on my dreams.
Idylle van Siegfried Sassoon
In de grauwe zomertuin zal ik je vinden
Met de dageraad en de ochtendheuvels achter je.
Er zullen regen-natte rozen zijn; vleugelbewegingen;
En beneden in het bos een lijster die ontwaakt en zingt.
Niet uit het verleden zul je komen, maar uit die diepte
Waar schoonheid mompelt tot de ziel in slaap:
En ik zal het gevoel van leven herboren weten
Van dromen in het mysterie van de morgen
Waar somberheid en helderheid elkaar ontmoeten. En daar staand
tot dat kalme lied is gedaan, zullen we eindelijk
de liga-spreid, quiring symfonieën die zijn
Joy in the world, and peace, and dawn’s one star.
Do Not Stand By My Grave And Weep by Mary Elizabeth Frye
Do not stand at my grave and weep Ik ben er niet; ik slaap niet. Ik ben duizend winden die waaien, Ik ben de diamanten glinstering op sneeuw, Ik ben de zon op gerijpt graan, Ik ben de zachte herfstregen. Als je ontwaakt in de ochtendstilte Ik ben de snelle verheffende haast Van stille vogels in omcirkelde vlucht. Ik ben de zachte sterren die ’s nachts schijnen. Stand niet bij mijn graf en roep, Ik ben daar niet; ik ben niet gestorven.
In Summertime on Bredon door A. E. Housman
De klokken luiden zo helder; Round both the shires they ring them In steeples far and near, Een gelukkig geluid om te horen.
Hier op een zondagmorgen zouden mijn lief en ik liggen, en de gekleurde graafschappen zien, en de leeuweriken zo hoog horen Over ons heen in de lucht.
De klokken zouden luiden om haar te roepen In dalen mijlenver; “Kom allen naar de kerk, goede mensen; Goede mensen kom en bid.” Maar hier zou mijn lief blijven.
En ik zou me omdraaien en antwoorden tussen de lentetijm, “Oh, peal upon our wedding, And we will hear the chime, And come to church in time.”
Maar toen de sneeuw met Kerstmis Op Bredon top was gevallen, Mijn liefde stond zo vroeg op En stiekem naar buiten En ging alleen naar de kerk.
Ze luidden slechts één klok, Groom was er niet te zien, De rouwenden volgden, En zo ging zij naar de kerk, En wilde niet op mij wachten.
De klokken luiden op Bredon, En nog steeds neuriën de torens, “Komt allen naar de kerk, goede mensen.” O luidruchtige klokken, wees stil; Ik hoor u, ik zal komen.
Zacht door Colin Gordon-Farleigh
Zacht vallen de bladeren van de herinnering, Zachtjes verzamel ik ze en koester ze allemaal. Zichtloos, ongehoord, Je bent altijd nabij, Zo gemist, zo geliefd, zo dierbaar. Zacht het licht van de sterren boven, Glansend en fonkelend hun boodschap van liefde. Zichtloos, ongehoord, Je bent altijd nabij, Zo gemist, zo geliefd, zo dierbaar. Zacht het geluid in de hemel boven, Stil de woorden voor mijn gefluisterde liefde, Ongezien, ongehoord, Jij bent altijd nabij, Zo gemist, zo geliefd, zo zeer dierbaar.
grafsteneninspiratieopschriften
gerelateerde blogposts
Hoofdsteenafschriften- 250 prachtige voorbeelden
Hoofdsteenopschriften &Hoofdsteenafschriften-Waar moet ik beginnen?
Gedichten voor begrafenissen om te troosten en vrede te brengen