Door: Glen C. Moore en M.E. Merchant
Giggers zijn het onvolwassen stadium van bepaalde mijten die behoren tot de familie Trombiculidae. Ze zijn nauwer verwant aan spinnen dan aan insecten en behoren tot de klasse Arachinida, samen met schorpioenen en teken. In Texas wordt de term “chigger” gewoonlijk gebruikt om het parasitaire larvenstadium aan te duiden van mijten van het geslacht Eutrombicula. Deze gewone mijten veroorzaken de meeste jeukende, zomerse beten die ontstaan na het buiten lopen door grasachtige of borstelige gebieden.
Er komen verschillende soorten chiggers voor in Texas, maar slechts twee daarvan zijn lastig. De ene, Eutrombicula alfreddugesi, leeft in verstoorde gras- en onkruidrijke hooglandgebieden en kan worden aangetroffen in overwoekerde bruyèrebosjes en langs de randen van beboste gebieden. De andere, Eutrombicula splendens, geeft de voorkeur aan vochtige habitats zoals moerassen en venen, verrotte boomstronken en stronken. Zelfs binnen gunstige habitats is de verspreiding van chiggers vaak vlekkerig. De muggen kunnen sterk geconcentreerd zijn op één plek, terwijl ze in de buurt vrijwel afwezig zijn.
De muggen van het geslacht Eutrombicula hebben een voorkeur voor vogels, reptielen, knaagdieren of andere kleine zoogdieren als gastheer. Hoewel muggen mensen graag bijten als ze de kans krijgen, zijn mensen geen goede gastheren. De muggen overleven vaak niet langer dan 1 of 2 dagen op de mens, vanwege de negatieve reacties van de mens op de huid en het krabben.
De muggen liften mee op mensen die door besmette vegetatie lopen. Ze grijpen zich vast aan schoenen of kleding en verkennen meestal enkele uren een gastheer voordat ze een plek kiezen om zich te voeden. Chiggerbeten komen het meest voor op plaatsen waar de kleding strak zit of waar de huid het dunst is. De beten komen het meest voor rond de soklijn op de enkels waar de sokken strak zitten, rond de taille en bij de lies. De beten kunnen ook op andere plaatsen voorkomen, zoals achter de knie en onder de oksel.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, graven chiggers zich niet in de huid van de gastheer in of zuigen bloed. Ze doorboren de huid met hun scherpe monddelen en injecteren een verteringsenzym, waardoor huidcellen uiteenvallen voor voedsel. Jeuk begint meestal binnen 3 tot 6 uur na een eerste beet, gevolgd door de ontwikkeling van roodachtige plekken en soms duidelijke puisten of bultjes. Wanneer de huid rood en gezwollen wordt, kan deze de etende chigger volledig omhullen, waardoor het lijkt alsof de chigger zich in de huid van de gastheer heeft ingegraven. De jeuk piekt meestal 24 tot 48 uur na de beet van de chigger, maar bij sommige mensen kan de roodheid en jeuk een week of langer aanhouden.
Chigger Biologie
Chiggers leven buiten in een door vegetatie beschaduwde bodem. Ze doorlopen vier levensstadia: ei, larve, nimf en volwassene. Volwassen dieren overwinteren in de grond. Tijdens de vroege, warme lentedagen leggen de vrouwtjes hun eitjes in bladstrooisel en vochtige grond. De kleine larven die uit het ei komen hebben zes poten, zijn geelachtig tot lichtrood van kleur en zijn 0,15 tot 0,3 mm in doorsnee. Alleen de larven van de trekker zijn parasitair. Zodra een larve een gastheer heeft gevonden, voedt hij zich gedurende 3 dagen voordat hij zich laat vallen om zijn maaltijd te verteren en over te gaan naar zijn volgende levensstadium.
Nimfen en volwassenen hebben acht poten en zijn roofdieren die zich voeden met kleine insecten en insecteneieren die in de grond worden gevonden. Volwassen Eutrombicula mijten zijn ongeveer 1 mm lang, met een fluweelachtige textuur en een schitterende rode kleur. Ze worden soms gezien lopend in bladafval of langs de randen van stenen of beton en worden vaak aangeduid als “rode kevers.”
Onder gunstige omstandigheden kunnen kevers hun ontwikkeling voltooien in 2 tot 12 maanden. In de meeste delen van Texas zijn de kevers actief van de late lente tot de herfst, maar in zuidelijke gebieden kunnen ze het hele jaar actief blijven, waar ze tot vier generaties per jaar kunnen voortbrengen.
Verdediging tegen keverbeten
De beste verdediging tegen kevers is ze te vermijden. Draag beschermende kleding, zoals een lange broek, shirt met lange mouwen en schoenen of laarzen, wanneer u zich in de leefomgeving van de chiggers begeeft. Loszittende, strak geweven stoffen bieden de beste bescherming, omdat dergelijke stoffen de beweging van de chiggers door de kleding minimaliseren. Om de chiggers aan de buitenkant van uw kleding te houden, stopt u broekspijpen in uw laarzen en knoopt u uw manchetten en kraag dicht. Vermijd direct op de grond te zitten of te liggen. Verwijder uw kleding zo snel mogelijk na blootstelling aan chiggers, en was ze voor het volgende dragen.
Neem een warme, zeepachtige douche of bad binnen een paar uur na blootstelling aan chiggers om het aantal en de ernst van de beten te verminderen. Schrob uw huid krachtig met een washandje om eventuele mijten te verdrijven die zich daar onlangs hebben gevestigd. Hoe sneller u een douche neemt, hoe waarschijnlijker het is dat het verlichting geeft van huidreacties op chiggerbeten (chigger dermatitis).
Insectenwerende middelen die DEET (N,N-diethyl-meta-toluamide) bevatten en in de handel verkrijgbaar zijn, bieden bescherming tegen chiggers en insecten. Breng afweermiddelen aan volgens de aanwijzingen op het etiket. DEET kan worden aangebracht op blootgestelde huid en rond de rand van openingen in kleding, zoals manchetten en taillebanden, en rond de bovenkant van laarzen. Vermijd dat u DEET-afweermiddelen rond of in uw ogen krijgt. De doeltreffendheid van op de huid aangebrachte afweermiddelen neemt na enkele uren af, dus breng ze indien nodig opnieuw aan. Zwavelpoeder aangebracht op kleding kan ook enige bescherming bieden. Afweermiddelen op basis van plantenolie zijn niet getest op hun effectiviteit tegen chiggers; een afweermiddel waarvan specifiek vermeld staat dat het chiggers afweert, zou echter een zekere mate van bescherming moeten bieden.
Toepassen van producten die permethrine bevatten (zoals Permanone® Tick Repellent) op kleding voor een langdurige bescherming tegen chiggers. Breng permethrinesprays niet rechtstreeks op de huid aan; laat ze op de kleding drogen voor u ze draagt. Permethrin behandelingen zijn langdurig en blijven effectief na verschillende wasbeurten. Combineer met permethrine behandelde kleding en DEET op de huid als u in gebieden komt waar veel chiggers voorkomen.
Chiggerplagen komen minder vaak voor in onderhouden graszoden en aangelegde omgevingen. Maar soms, vooral op plaatsen die recent zijn vrijgemaakt voor ontwikkeling, kunnen chiggers de vegetatie rond een huis aantasten. Ook kunnen gastheren zoals wilde zoogdieren, vogels of reptielen helpen om de chiggers in achtertuinomgevingen in stand te houden. Door het gras kort te maaien en de vegetatie goed te snoeien kan de bodemtemperatuur voldoende stijgen en de vochtigheid voldoende dalen om gazons minder gastvrij te maken voor chiggers.
Residuele insecticide sprays, zoals die met bifenthrin, cyfluthrin, esfenvaleraat of permethrin, kunnen helpen om het aantal chiggers te onderdrukken. Granulaire insecticiden zijn over het algemeen minder effectief dan sprays; van de granulaire producten presteerde bifenthrin echter het best tegen chiggers in recente studies.
Gebruik een sproeimachine met slang om vloeibare insecticiden aan te brengen op grote gazonoppervlakken. Zorg ervoor dat het insecticide product dat u koopt is gelabeld voor gebruik op gazons, en volg zorgvuldig de aanwijzingen op het etiket.
Bij het toepassen van insecticiden op uw gazon, draag een lange broek, schoenen en alle andere beschermende kleding aanbevolen op het product. Als algemene regel geldt dat huisdieren tijdens de behandeling van het gazon verwijderd moeten worden, maar dat ze na het opdrogen van de sproeiresten weer terug mogen komen.
Behandeling van muggenbeten
Chigger dermatitis kan zeer irritant en oncomfortabel zijn. Een warme douche of bad, met scrubben zoals beschreven op pagina 2, kan enige verlichting geven als dit vroeg in de jeukfase gebeurt. Zodra zich een pustel (bult) heeft gevormd, mag u er niet aan krabben, om te voorkomen dat de beet infectieus wordt.
Antihistaminica zoals oraal Benadryl®, anti-jeukcrèmes (kamfer en menthol, calamine of pramoxine), of hydrocortisonzalf geven de beste verlichting van de intense jeuk die gepaard gaat met chiggerbeten. Het is ook een goed idee om een antiseptische zalf aan te brengen om infectie te voorkomen, vooral op beten die zijn geschaafd door kleding of krabben.
Commerciële medicijnen tegen de beet van de trekker variëren in effectiviteit, maar vertrouwen vaak op verdovende middelen of afdichtmiddelen om te voorkomen dat lucht in contact komt met een beet. Analgetica (pijnstillers) kunnen ook verlichting bieden bij het jeukende ongemak. Chronisch krabben veroorzaakt alleen verdere irritatie en verhoogt het risico op secundaire infectie.
Individuen met ernstige gevallen van chigger dermatitis of overgevoeligheid voor chigger beten moeten hun arts raadplegen.
Download een printer-vriendelijke versie van deze publicatie: Chiggers
Heeft u een vraag -of- wilt u contact opnemen met een deskundige?
Contact Your County Office