Achtergrond: Channelopathieën, gedefinieerd als ziekten die worden veroorzaakt door mutaties in genen die coderen voor ionenkanalen, worden geassocieerd met een grote verscheidenheid aan symptomen en zijn uitgebreid gedocumenteerd in het afgelopen decennium. Daarentegen, ondanks de belangrijke rol van chloride in serum, wijden leerboeken in het algemeen geen hoofdstukken exclusief aan hypochloremie of hyperchloremie en informatie over chloride anders dan kanaalopathieën is verspreid in de literatuur.
Opzet van de studie: Om de functie van chloride bij de mens systematisch te beoordelen, omvatten de gegevens voor dit overzicht zoekacties in MEDLINE, PubMed, en referenties van relevante artikelen met inbegrip van de zoektermen “chloride,” “HCl,” “chloride kanaal” “zuur-base,” “acidosis,” “alkalosis,” “anion gap” “strong anion gap” “Stewart,” “base excess” en “lactaat.” Bovendien werden handboeken voor interne geneeskunde, kritieke zorg, nefrologie en gastro-enterologie geëvalueerd op onderwerpen met betrekking tot de beoordeling en het beheer van zuur-basestoornissen, met inbegrip van referentielijsten uit tijdschriften of handboeken.
Conclusie: Chloride is, na natrium, de meest voorkomende elektrolyt in serum, met een sleutelrol in de regulatie van lichaamsvloeistoffen, elektrolytenbalans, het behoud van elektrische neutraliteit, zuur-base status en het is een essentieel onderdeel voor de beoordeling van vele pathologische aandoeningen. Bij de beoordeling van serumelektrolyten wijzen abnormale chloridegehaltes alleen meestal op een ernstiger onderliggende stofwisselingsstoornis, zoals metabole acidose of alkalose. Chloride is een belangrijk onderdeel van diagnostische tests in een breed scala van klinische situaties. In deze gevallen kan chloride worden getest in zweet, serum, urine en feces. Afwijkingen in de expressie en functie van chloorkanalen in vele organen kunnen een reeks aandoeningen veroorzaken.