Abstract
De interventie in Libië in 2011 zou in twee opzichten een triomf zijn geweest: enerzijds had de VN-Veiligheidsraad met de resoluties 1970 en 1973 aangetoond dat hij in staat was op humanitaire crises te reageren zonder dat een van de vijf permanente leden van de raad zijn toevlucht tot een veto had genomen. Anderzijds werd het concept van humanitaire interventie in zijn meer recente gedaante van de “verantwoordelijkheid om te beschermen” door sommigen beschouwd als een juridisch concept dat eindelijk erkenning had gekregen binnen de internationale gemeenschap. Meer dan drie jaar na de interventie zal hier worden betoogd dat dergelijke optimistische beweringen voorbarig waren. Er zal worden aangetoond dat de wijze waarop een coalitie van de NAVO en andere staten Resolutie 1973 ten uitvoer heeft gelegd, niet in overeenstemming was met die resolutie en derhalve in strijd was met het internationaal recht. Een direct gevolg hiervan is dat de Veiligheidsraad nu weer verlamd is, aangezien Rusland en China begrijpelijkerwijs niet langer bereid zijn de NAVO-staten een mandaat voor actie te geven. Dit is het duidelijkst gebleken met betrekking tot de burgeroorlog in Syrië. Bovendien hebben de ontwikkelingen in Libië sinds de interventie meer gedaan om het concept van de “verantwoordelijkheid om te beschermen” in diskrediet te brengen dan enige kritiek vanuit een volkenrechtelijk perspectief mogelijk zou kunnen maken.
De publicatie van CILSA werd in 1968 gestart door het toenmalige Instituut voor Buitenlands en Vergelijkend Recht. De publicatie werd voortgezet door het Centre for Foreign and Comparative Law (zoals het nu bekend staat) onder auspiciën van het Department of Public, Constitutional and International Law aan de Universiteit van Zuid-Afrika. Het doel van het tijdschrift was en is nog steeds het stimuleren van onderzoek naar de vergelijkende en internationale aspecten van het recht onder Zuid-Afrikaanse onderzoekers. Onder de medewerkers van CILSA bevinden zich regelmatig vooraanstaande academici uit de hele wereld. CILSA is een collegiaal getoetste academische publicatie met een internationale abonnementsbasis. Het tijdschrift verschijnt drie keer per jaar (maart, juli en november).
Het Instituut voor Internationaal en Vergelijkend Recht in Afrika (ICLA) is een onderzoeksinstituut dat gevestigd is in de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit van Pretoria. Het ICLA werd begin 2011 opgericht en is gevestigd in een gerenoveerd huis met twee verdiepingen naast het Law Building op de Hatfield Campus. Het instituut herbergt een uitgebreide collectie antiek meubilair en kunst en doet tevens dienst als het Christo Coetzee museum.Gebruikmakend van de uitgebreide netwerken die de faculteit in de loop der jaren in Afrika en daarbuiten heeft opgebouwd, is het doel van het ICLA om een aanloophaven te worden voor diegenen die zich willen bezighouden met juridisch onderzoek en juridische hervorming in Afrika waarbij vergelijkend of internationaal recht op gevorderd niveau een rol speelt.