All the World’s a Stage wordt je elke zondagavond aangeboden door David Bowers, die de mysterieuze kunst van het rollenspel in World of Warcraft onderzoekt.
Er zijn mensen die online games gebruiken als een plek voor hun erotische fantasieën, van echtgenoten en echtgenotes die samen wat fantasierijke tijd online doorbrengen, tot volslagen vreemden die overspoeld worden door verlangen en op zoek zijn naar een soort bevrediging in elkaar. De meeste van deze mensen die Erotic Role-Playing (of ERP) in WoW uitproberen, beseffen dat ze het privé moeten houden; ze doen wat ze doen in privé-chatkanalen, waar het hun eigen zaak blijft.
Maar er zijn een paar mensen die ERP tot het uiterste drijven: ze richten een gilde op met ERP als enige doel, en zorgen vervolgens voor een negatieve reputatie. Ze dragen hun suggestieve gildenaam als een bord boven het hoofd van elk van hun personages, alsof ze zoveel mogelijk aandacht op zichzelf willen vestigen. Hun leden leven zich uit in verschillende seksuele fantasieën, waarvan sommige zelfs uiterst onsmakelijk en verwerpelijk kunnen zijn, uitgespeeld in een omgeving waar iedereen wordt aangemoedigd om in anonimiteit met elkaar te “verkennen”.
Het morele gevaar hier is natuurlijk dat jonge mensen in de verleiding kunnen komen om daar binnen te wandelen, lang voordat ze volwassen genoeg zijn om te begrijpen of redelijk om te gaan met wat ze daar meemaken. Wij gaan er in het algemeen van uit dat volwassenen verantwoordelijk zijn voor zichzelf in dergelijke zaken, maar kinderen kunnen heel goed verward en nieuwsgierig zijn, zelfs bereid te liegen over hun leeftijd om dergelijke volwassen geheimen te ontrafelen. Inderdaad, ERP is een onderwerp dat de overgrote meerderheid van de spelers niet wil zien — en zeker niet de ouders die willen dat hun kinderen groeien en leren van hun interacties met anderen binnen het spel, of op zijn minst een veilige en leuke ervaring hebben. Daarom hebben rollenspelers, van welke soort dan ook, de verantwoordelijkheid om de openbare omgeving schoon en veilig te houden voor iedereen die er speelt, en het is gevaarlijk en onethisch als de weinigen die betrokken zijn bij ERP-gilden dat niet doen.
Voordat ik verder ga met dit onderwerp, laten we proberen ons een hypothetische “verantwoordelijke en ethische ERP-gilde” voor te stellen, als we dat kunnen, die ernaar streeft om de behoeften van jongeren in hun grotere spelgemeenschap te respecteren, evenals de behoeften van andere volwassenen die niet willen dat seksualiteit onderdeel is van hun online spelervaring. Zo’n gilde zou er nauwlettend op toezien dat hun leden enkel volwassenen zijn die ermee instemmen, en zou misschien nieuwe leden ondervragen via voice chat, Facebook pagina’s opvragen, en in het algemeen hun best doen om te “bewijzen” dat een nieuw lid niet minderjarig is. Natuurlijk is geen enkel systeem waterdicht, maar zo’n gilde zou ook haar best doen om niet de aandacht van kinderen te trekken door te openlijk te zijn met hun activiteiten. Zij zouden hun activiteiten volledig privé houden en onbekend bij het grote publiek op dezelfde manier als normale burgers niet met hun edele delen gaan lopen flitsen of S&M leer op straat gaan dragen.
Zulke ERP gilden kunnen bestaan, maar ik ken ze niet. Misschien is dit een teken dat ze er goed in slagen zichzelf privé te houden en de behoeften van de grotere gemeenschap te respecteren — als dat zo is, dank ik ze daarvoor. Ik vrees echter dat zo’n redelijke aanpak in het algemeen ingaat tegen de basisdriften die de spelers ertoe dreven om in de eerste plaats ERP-gilden te vormen. De geslachtsdrift is geen rationeel, evenwichtig gevoel; het is verbonden met zoveel andere gevoelens van eenzaamheid, frustratie, onzekerheid, hoop, genegenheid, zekerheid, bevestiging en angst dat mensen die er gilden op vormen zich niet snel zullen omdraaien en zeggen: “Hé, laten we hier eens logisch over doen.”
Integendeel: anonimiteit is een van de grote trekpleisters van de hele online seksuele fantasie. Mensen die zich bezighouden met ERP in groepsverband zullen waarschijnlijk helemaal niet hun persoonlijke gegevens met iedereen willen delen. Een man die bijvoorbeeld lesbische seks wil verkennen, zal waarschijnlijk niet via voice chat ondervraagd willen worden en onderworpen willen worden aan een real life Facebook onderzoek voordat hij aan zijn fantasie begint. Het spijt me te moeten zeggen dat, uit de beperkte gesprekken die ik heb gehad met openlijke ERP-enthousiastelingen, ik niet veel voorzichtigheid heb gezien, of enig verlangen om ook maar iets te weten te komen over de identiteit van hun partners in het echte leven. Ze lijken volkomen tevreden om gewoon aan te nemen dat de andere persoon een instemmende volwassene is zonder het zelfs maar te vragen, blijkbaar omdat hun avatar zo overduidelijk geen kind is, en kinderen zouden niet online moeten zijn om in dit soort dingen verzeild te raken, en als ze dat wel zijn dan is het de schuld van de ouders omdat ze niet op de hoogte zijn van wat de kinderen online doen!
Dit is gewoon een andere manier om de publieke verantwoordelijkheid af te schuiven. Het is zo verleidelijk om in deze situatie de ouders overal de schuld van te geven, maar laten we eerst even realistisch zijn: wanneer een ouder zich aanmeldt voor kabeltelevisie, weet hij heel goed dat sommige van die kanalen ’s avonds laat seksuele inhoud hebben. Het is hun verantwoordelijkheid om te beoordelen wat hun kinderen wel en niet mogen zien. Wanneer een ouder zich aanmeldt voor algemene internettoegang, weet hij ook dat pornografie gemakkelijk beschikbaar is voor iedereen die er zelfs maar toevallig in geïnteresseerd is, en is hij verantwoordelijk voor de bescherming van zijn kinderen op de manier die hij goeddunkt.
Maar in WoW is de enige waarschuwing: “Game Experience May Change During Online Play.” Er is niets dat waarschuwt dat kinderen blootgesteld kunnen worden aan volwassen inhoud omdat sommige andere spelers besloten hebben om hun fantasieën uit te spelen met een willekeurig personage dat langskomt. Er zou zelfs geen verdere waarschuwing nodig moeten zijn — het spel zelf bevat geen seksueel aanstootgevende inhoud, en spelers hebben echt niet het recht om die in de online openbare omgeving te injecteren, net zo min als zij het recht hebben om dat in een openbaar park of een speelhal te doen. Het is het recht van ouders om te beslissen dat hun kind oud genoeg is om naar films met R-rated te kijken, maar het is niet het recht van de online speler om te beslissen dat R-rated inhoud goed genoeg moet zijn voor iedereen in zijn omgeving, of zelfs voor iedereen die anoniem interesse zou kunnen tonen.
Kortom, als iemand ervoor kiest om zich online in ERP in te laten met iemand anders in WoW, al dan niet in een guild, dan heeft die persoon een grote verantwoordelijkheid om er zeker van te zijn dat de andere partij een instemmende volwassene is. Je kan het rechtstreeks vragen, interviewen via voice chat, of zelfs een scan van hun rijbewijs eisen samen met een foto van hun gezicht naast het scherm met hun in-game personage. Als sommige mensen erop staan om hun eigen gilde te hebben, gewijd aan ERP, moet er nog meer voor worden gezorgd dat anderen niet negatief worden beïnvloed.
Maar voor degenen die van ERP een publiek drama maken, genietend van alle aandacht die ze krijgen, hun neuzen trekkend naar de algemene populatie van rollenspelers die hen vragen om te stoppen – is er niets anders te doen dan een grens te trekken. Dit is het punt waarop de meerderheid van de rollenspelers helaas met een vinger moet wijzen en zeggen: “Zo zijn wij niet. Wij vertonen dit gedrag niet en keuren het ook niet goed.”