Internetproviders (“ISP’s”) zoals AT&T, Comcast en Verizon stellen mensen in staat verbinding te maken met het internet en toegang te krijgen tot veel verschillende soorten online-inhoud. Deze bedrijven verdienen voornamelijk geld aan abonnementsgeld dat wordt betaald door consumenten die toegang tot internet willen. Diensten zoals televisie- en telefoonaansluitingen vormen alternatieve bronnen van inkomsten voor deze bedrijven. De grote ISP’s werken meestal volgens een bedrijfsmodel waarbij zij alle drie de diensten aanbieden. Telefoondiensten bestaan in wezen uit het verbinden van de ene telefoon met de andere en stellen de consumenten in staat te praten met wie zich aan de andere kant bevindt. Of het nu een vriend of een telemarketeer is, de kosten voor de dienst zijn over het algemeen gelijk. Televisiediensten zijn iets ingewikkelder. Net als bij telefoondiensten wordt een verbinding tot stand gebracht, maar hier gaat het om een verbinding tussen consumenten en televisieprogrammeurs die de inhoud of de programma’s leveren. De bedrijven die deze verbinding tot stand brengen, brengen de consumenten echter ook kosten in rekening voor de specifieke inhoud waarop zij worden aangesloten. Voor televisie maakt het dus uit wat voor soort inhoud wordt geconsumeerd.
Internetdienst lijkt meer op telefoondienst dan op televisiedienst. ISP’s rekenen consumenten voor de verbinding, niet voor specifieke inhoud – dit is grotendeels te danken aan de netneutraliteitsregels van 2015. De regels verbieden ISP’s de toegang tot bepaalde websites of delen van het internet te beperken door verbindingssnelheden te manipuleren of door de toegang tot bepaalde websites te blokkeren. In het bijzonder mogen ISP’s niet blokkeren, throttlen of aan betaalde prioritering doen. Throttling is het controleren van internetsnelheden en kan niet selectief worden gebruikt tegen bepaalde websites. Betaalde prioritering is wanneer een ISP content providers meer laat betalen voor hogere verbindingssnelheden. Deze regels beperken de prijsopties van een ISP en de zakelijke transacties met content providers.
Zonder netneutraliteit zouden internetplannen mogelijk vergelijkbaar zijn met televisieplannen. Consumenten zouden betalen op basis van de specifieke inhoud waartoe ze toegang willen in plaats van voor bepaalde verbindingssnelheden om toegang te krijgen tot het bredere internet. Toen websites zoals Netflix populair werden, ontwikkelden de grote ISP’s die televisiediensten aanboden een groot probleem. Consumenten die voor internetdiensten betaalden, hadden niet langer een televisiedienst nodig om van de inhoud van de programmamakers te kunnen genieten. Bovendien zijn aanbieders van inhoud begonnen hun inhoud rechtstreeks via het internet aan te bieden met diensten als HBO Go, waarvoor de consument moet betalen, maar geen televisiedienst nodig heeft om toegang te krijgen. Ze hebben alleen internetdienst nodig, die niet kan worden geprijsd op basis van toegang tot bepaalde websites vanwege de netneutraliteitsregels.
De regels werden echter in december vorig jaar door de FCC ingetrokken. De intrekking en de daaruit voortvloeiende nieuwe regels werden pas eind april 2018 van kracht. De intrekking voegt nieuwe opties toe voor ISP’s, hoewel sommige opties misschien niet praktisch zijn. Blokkeren, throttling, en betaalde prioritering zijn niet verboden onder de nieuwe regels. Voor de grote ISP’s zoals AT&T en Comcast, die ook televisiediensten leveren, zou het een zeer logische zakelijke zet zijn om betaalde prioritering toe te passen. Dit zou hen in staat stellen te profiteren van de inhoud die zij aanbieden, naast de verbinding die zij reeds in rekening brengen. Tot op heden hebben grote ISP’s volgehouden dat ze zich niet zullen bezighouden met betaalde prioritering met uitsluiting van gespecialiseerde diensten zoals chirurgie op afstand en videogesprekken in real time.
Hoewel, netneutraliteitsregels al uitzonderingen toestonden om gespecialiseerde diensten prioriteit te geven. Dit is te wijten aan de beperkte netwerkcapaciteit van ISP’s, en bepaalde diensten, zoals een operatie op afstand, vereisen een betrouwbare en snelle verbinding meer dan andere diensten. Het intrekken van de netneutraliteitsregels zou dit soort netwerkbeheer zeer winstgevend kunnen maken door hogere tarieven voor gegarandeerde verbindingen toe te staan. Bovendien creëren grote ISP’s ook inhoud en hebben zij hun eigen streaming websites of internettelevisie. Throttling zou consumenten in de richting van de diensten van de ISP’s kunnen duwen omdat de ISP’s de verbindingen van rivaliserende streamingdiensten zoals Netflix zouden kunnen vertragen. Dit zou echter consumentenbeschermings- en antitrustkwesties opwerpen, en het is daarom onwaarschijnlijk dat dit zal gebeuren.
Kleine ISP’s zien de intrekking echter niet noodzakelijkerwijs als goed voor de zaken. Deze bedrijven leveren internetverbinding in landelijke gebieden van het land en zijn vaak afhankelijk van de grote ISP’s om een volledige internetverbinding aan consumenten te leveren. De intrekking van netneutraliteit kan de grote ISP’s in staat stellen de kleinere bedrijven uit de markt te drukken door hogere tarieven aan te rekenen of de service helemaal te weigeren. Veel kleine ISP’s hebben bij de FCC een petitie ingediend om de regels niet in te trekken omdat zij geloven dat de regels grote ISP’s ervan weerhielden misbruik te maken van hun marktmacht. Aan de andere kant zou de intrekking kleine ISP’s bevrijden van de dure juridische kosten die zij moeten maken om door de netneutraliteitsregels te navigeren. Deze bedrijven zouden ook kunnen beginnen met betaalde prioritering of throttling. De intrekking zou kleine ISP’s zeker kunnen schaden, maar het kan ook tot kostenbesparingen leiden en voor meer concurrentie zorgen. Op voorwaarde dat throttling beperkt blijft tot de grote ISP’s, zouden de kleine ISP’s waarschijnlijk geen marktaandeel verliezen omdat zij de betere optie zouden zijn om mee te werken.
De internetdienstensector heeft het potentieel voor aanzienlijke verandering in de nabije toekomst, vooral met niet-ISP-internetbedrijven zoals Google die de markt betreden. Hoewel de aanwezigheid van Google in deze bedrijfstak niet groot is, groeit deze wel en zou Google mogelijk gevrijwaard kunnen worden van het betalen van prioriteringskosten aan andere ISP’s. Google zou dan echter ook gebruik kunnen maken van betaalde prioritering. Het is belangrijk te onthouden dat de technologie in kwestie voortdurend verandert, en dat de bedrijven in de industrie steeds innovatiever zijn geworden. De komende jaren zullen wellicht een automatische verbinding brengen, waarbij alle apparaten voortdurend met het internet verbonden zullen zijn, een ruimer gebruik van virtuele realiteit en het fysieke web, waarbij gewone voorwerpen zoals parkeermeters en hondenhalsbanden Bluetooth-signalen zullen uitzenden die internetcontent kunnen leveren. De intrekking van netneutraliteit doet er over een paar jaar misschien niet eens meer toe.
Id.
Voor internationale gesprekken gelden bijvoorbeeld verschillende kosten en tarieven.
Id.
Er zijn verschillende prijzen voor verschillende verbindingssnelheden.
Id.
Id.
Id.
Klint Finley, The Wired Guide To Net Neutrality, Wired (1 mrt. 2018, 7:00 AM), https://www.wired.com/story/guide-net-neutrality/.
Id.
Zie Snider & Graham, supra noot 9.
Operatie op afstand is een techniek waarbij chirurgen een patiënt kunnen opereren zonder in de operatiekamer of zelfs in dezelfde stad te zijn via een robot. De chirurg gebruikt een internetverbinding om de robot te besturen. Rose Eveleth, The Surgeon Who Operates From 400KM Away, BBC (16 mei 2014), http://www.bbc.com/future/story/20140516-i-operate-on-people-400km-away.
Id.
Zie Finley, supra noot 9.
Id.
Id.
Id.
Id.
Id.