Oktober is Depression Awareness Month
Met meer dan 300 miljoen mensen wereldwijd die met een depressie te maken hebben, is het een van de meest voorkomende mentale gezondheidsaandoeningen die er bestaan. Depressie treft mensen van alle leeftijden, etniciteit, ras, geslacht en inkomensniveaus. Toch kan depressie er heel anders uitzien, afhankelijk van leeftijd en andere factoren.
Weten hoe je depressiesymptomen kunt herkennen, is een belangrijke eerste stap in de richting van het vinden van hulp wanneer u of iemand om wie u geeft worstelt.
Gemeenschappelijke symptomen van depressie
U kunt depressief zijn als u ten minste vijf van deze symptomen hebt die zich gedurende ten minste twee weken bijna elke dag voordoen:
- Droevig of leeg gevoel
- Weinig interesse of plezier in dingen hebben
- Een verandering in eetlust ervaren met gewichtsverlies of gewichtstoename
- Problemen met in slaap vallen of in slaap blijven, of te veel slapen
- Moe zijn, vermoeid en geen energie hebben
- zich waardeloos of schuldig voelen
- langzaam bewegen of het tegenovergestelde – overdreven zenuwachtig en rusteloos zijn
- moeite hebben om na te denken of zich te concentreren op dingen zoals zoals de krant lezen of tv kijken
- De persoonlijke hygiëne laten verslappen – niet in bad gaan of zich niet goed aankleden
- Noodzakelijke gedachten om uzelf pijn te doen of te denken dat u beter dood kunt zijn
Depressie ziet er op elke leeftijd anders uit.
Iedereen op elke leeftijd kan een episode van depressie doormaken. De verschijnselen, de diagnose en de kans dat behandeling wordt gezocht, kunnen echter verschillen per leeftijd, ras en geslacht.
Depressie bij kinderen? Ja, het kan gebeuren.
Hoewel depressie bij jonge kinderen kan voorkomen, komt het veel vaker voor bij adolescenten en, na de puberteit, veel vaker bij meisjes. Voor de diagnose depressie bij kinderen moeten, net als bij volwassenen, ten minste vijf symptomen gedurende een periode van ten minste twee weken aanwezig zijn.
De tekenen van depressie die vaker bij kinderen worden gezien zijn:
- Rriteerbaarheid of droefheid
- Verveling, gebrek aan interesse in vrienden en voorheen leuke activiteiten
- Veranderingen in eetlust resulterend in het niet aankomen of, vooral bij tieners, gewichtstoename
- Onregelmatige slaappatronen – moeilijk in slaap komen of weigeren op te staan voor school
- Persistent gebrek aan energie of zich moe voelen
- Zelfkritisch – gevoel dat “niemand me aardig vindt”
- Niet goed presteren op school
- Gebrek aan motivatie
- Onvermogen om zich te concentreren
- Gepreoccupeerd zijn met de dood, schrijven of praten
Jongeren kunnen zich ook inlaten met risicovolle seksuele activiteiten en ander gedrag, waaronder winkeldiefstal, fysieke gevechten en misbruik van alcohol of drugs.
Onbehandeld kan depressie bij jongeren tot verwoestende gevolgen leiden, waaronder aanhoudende problemen op school, thuis en met vrienden, het verliezen van cruciale ontwikkelingsjaren en het vergroten van het risico op middelenmisbruik.
Als u zich zorgen maakt dat uw kind depressief kan zijn, is het belangrijk om met hem of haar te praten over uw observaties en hoe hij of zij zich voelt en te luisteren naar de belangrijkste waarschuwingssignalen. U moet proberen een open, eerlijke communicatie tot stand te brengen waarin geestelijke gezondheidsproblemen, zoals depressie, worden behandeld als alle andere gezondheidsrisico’s waarmee adolescenten te maken hebben.
Psychotherapieën, waaronder cognitieve gedragstherapie en interpersoonlijke therapie, en medicatie zijn effectief gebleken bij de behandeling van kinderen bij wie een depressie is vastgesteld. U, uw kind en uw behandelaar kunnen samen een behandeling kiezen die het beste lijkt. Als aan het einde van een adequate proefperiode, meestal acht tot twaalf weken, geen verbetering is opgetreden, moet de behandeling worden gewijzigd.
Vrouwen en postnatale depressie
Hormonale schommelingen, lichamelijke veranderingen, slaaptekort en de verantwoordelijkheid van de zorg voor een pasgeborene kunnen overweldigend zijn. Tot 80 procent van de nieuwe moeders ervaart de “baby blues”, een emotionele rollercoaster van humeurigheid, huilerigheid, angst, onvermogen om zich te concentreren en droefheid die ongeveer een week na de bevalling begint en ongeveer drie weken duurt. Hoewel het niet goed voelt, is de babyblues volkomen normaal en geen stoornis.
Postpartum depressie en andere perinatale stemmings- en angststoornissen (PMAD’s) zijn de meest voorkomende complicatie van de bevalling. Indien onbehandeld, kunnen er ernstige complicaties optreden voor moeders, baby’s en gezinnen. Gevolgen zijn onder meer verstoring van de band tussen moeder en kind, onderbreking van de ontwikkeling van de zuigeling, conflicten binnen het gezin en in relaties, en in zeldzame gevallen kan het leiden tot zelfmoord of kindermoord.
Het hoogste risico bestaat zes maanden na de bevalling, maar het begin kan zich op elk moment voordoen vanaf de zwangerschap tot twee jaar na de geboorte van de baby. Symptomen zijn overmatige bezorgdheid, droefheid, schuldgevoelens, hopeloosheid, slaapproblemen, vermoeidheid, verlies van interesse in normaal plezierige activiteiten, verandering in eetlust, prikkelbaarheid en moeite met het nemen van beslissingen. In vergelijking met de baby blues, houden de symptomen van postpartum depressie drie weken of langer aan.
Risicofactoren:
- Depressie of angst tijdens de zwangerschap
- Persoonlijke of familieanamnese van depressie
- Complicaties bij zwangerschap, bevalling of borstvoeding
- geboorte van een meerling
- Voorgeschiedenis van PMS of andere significante stemmingsreacties op hormonale veranderingen
- Negatieve stemmingsveranderingen bij gebruik van anticonceptiemiddelen
- Recent verlies of verhuizing
- Moeite met vragen om steun
- Laag gevoel van eigenwaarde of perfectionisme
- Slechte sociale, familiaire of financiële steun
- Onverwerkte miskraam, abortus, adoptie of verlies
- Stoornis van de schildklier
Verrassende tekenen van depressie bij mannen
Vrouwen krijgen twee keer zo vaak een depressie als mannen, wat kan verklaren waarom mannen zo terughoudend zijn om toe te geven dat ze depressief zijn en om hulp te zoeken. Hoewel mannen en vrouwen dezelfde symptomen van depressie hebben, uiten mannen die symptomen vaak anders. Om de een of andere reden, die niet helemaal wordt begrepen, vertonen mannen minder vaak de typische tekenen van depressie, zoals huilen of verdriet. Door deze gevoelens te onderdrukken, kunnen mannen juist agressiever en prikkelbaarder worden.
Mannen schamen zich vaak voor hun depressie en proberen zich er gewoon “doorheen te slaan”. Soms “nemen ze het heft in eigen handen” door zelfmedicatie met alcohol of drugs. Dit kan de reden zijn waarom zorgverleners depressie bij mannen vaak niet herkennen.
Onbehandelde depressie bij mannen kan ernstige en tragische gevolgen hebben. De Centers for Disease Control (CDC) melden dat mannen in de Verenigde Staten vier keer meer kans hebben om te sterven door zelfmoord dan vrouwen.
Aanvullende tekenen van depressie bij mannen:
- Controlerend, agressief, gewelddadig of grof gedrag
- Escapistisch gedrag, zoals te veel werken
- Intensiever alcohol- of drugsgebruik
- Irriteerbaarheid of ongepaste woede
- Risicovol gedrag, zoals roekeloos rijden
Depressie bij Oudere Volwassenen
Meer dan zes miljoen Amerikanen van 65 jaar en ouder hebben te maken met een depressie op latere leeftijd, maar slechts 10% krijgt ooit een behandeling. Waarom? Omdat veel mensen denken dat depressie een normaal onderdeel van het ouder worden is. Vanwege de vele gezondheidsuitdagingen waarmee oudere volwassenen worden geconfronteerd, herkennen noch zij noch hun familieleden de symptomen van depressie of zien ze deze als tekenen van andere aandoeningen die ouderen teisteren: Alzheimer en andere vormen van dementie; artritis, kanker, hartaandoeningen, beroerte, enz.
Tekenen van Depressie bij Oudere Volwassenen:
- geheugenverlies
- verwarring
- sociale terugtrekking
- prikkelbaarheid
- verlies van eetlust
- onvermogen om te slapen
- Delusies
- Hallucinaties
Als depressie onbehandeld blijft, lopen oudere volwassenen een verhoogd risico op bijkomende ziekten en cognitieve achteruitgang. Ouderen zoeken veel eerder behandeling voor andere lichamelijke aandoeningen dan voor depressie en de symptomen voor depressie kunnen voor hen anders zijn dan voor jongere mensen.
De beste manier om vast te stellen of iemand depressief is, is met een lichamelijk onderzoek dat een beoordeling van alle medicatie omvat, plus een klinisch en psychiatrisch interview. Bloedonderzoek en beeldvormend onderzoek, zoals een CT-scan, kunnen andere medische aandoeningen uitsluiten die andere behandelingen vereisen.
Gelukkig helpt het behandelen van oudere volwassenen voor depressie wel. In feite kan 80% van degenen die klinisch depressief zijn met succes worden behandeld met medicatie, psychotherapie, elektroconvulsietherapie of een combinatie van de drie.