Chiropractie, een van de vele populaire zogenaamde complementaire en alternatieve geneeswijzen(1), mag nooit op kinderen worden toegepast. Het is eenvoudigweg niet gebaseerd op geloofwaardig wetenschappelijk bewijs.
Een beoefenaar vervuld van messianistische vurigheid stichtte de chiropractische discipline in het laatste deel van de negentiende eeuw.
DD Palmer schreef “we moeten een religieus hoofd hebben, iemand die de stichter is, zoals Christus, Mohamed, Jo. Smith (stichter van de Kerk van de Heiligen der Laatste Dagen beweging), Mevr. Eddy (stichter van de Christian Science kerk), Maarten Luther (die geen religie stichtte) en anderen die religies hebben gesticht. Ik ben het fonteinhoofd. Ik ben de stichter van chiropractie in zijn wetenschap, in zijn kunst, in zijn filosofie en in zijn religieuze fase.”(2)
Chiropractie stelt dat de meeste, zo niet alle ziekten, te wijten zijn aan een of andere vorm van scheefstand van de wervels van de wervelkolom. De veronderstelde onderliggende “subluxaties” zouden kunnen worden gecorrigeerd door een speciale manipulatie met een “hoge snelheid, lage amplitude stoten” die de stroom van een mysterieuze “universele intelligentie” weer op gang brengen. Een aanzienlijk deel van de orthodoxe chiropractors is nog steeds deze mening toegedaan.
De realiteit is dat dergelijke chiropractische “subluxaties” van de wervelkolom eenvoudigweg niet bestaan en dat manipulaties van de wervelkolom geen invloed hebben op algemene ziekten die geen verband houden met de wervelkolom.
De standpuntverklaring van RMIT over het “vertebrale subluxatie complex (VSC)”, dat wordt omschreven als “meer dan een simplistisch biomechanisch concept”, laat de zaak verward achter.
De functie van de zenuwen die het ruggenmerg verlaten om spieren te bewegen, en van de zenuwen die bij het ruggenmerg aankomen en zintuiglijke informatie voor huid, gewrichten en spieren dragen, is goed vastgesteld.
De medische wetenschap ontdekt steeds meer de oorzaken van ziekteprocessen die de sensorische en motorische zenuwen aantasten met als gevolg verlamming, pijn, abnormale of afwezige gewaarwordingen.
Waarom gaan er dan nog zoveel mensen naar chiropractors? Niet alle pijnen die samenhangen met spieren, banden en botten hebben duidelijke oorzaken en artsen zijn vaak niet in staat om patiënten te helpen.
Mensen met ongemakkelijke en vaak ernstig beperkende rugpijnen voelen zich aangetrokken tot elke behandelaar die beweert hun ongemak te kunnen verlichten, inclusief chiropractors, osteopaten, en andere alternatieve behandelaars. De meeste mensen bezoeken chiropractors voor lage rugpijn (3).
Physiotherapie is de enige praktijk op basis van fysieke methoden die goed geïntegreerd is en consistent is met de moderne wetenschappelijke geneeskunde. De verbetering van rugpijnklachten bij sommige patiënten die manipulaties ondergaan, zoals chiropractie en osteopathie (4), lijkt te wijten aan het “placebo-effect”.
Het “placebo-effect” wordt steeds meer bestudeerd door medische onderzoekers en laat zien hoe psychologische verwachtingen het lichaam kunnen beïnvloeden door sommige aandoeningen te verbeteren, hoewel er ook het “nocebo-effect” is dat de zaken kan verergeren.(5)
Het is daarom verrassend dat een webpagina over Better Health Channel State of Victoria, met toestemming van de Victoriaanse minister van Volksgezondheid, en geproduceerd in overleg met, en goedgekeurd door RMIT University’s School of Health Sciences, nog steeds beweert dat chiropractie in staat is om te helpen bij een aantal aandoeningen, waaronder astma, rugblessures, hoofdpijn, lage rugpijn, migraine, menstruatiepijn, problemen met houding, ischias, hernia en oorsuizingen.
Er is eenvoudigweg geen bewijs, gebaseerd op deugdelijke klinische studies, dat spinale manipulatie bij kinderen aandoeningen als attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), nachtelijke enuresis, zuigelingenkoliek, astma, of een boost voor het immuunsysteem kan verbeteren. (6) Omgekeerd is er uitgebreide documentatie van ernstige nadelige effecten veroorzaakt door chiropractische spinale manipulaties. (7, 8)
Ondanks dit alles promoten sommige chiropractische organisaties, bijvoorbeeld de American Chiropractic Association, chiropractische zorg voor zuigelingen en kinderen onder de theorie dat “een slechte houding en lichamelijk letsel, inclusief geboortetrauma, veel voorkomende primaire oorzaken van ziekte bij kinderen kunnen zijn en een directe en significante invloed kunnen hebben, niet alleen op het mechanisme van de wervelkolom, maar ook op andere lichaamsfuncties”.
In Australië beweren veel chiropractors nog steeds dat ze met succes kunnen ingrijpen bij complexe ziekten bij kinderen, zoals ADHD, autisme en andere gedragsproblemen, bedplassen, astma, immuunziekten en zuigelingenkoliek, onder andere.
Een aantal brieven van deskundigen uit verschillende disciplines bij een voorlegging aan de minister van Volksgezondheid door mevrouw Loretta Marron, een langdurige campagnevoerder tegen pseudowetenschappen in de gezondheid, heeft opgeroepen tot de sluiting van een chiropractische kliniek gericht op kinderen die wordt gerund door het RMIT.
RMIT is nogal vaag over wat ze eigenlijk bieden voor de gezondheid van kinderen, beweren dat ze niet tot doel hebben om “aandoeningen” te behandelen.
In plaats daarvan beweren ze te kijken naar de “biomechanische situatie voor een individu en de juiste zachte aanpassingen te maken”.
Dit, zeggen ze, kan de situaties in andere delen van de gezondheid van de patiënt verbeteren, maar RMIT claimt geen directe oorzaak. Ze ontkennen een boodschappenlijstje te hebben van aandoeningen die ze behandelen, afgezien van lage rugpijn, nekpijn en hoofdpijn.
Chiropractors die spinale manipulaties uitvoeren op kinderen, voor aandoeningen waarvan ze zouden moeten weten dat ze niet genezen kunnen worden door spinale manipulaties, geloven ofwel in de onzinnige principes van chiropractie – en dit zou neerkomen op louter zelfbedrog – of ze bedriegen ouders van kinderen. Door hun eigen bekentenis is “chiropractie een beroep, geen therapie” (9).
Het bestaan in Australië van een gespecialiseerde chiropractische kliniek voor kinderen zou ernstige bezorgdheid moeten wekken over het mogelijke schadelijke effect van dubieuze praktijken (10, 11).
Het vertrouwen van patiënten in hun zorgverleners moet gebaseerd zijn op evidence-based praktijken, transparantie en gezonde wetenschappelijke principes, niet op bijgeloof.
1) Shorofi S A en Arbon P (2010). Complementaire en alternatieve geneeswijzen (CAM) bij gehospitaliseerde patiënten: Een Australisch onderzoek. Complementary Therapies in Clinical Practice 16: 86-91
2) D.D. Palmer’s Religion of Chiropractic – D.D. Palmer letter, May 4, 1911
3) Lawrence DJ, Meeker WC (2007). Chiropractic and CAM utilization: a descriptive review.Chiropr Osteopat 15: 2. doi:10.1186/1746-1340-15-2 (http://chiroandosteo.com/content/15/1/2).
4) Ernst E, Canter PH (2006). “A systematic review of systematic reviews of spinal manipulation”. J R Soc Med 99 (4): 192-196. (http://www.jrsm.org/cgi/content/full/99/4/192)
5) Benedetti F (2009). Placebo effects; understanding the mechanisms in health and disease. Oxford University Press.
6) Glazener CMA, Evans JHC, Cheuk DKL (2009). Complementary and miscellaneous interventions fornocturnal enuresis in children (Review). The Cochrane Library, Issue 1. Wiley Publishers
7) E Ernst (2010). Sterfgevallen na chiropractie: een overzicht van gepubliceerde gevallen. Int J Clinical Practice64 (8): 1162-1165. (http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1742-1241.2010.02352.x/abstract)
8) Singh S en Ernst E (2009). Truc of behandeling? Alternatieve geneeskunde op proef. Gorgi Books.
9) Vallone S A, Miller J, Larsdotter A en Barham-Floreani J (2010). Chiropractische benadering van de behandeling van kinderen. Chiropractie & Osteopathie, 18:16,http://www.chiroandosteo.com/content/18/1/16
10) Martyr, P. (2002). Paradijs der Kwakzalvers; een alternatieve geschiedenis van de geneeskunde in Australië. Macleay Press.
11) Edwards, H. (1997). Een sceptische gids voor de nieuwe tijd. Uitgegeven door Australian Skeptics Inc.