De Oeigoerse Autonome Regio Xinjiang (XUAR) is de grootste administratieve regio van China in het noordwesten van het land. Het grenst aan acht landen, samen met India en de Centraal-Aziatische naties Kazachstan, Kirgizië en Tadzjikistan. Oeigoerse moslims vormden vroeger de belangrijkste autochtone bevolkingsgroep van Xinxiang, samen met andere kleine etnische groepen zoals Hui (Chinese moslims) Kazakken, Oezbeken, Tadzjieken, Tataren, Tahuren en Russen. Maar met de massamigratie zijn de Han-Chinezen, de belangrijkste Chinese etnische groep, nu de op een na grootste bevolkingsgroep in Xinjiang.
Volgens het Informatiebureau van de Staatsraad van China bedroeg de bevolking van Xinjiang in 2014 23,2 miljoen. Volgens de volkstelling van 2010 maakten Oeigoerse moslims 46% van de bevolking uit, zodat we op een geschat aantal van 10,67 miljoen Oeigoerse moslims volgens de schattingen van 2014 kunnen komen. Bij de volkstelling van 2010 werd het aantal Han-Chinezen op 40% geschat. Naast Xinjiang hebben ook Kazachstan, Kirgizië en Oezbekistan grote gemeenschappen Oeigoerse moslims. Toen China Xinjiang in 1949 met geweld bezette, bedroeg het aandeel Han-Chinezen in de bevolking van het gebied slechts 6,7%. Het laatste deel van dit artikel handelt over de massale toevloed van Han-Chinezen in Xinjiang, waar de gegevens in tabelvorm zijn verzameld.
De Oeigoerse bevolking is hoofdzakelijk geconcentreerd in het zuiden van Xinjiang. Aangezien de landbouw hun voornaamste middel van bestaan is, wonen zij hoofdzakelijk in plattelandsgebieden. Slechts 4,3% van Xinjiang is bewoonbaar – de rest is verspreid over woestijnen en met sneeuw bedekte gletsjers. China’s grootste woestijn Taklamakan ligt in Xinjiang.
Kaart van Xinjiang voorgesteld als “Oost-Turkistan” door de regering van Oost-Turkistan in ballingschap
(Foto met dank aan: https://east-turkistan.net/east-turkistan-at-a-glance/)
DE CHINESE INNAME
Historisch gezien een onafhankelijk gebied dat kolonisatie en onafhankelijke strijd met verschillende Chinese en Mongoolse dynastieën heeft gekend, waarvan het overzicht in het eerste deel van deze reeks is gegeven, is de natie Oost-Turkistan, zoals de onafhankelijke activisten het noemen, sinds 1949 onderworpen aan permanente kolonisatie door een land dat etnisch, religieus, linguïstisch en cultureel gezien een vreemdeling is.
Een natie met een moslimmeerderheid wordt geregeerd door zijn buurland, de Volksrepubliek China die officieel niet in religie gelooft en Oeigoerse moslims als extremisten ziet.
Islam is een integraal onderdeel van het leven van de Oeigoeren. Zij identificeren zich met de Centraal-Aziatische naties in religie, taal, cultuur en identiteit. In feite is de islam de grondoorzaak van hun verlangen om een onafhankelijke natie te worden, en dus zijn er extremisten voor een dictatoriale Chinese regering.
De rassendiscriminatie tegen Oeigoerse moslims nam toe, vooral na het rassengeweld van 2009 in de Xinjiang-hoofdstad Urumqi, waarbij meer dan 200 mensen omkwamen. China beweert dat de meeste slachtoffers Han-Chinezen waren.
Hoe China de Oeigoerse beweging heeft verpletterd
Chinese president Xi Jinping’s strenge boodschap in 2014 was – ‘Toon absoluut geen genade met het Oeigoerse volk’, controleer hun geweld, transformeer hen en houd hen levenslang onder toezicht.’
Dit is de crux van wat Xi denkt om de Oeigoerse onrust te beheersen, zoals blijkt uit een document dat door iemand van het Chinese politieke establishment is vrijgegeven aan de New York Times. Ze massaal vasthouden, hun islamitische identiteit onderdrukken, hun absolute aantal terugdringen door het vruchtbaarheidsniveau te verlagen en ze onder voortdurende bewaking houden.
China begon hard op te treden tegen Oeigoerse moslims na de ineenstorting van de USSR en de opkomst van Centraal-Aziatische Naties uit angst dat dit het verlangen naar onafhankelijkheid onder Oeigoerse moslims nog meer zal aanwakkeren. Xi Jinping heeft dit alleen maar verergerd, tot het niveau van de definitieve oplossing. China heeft van de Oeigoerse moslims een tweederangs burger gemaakt. Zij kunnen hun godsdienst niet uitoefenen. Zij worden gedwongen sociale en economische discriminatie te doorstaan. Zij worden massaal geïnterneerd om hun stemmen en aspiraties te doden.
Xinjiang is een exacte kopie van het exces dat China in Tibet aanricht, iets wat in het volgende artikel van deze serie wordt uitgelegd. Eerst verover je de natie. Dan de religie siniseren. Als dat mislukt, dan demografisch zuiveren door middel van strenge geboortebeperkende maatregelen, massale internering en, tegelijkertijd, gebruik ze als dwangarbeiders in Chinese industrieën.
Sinicise islam — Als je religieus bent zoals moslims zijn, ben je een extremist
De eerste stap is om hen te richten op hun religieuze overtuiging. In 2015 zei Xi dat vijf religies, de islam, het boeddhisme, het taoïsme, het katholicisme en het protestantisme, moeten worden gesiniciseerd. Maar we weten dat de belangrijkste focus duidelijk is geweest op het boeddhisme en de islam, religies van de twee onafhankelijke naties die China heeft bezet.
China zegt dat het siniciseren van religie betekent dat het compatibel wordt gemaakt met socialistische kernwaarden, om het in sync te brengen met de socialistische samenleving. Het zegt dat het de ideologie, het islamitische geloofssysteem en de gewoonten niet wil veranderen.
Maar wat China doet, gaat daar volledig tegenin.
In januari 2019 nam China een wet aan, een schets om de islam in vijf jaar te siniciseren, van 2018 tot 2022, maar toen had de wereldgemeenschap de ware bedoeling al leren kennen met de openbaring in 2017 van de massainterneringskampen van Xinjiang. Massa-interneringskampen bestonden mogelijk zelfs daarvoor al, zoals sommige rapporten aangeven. En terwijl meer dan een miljoen Oeigoeren en andere etnische moslims in interneringskampen worden opgesloten, zegt China dat de “sinisering van de islam” is gerijpt sinds het in 2015 door Jinping als concept naar voren werd gebracht.
Zes maanden later, in juli 2019, kwam China met een theorie dat Oeigoerse moslims in Xinjiang in wezen, historisch en oorspronkelijk Chinese mensen waren die door de Arabische indringers werden gedwongen om moslim te worden. De propagandatak van de Chinese regering, China’s State Council Information Office, bracht een witboek uit over deze bewering. Het document beweert dat Oeigoerse moslims al duizenden jaren deel uitmaken van China en zegt dat “de islam noch een inheems, noch het enige geloofssysteem van het Oeigoerse volk is”.
Dus zelfs als de islam zich vanaf de 8e eeuw op het grondgebied heeft verspreid en nu de levensader is van de Oeigoerse moslims, beweert China dat de islam niet inheems is in de provincie Xinjiang. Dus, de Islam die zijn oorsprong vond in de 7e eeuw CE en nu de tweede grootste godsdienst ter wereld is, kan geen rechtvaardige zaak zijn in een Chinese provincie die zijn onafhankelijkheid nastreeft, omdat China dat niet vindt.
We kunnen zeggen dat er vóór de 7e eeuw CE geen Moslims of volgelingen van de Islam waren, maar kan dat een geldige reden zijn om te zeggen dat de Islam niet inheems is in een Chinees gebied of waar dan ook, ondanks het feit dat het nu al meer dan 1200 jaar de belangrijkste godsdienst is? Pakistan en Bangladesh waren delen van India en zijn nu islamitische naties, maar India heeft nooit beweerd dat deze naties Indiase gebieden zijn.
Maar China, zo lijkt het, gelooft daar wel in. Wat het doet in Xinjiang vertelt ons dat. Het is duidelijk dat voor China land hier boven de op één na grootste godsdienst ter wereld gaat.
China heeft de meeste islamitische godsdienstige praktijken verboden. Oeigoerse moslims kunnen het vasten van de Ramadan niet houden. In een onderzoeksverslag van de Britse krant The Telegraph uit Kashgar, een stad in Xinjiang, staat hoe de Chinese autoriteiten de moslims dwingen te eten en te drinken tijdens de vastendagen van de Ramadan. Varkensvlees is streng verboden in de islam, maar Chinese autoriteiten dwongen moslims om varkensvlees te eten en alcohol te drinken tijdens een Chinees festival, zegt een reportage van het door de VS gefinancierde Radio Free Asia.
Oeigoerse moslims mogen hun kinderen geen namen geven met religieuze woorden als Mohammed of islam of Jihad of Koran of Mekka. China wil zelfs de huizen van de Oeigoerse moslims siniseren. Zij worden gedwongen hun huizen te moderniseren met een inrichting in Chinese stijl en degenen die de richtlijn niet volgen worden religieuze extremisten genoemd en opgesloten in massale interneringskampen. Oeigoeren en andere etnische moslims in Xinjiang staan onder voortdurende instructie en toezicht van de staat om richtlijnen op te volgen, die van tijd tot tijd worden uitgevaardigd, en een eenvoudige overtreding dwingt hen naar een massainterneringskamp.
Een andere grote schok voor de religieuze praktijken van de Oeigoerse moslims is de massale vernietiging van hun religieuze plaatsen onder Xi’s hardliner beleid. Critici noemen China een bulldozer-staat vanwege zijn moskee-herstel-drift in China.
Volgens een rapport van Radio Free Asia hebben de Chinese autoriteiten tot nu toe 70% moskeeën in de regio vernietigd. Een ander rapport, met behulp van geo-locatietechniek, van het in Washington gevestigde Uyghur Human Rights Project (UHRP) zegt dat China tussen 2016 en 2019 10.000 tot 15.000 Oeigoerse moskeeën en religieuze plaatsen heeft vernietigd.
Een recent onderzoeksrapport van het Australian Strategic Policy Institute (ASPI), met behulp van satellietbeelden en nachtelijke satellietbeelden, zegt dat 65% of 16.000 moskeeën in de regio ofwel volledig zijn vernietigd of aanzienlijk zijn beschadigd. Het ASPI-rapport voegt er verder aan toe dat sinds 2017 “30% van de belangrijke islamitische culturele sites (heiligdommen, begraafplaatsen en pelgrimsroutes) zijn gesloopt, met nog eens 28% beschadigd of op de een of andere manier gewijzigd”.
En deze aantallen lijken niet overdreven. Volgens een rapport van het Britse dagblad The Guardian werden in 2017 200 moskeeën verwoest en zouden er in 2018 nog eens 500 moskeeën worden verwoest in de oostelijke regio Qumul in Xinjiang, slechts in één stad op prefectuurniveau. De Chinese Communistische Partij heeft bevolen om alle islamitische religieuze symbolen uit de Oeigoerse gebedshuizen te verwijderen, aldus een rapport van de Voice of America.
Volgens een rapport van de mensenrechtengroep Amnesty International heeft China de “vreedzame uiting van culturele identiteit” van Oeigoerse moslims de kop ingedrukt. Een andere mensenrechtengroep, Human Rights Watch, voegt daaraan toe dat China de vervolging van de Oeigoeren heeft geïntensiveerd door de Islam in Xinjiang te verbieden.
Demografische zuivering
De tweede stap is hen demografisch te zuiveren. Sluit ze op in massale interneringskampen. Voer massale sterilisaties uit. Gebruik ze als dwangarbeiders. Sluit ze op: Hoeveel Oeigoeren en andere Moslim minderheden zitten er in massale interneringskampen? Verschillende onderzoeksrapporten kunnen verschillende getallen zetten één ding is gemeenschappelijk, het basiscijfer loopt in de miljoenen.
In augustus 2018 zei het VN-Comité voor de uitbanning van rassendiscriminatie dat naar schatting 2 miljoen Oeigoerse en moslimminderheden tot nu toe in massa-interneringskampen werden gedwongen. De schatting van het VN-comité was gebaseerd op talrijke rapporten die volgens het comité geloofwaardig waren. 2017 was het jaar waarin werd onthuld dat massainterneringskampen operationeel waren in Xinjiang en de Chinese provincie 21% van alle Chinese arrestaties in dat jaar zag.
Volgens het laatste onderzoeksrapport van ASPI zijn meer dan een miljoen Oeigoeren en andere Turkse en moslimminderheden opgesloten in 380 detentiekampen. Het ASPI-rapport weerspreekt de Chinese beweringen dat het het proces aan het afbouwen is. 61 van dergelijke kampen werden tussen juli 2019 en juli 2020 uitgebreid en 14 groeien nog steeds, bevestigen satellietbeelden.
Gulags, wat anders! Een recent bericht in het Britse dagblad The Sun schetst een nog donkerder beeld. Het dagblad citeert een uitgelekt document uit Beijing en zegt dat er zelfs in 2014 nog massale interneringskampen bestonden en dat tot op heden acht miljoen Oeigoeren en andere moslimminderheden door de kampen of goelags kunnen zijn gedwongen. Gulag-netwerk was een reeks dwangarbeiderskampen in de Sovjet-Unie van de jaren 1920 tot halverwege de jaren 1950 en zette miljoenen mensen gevangen.
Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden heeft onlangs een wetgeving aangenomen die voorstelt om de invoer uit Xinjiang te verbieden over dwangarbeidskampen. Dat is een ander aspect van de massale detentiekampen die door China worden gerund. In juli van dit jaar hebben meer dan 190 mensenrechtengroeperingen uit 36 landen tegen de dwangarbeid in Xinjiang een oproep gedaan aan de internationale kledingmerken om de import van kleding uit Xinjiang in de komende 12 maanden stop te zetten. 20% van de katoen- of garenaanvoer wereldwijd is afkomstig uit Xinjiang.
In maart van dit jaar publiceerde de ASPI een rapport, Uyghurs for sale waarin stond dat 80.000 Uyghur arbeiders naar industriële eenheden in verschillende provincies in China waren gestuurd. Zij kwamen terecht in lage fabrieksbanen. Het rapport identificeerde 83 buitenlandse en Chinese bedrijven die gebruik maakten van de dwangarbeid uit Xinjiang. Volgens het CSIS-rapport worden de dwangarbeiders van Xinjiang “zwaar onderbetaald”.
Ongewenst! Dat lijkt precies het Chinese motief. China richt zich op massale interneringskampen en op Oeigoerse overheersende redenen met strenge geboortebeperkende maatregelen. De Chinese wet stond etnische minderheden eerder toe twee kinderen te krijgen en etnische minderheden op het platteland konden tot drie kinderen krijgen, zelfs toen China op nationaal niveau het één-kind-beleid voerde.
Maar nu, na de nationale versoepeling van het één-kind-beleid en het aanmoedigen van de Han-Chinezen, die massaal naar Xinjiang zijn gemigreerd, om meer dan één kind te krijgen, dwingt China de Oeigoerse vrouwen in de vruchtbare leeftijd om strenge geboortebeperkende maatregelen te ondergaan, waaronder medicijngebruik en sterilisaties.
Een onderzoek van Adrian Zenz, een Chinese geleerde, die het zijne heeft gepubliceerd bij de Jamestown Foundation, geeft ons enkele oogverblindende cijfers. Volgens zijn onderzoekswerk zitten 1,8 miljoen minderheden in massainterneringskampen en is schending van de geboortebeperking een belangrijke factor voor de buitengerechtelijke internering.
Zenz’s werk toont aan dat de natuurlijke bevolkingsgroei van Xinjiang in 2018 sterk is gekelderd. Kashgar en Hotan, twee grootste Oeigoerse prefecturen zagen hun natuurlijke bevolkingsgroei tussen 2015 en 2018 met 84% afnemen. Sommige Oeigoerse provincies zagen meer sterfgevallen dan geboorten. China was van plan om tegen 2019 80% vrouwen in de vruchtbare leeftijd te steriliseren in vier door Oeigoeren gedomineerde minderheidsgebieden, voegde het rapport eraan toe.
Volgens een onderzoek van de Associated Press, terwijl het gebruik van intra-uterine-apparaat (IUD) om zwangerschap te voorkomen sterk daalde in China, was het getuige van een enorme toename in Xinjiang. Het onderzoek van Zenz zegt dat in 2018 80% van China’s IUD-plaatsingen plaatsvond in Xinjiang, een provincie die slechts 1,8% van China’s totale bevolking bevat. De sterilisatieoperaties zagen een zevenvoudige stijging in de door Oeigoeren gedomineerde gebieden van Xinjiang, terwijl het percentage nationaal daalde.
Tussen 2018 en 2019 daalde het geboortecijfer in Xinjiang met 24% in 2019, terwijl het nationaal een daling van slechts 4,2% zag. In de regio’s met etnische minderheden was er een scherpe daling, van 30 tot 56%. Zenz zegt dat China is gestopt met het publiceren van de laatste updates over geboortecijfers uit door Oeigoeren gedomineerde regio’s.
Voeg daar nog een ander niveau van discriminatie aan toe: Een onafhankelijk tribunaal in Londen, China Tribunal, dat zich inzet om het misbruik van orgaantransplantaties door China te stoppen, zegt dat China betrokken is geweest bij het oogsten van organen van dissidenten en mensen die geïnterneerd waren in detentiekampen. Terwijl het belangrijkste doelwit de Falun Gong-beoefenaars zijn geweest, een spirituele sekte die ooit meer volgelingen had dan het totale aantal leden van de Chinese Communistische Partij, worden andere etnische minderheidsgroepen, waaronder Oeigoerse moslims, nu in toenemende mate het doelwit, zei het Tribunaal in september 2019 tegen de VN-Mensenrechtenraad in Genève.
Volgens een hoorzittingsverslag van de Amerikaanse regering werden 65.000 Falun Gong-leden in China gedood voor het oogsten van organen. Hoewel het hoorzittingsrapport uit 2012 is, wordt dit aantal wereldwijd nog steeds veel gebruikt en het echte, huidige cijfer zou veel hoger kunnen zijn nu China zijn etnische minderheden, Oeigoerse moslims en Tibetanen, in massale interneringskampen dwingt.
Massale instroom van Han-Chinezen
De Chinese Oeigoerse afbraakmachines hebben zich aangesloten bij de demografische invasie van Han-Chinezen uit andere delen van China naar het grondgebied van Xinjiang. Volgens het statistisch jaarboek van de Oeigoerse autonome regio Xinjiang bedroeg de Han-Chinese bevolking in Xinjiang in 1949 6,7%, wat volgens de Chinese volkstelling van 2010 is gestegen tot 40,48%. Oeigoerse moslims maakten 80% uit van de bevolking van Xinjiang in 1941 en ongeveer 76% in 1949. Samen met de Kazachse moslims is hun aantal gestaag gedaald en in 2010 was hun aantal gedaald tot 45,84%.
Chinese volkstellingsgegevens – Oeigoeren vs Han
Oeigoerse moslims die ooit de regio Xinjiang bepaalden, zijn nu net iets meer dan de Han-Chinezen in de provincie Xinjiang volgens de cijfers van de Chinese volkstelling 2010 en als we afgaan op de recente trends na het geweld in Xinjiang in 2009 met het ontstaan van massale interneringskampen, geboortebeperkende maatregelen en het gebruik van Oeigoerse moslims als dwangarbeiders in heel China, zou de volgende Chinese volkstelling wel eens verrassende gegevens kunnen opleveren (als die openbaar worden gemaakt). Het is mogelijk dat we in de nabije toekomst meer Han-Chinezen in Xinjiang zullen zien dan Oeigoerse moslims.
Adrian Zenz’s onderzoek toont aan hoe China de laatste jaren het kolonialisme van Han-kolonisten in Xinjiang aan het uitbreiden is. 863.000 Han-Chinezen verlieten Xinjiang tussen 2015 en 2018, maar er kwamen in dezelfde periode ook 2,03 miljoen nieuwe inwoners bij in de Han-meerderheidsredenen in Xinjiang.
(Het volgende artikel in de serie richt zich op Chinese wreedheden in Tibet.)