Geschreven door Hannah Blum, auteur van The Truth About Broken: The Unfixed Version of Self-Love
Er zijn standaard richtlijnen opgesteld voor hoe we geacht worden lief te hebben. Er is een proces voor hoe we worden verondersteld om onze emoties te onthullen aan iemand. Als je je niet aan deze richtlijnen houdt, word je gezien als iemand die te veel liefheeft. Ik val voor 100% in deze categorie. Als iemand die leeft met een bipolaire stoornis, ben ik opgebouwd uit emoties. In het verleden voelde ik me schuldig omdat ik zo diep gevoelens had, maar nu ik gegroeid ben, heb ik geleerd om verliefd te worden op dit deel van mezelf. Ik hoop dat deze post je inspireert om hetzelfde te doen.
De waarheid over liefde
Jaren geleden weerhield mijn angst om als te veel te worden beschouwd me ervan om mijn hart te geven aan iemand van wie ik diep hield, iemand met wie ik verbonden was. Ik speelde het spel van de liefde omdat dat precies is hoe het wordt gezien als-een spel. Ik verloor.
Ik leerde snel dat we geen spijt hebben van de mensen van wie we hielden; we hebben spijt van de mensen van wie we niet hielden, de mensen tegen wie we niet “Ik hou van jou” zeiden.
Ik heb veel gebroken harten doorstaan, maar die ene was de ergste. Het was de pijn van het breken van mijn eigen hart. Ik voelde me leeg omdat ik tegen mijn waarheid in liefhad. Mensen die me altijd vertelden dat mijn emoties de liefde in de weg stonden, maakten dat ik me schaamde. Mijn extreme emoties waren verkeerd, dus onderdrukte ik ze.
Niet zeggen dat ik van je hou, want dat duwt ze weg!
Niet over __ praten, want dan raken ze misschien van je af!
Hij of zij zal je nog liever willen als je niet op hun sms reageert!
Dit alles komt neer op één ding=niet eerlijk zijn.
Toen ik naar voren kwam over het leven met een bipolaire stoornis, en mijn waarheid tot bloei kwam, bloeide ook de te veel-liefde in mij op. Nu draag ik die woorden met trots, en dat zou jij ook moeten doen. Mensen associëren liefde met enge dingen zoals een serieuze verbintenis, het opgeven van je levensstijl, verlovingsringen, intrekken en een hond kopen, een huis kopen, en trouwen. We hechten het aan deze beangstigende druk.
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar in mijn leven betekent ‘ik hou van je’ precies dat. Ik hou van je. Er is geen vraag naar een relatie of een serieuze verbintenis. Ik spreek mijn waarheid uit; het is echt in het voordeel van mij, niet van de andere persoon. Het is iets wat we niet snel of vaak genoeg zeggen. Het zijn woorden die we voor onszelf houden, terwijl we dat niet zouden moeten doen. Mijn argument is, en zal altijd zijn, waarom zou ik iemand niet zeggen dat ik van hem hield terwijl ik diep in mijn hart wist dat dat zo was.
Waarom is het dat we liefde en de mensen die het ons geven afwijzen? Ik denk dat het komt omdat mensen in een tijd leven waarin van jezelf houden bijna onmogelijk is. Liefde aanvaarden voelt niet verdienstelijk. We zoeken naar de oppervlakte om ons te vullen in plaats van dingen die puur en echt zijn in deze wereld, liefde is een van die dingen.
Het is iets moois te weten dat er van je gehouden wordt, ongeacht hoe je je voelt. Het is zeldzaam om een persoon te ontmoeten die je oprecht geliefd laat voelen voor elk deel van jezelf, of het nu te veel of te vroeg is. Als je het geluk hebt een van deze mensen te ontmoeten, wees dankbaar.
De waarheid is dat liefde niet berekend is. Liefde is niet lineair, maar we houden ervan alsof dat wel zo is. Verbindingen worden gevormd zonder reden. Banden ontstaan zonder logica.
De schoonheid van de te grote minnaar
Degenen onder ons die op deze manier liefhebben, zijn degenen die zichzelf weggeven terwijl ze de consequenties kennen. Weten dat ons hart eruit gerukt kan worden, maar toch lopen we gewillig naar de lijn en leggen ons hart daar zachtjes neer. En naar mijn mening, is dat moedig.
Diegenen onder ons die te veel liefhebben, zijn niet bang, we zijn er niet bang voor, en misschien zouden we dat wel moeten zijn, maar toch blijven we kwetsbaar en wachten we af om weer lief te hebben. Dat maakt ons niet onbeminnelijk; het maakt ons onvergetelijk.
Ok, misschien heb je overdreven gereageerd of de situatie overgeanalyseerd. Misschien voelde je je onzeker en uitte je dat omdat je emoties je in beslag namen. Oké, het is iets om je bewust van te zijn, maar het is niet iets om je slecht over te voelen.
Niemand is perfect in een relatie, en natuurlijk is er een grens. Als je elke dag huilt omdat je vriendje of vriendinnetje een foto van iemand op social media liked of je niet snel genoeg terug sms’t, ja dan is dat veel. Als je voortdurend een scène maakt om iets kleins, ja dan is dat een probleem. Maar ik denk dat voor de meesten van ons, het is gewoon dat we liefhebben zonder een tijdlijn of een richtlijn. Als we het voelen, zeggen we het; we handelen ernaar. Het spijt me, maar wat is daar mis mee? Serieus, als je erover nadenkt, waar ben je dan echt schuldig aan? Heb je ze lichamelijk letsel toegebracht? Heb je ze gemanipuleerd? Heeft u gelogen? Ja zeker, als je één of al die dingen hebt gedaan, waarom zou iemand dan bij je blijven. Of was het gewoon dat je angstige gedachten en emoties je in de weg zaten om iets te communiceren? Heb je je liefde opgebiecht toen het nog te vroeg werd geacht? Dit is niets om je over op de borst te kloppen, en ik weiger het tegendeel te geloven. Waar we ons wel schuldig aan maken is het straffen van onszelf.
Als iemand alleen die delen van je wil liefhebben die overeenkomen met zijn opvattingen over liefde, wijs hem dan de deur. Mijn emoties, extreem of niet, zijn essentieel voor wie ik ben. Het voedt zowel mijn licht als mijn duisternis, en je moet beide nemen als je me überhaupt wilt.
Kies altijd voor liefde
Ik heb geleerd kieskeuriger te zijn over aan wie ik mijn hart geef, maar ik zal altijd op de lijn staan, ervoor vechten, want ik geloof dat als er iets is waar we voor moeten springen, het liefde is.
Elke dag is kostbaar, dus als je jezelf inhoudt omdat je bang bent afgewezen te worden of jezelf weg te geven, is mijn advies dat je ervoor gaat op het moment dat je stopt met lezen.
Voor meer informatie over geestelijke gezondheid volg @hannahdblum
In haar eerste boek, The Truth About Broken: The Unfixed Version of Self-Love, herdefinieert Hannah Blum wat het betekent om van jezelf te houden en neemt ze lezers mee op een onvergetelijke reis naar het omarmen van wat jou anders maakt door boeiende verhalen te delen die je na het lezen niet meer loslaten. Een boek dat je een nieuw perspectief op psychische aandoeningen zal geven, want Hannah deelt haar onverbloemde boodschap, geworteld in haar leven met een psychische aandoening in een maatschappij die haar en anderen als gebroken heeft bestempeld.