Historisch gezien is de belangrijkste toepassing van een forensische lichtbron het verbeteren van de detectie van latente vingerafdrukken. Het gebruik van fluorescerende verbeteringsprocessen die een lichtbron aanvullen, vergroot de soorten oppervlakken waarvan een latente vingerafdruk kan worden gedetecteerd.
Een voorbeeld waarbij de HandScope LED
 |
 |
|
Magazine behandeld met Basic Yellow; links zichtbaar licht, rechts 440nm met geel camerafilter. |
|
Het gebruik van forensische lichtbronnen en fluorescerende verbindingen biedt de mogelijkheid om afdrukken op een groter aantal oppervlakken op te sporen en vast te leggen dan met traditionele zwartpoederbehandelingen.
Bedenk hoe moeilijk het is om een afdruk af te stoffen en van de volgende oppervlakken af te halen: dunne plastic zakken, harde ducttape, dunne aluminiumfolie, sterk generfd hout, betonnen muur, baksteen, bedrukte glanzende tijdschriftpagina’s, papierproducten, enz. Met traditionele methoden kan bewijsmateriaal van vingerafdrukken op deze en andere soorten oppervlakken onopgemerkt blijven of zelfs worden verworpen omdat ze niet met voldoende detail kunnen worden opgespoord.
 |
 |
|
Ducttape behandeld met Basic Yellow; links wit licht, rechts 440nm met geel camerafilter. |
|
Forensische lichtbrontechnieken zijn met succes gebruikt voor het onthullen van latente afdrukken op deze en vele andere soorten gestructureerde oppervlakken, achtergronden die nokdetails maskeren, kwetsbare oppervlakken en verontreinigde oppervlakken.
Verschillende golflengten (kleurenbanden) zijn nodig voor het verwerken van verschillende soorten oppervlakken, waardoor een forensische lichtbron met afstembare of meervoudige golflengten een vereist instrument is voor elke onderzoeker van de plaats van het delict. In veel gevallen zal het achtergrondoppervlak ook gloeien bij verlichting door de lichtbron. In deze gevallen moet worden afgestemd op een golflengte van licht die de bewerkte afdruk doet opgloeien (fluoresceren) en niet de achtergrond. De kwaliteit en kwantiteit van het gevonden bewijsmateriaal is evenredig met het uitgangsvermogen en de mate van golflengte-afstemming van de lichtbron. Dit vermogen is exclusief voor een forensische lichtbron, UV-lampen of blauwe lampen kunnen deze selectiviteit niet bieden vanwege hun beperkte aantal golflengten en lage vermogen.
Omdat fluorescentietechnieken zeer gevoelig zijn, zijn er slechts sporen van fluorescentiepoeder nodig bij het afstoffen van afdrukken op een plaats delict. De plaats delict wordt dus veel schoner achtergelaten dan wanneer zwart poeder wordt gebruikt.
De strikte definitie van een “latente” vingerafdruk is een vingerafdruk die niet zichtbaar is voor het oog, maar die voldoende zichtbaar kan worden gemaakt, bijvoorbeeld door afstoffen of begassen, om te worden gebruikt voor identificatie. Latente vingerafdrukken fluoresceren meestal niet uit zichzelf. Het door een vinger achtergelaten materiaal is weliswaar fluorescerend, maar zo zwak dat het zelden bruikbaar is in een onderzoek. Veel onderzoekers beweren dat zij fluorescentie hebben ontdekt in latente vingerafdrukken voordat zij zijn behandeld. Dit is meestal mogelijk door vervuiling van de vingerafdruk. Dat wil zeggen dat de persoon die de vingerafdruk op een oppervlak heeft achtergelaten, waarschijnlijk iets heeft aangeraakt dat fluoresceerde en die fluorescentie op de latente afdruk heeft overgebracht. Vetten, oliën, make-up, inkt kunnen allemaal fluoresceren en kunnen door aanraking worden overgebracht. In de meeste gevallen moeten de vingerafdrukken echter worden bewerkt of “behandeld” met een fluorescerende stof om zichtbaar te worden.