In de afgelopen jaren heeft het concept van economische de-growth (decroissance), gebaseerd op de literatuur van Nicolas Georgescu-Roegen e.g. , een heropleving gevonden in Frankrijk, Italië, Spanje en andere landen, zowel in de populaire als in de academische literatuur. Daarin nemen auteurs Georgescu-Roegen’s categorische verwerping over van een steady-state economie (SSE), zoals voorgesteld door Herman Daly . Zij stellen dat economische de-groei het enige levensvatbare alternatieve doel is voor de groeiende economie. Dit standpunt wordt in dit artikel betwist en er wordt geconcludeerd dat de twee concepten in feite complementair zijn. Economische de-groei is geen doel op zich, maar de weg van het rijke Noorden naar een mondiaal rechtvaardige sociale en solidaire economie. Bovendien kan de literatuur over de-groei profiteren van de sterke economische historische wortels van de sociale en solidaire economie en van de macro-economische concepten van Daly, terwijl zij in ruil daarvoor lessen kan geven over bottom-up benaderingen. Dit zou met name van belang zijn voor het bevolkingsvraagstuk, waarvoor Daly beperkte geboortevergunningen voorstelt. Helaas zijn uitspraken over demografie inconsistent en onderontwikkeld in de de-growth literatuur. Verder wordt geconcludeerd dat de meeste kritiek op de sociale en solidaire economie te wijten is aan een te enge en technocratische interpretatie van het begrip. In plaats daarvan zou de sociale en solidaire economie moeten worden gedefinieerd als een quasi-vaste toestand, die rust in een dynamisch evenwicht en als een “onbereikbaar doel”, dat kan en waarschijnlijk moet worden benaderd.