Emotionele echtscheiding is een psychologisch mechanisme dat sommige echtgenoten gebruiken wanneer zij het gevoel hebben dat het huwelijk een bedreiging voor hun welzijn is geworden. Wanneer u zich emotioneel scheidt van uw echtgenoot, heeft u uw emoties gescheiden van het huwelijk. Voor sommige echtgenoten gebeurt dit al voor de scheiding. Voor anderen gebeurt dit pas na de echtscheiding.
Wat is een emotionele echtscheiding?
Emotionele echtscheiding is een psychologisch mechanisme dat sommige echtgenoten gebruiken wanneer zij het gevoel hebben dat het huwelijk een bedreiging voor hun welzijn is geworden. Bij een emotionele echtscheiding heeft men de emoties losgekoppeld van het huwelijk.
De meeste echtscheidingen zijn eenzijdig. Zeer zelden zal een echtpaar samen gaan zitten en tot de beslissing komen om te scheiden. Normaal gesproken vraagt de echtgenoot die zich al emotioneel van het huwelijk heeft losgemaakt een echtscheiding aan. Die echtgenoot heeft een “emotionele echtscheiding” doorgemaakt en is nu van plan om wettelijk van zijn echtgenoot te scheiden.
De “Walk-away” vs. “Left-behind” Echtgenoot
Sommige echtgenoten worstelen jarenlang met gevoelens van emotionele afstand voordat zij zich realiseren dat echtscheiding de oplossing is. Deze echtgenoten worden meestal aangeduid als een “weggelopen echtgenoot”. Een weggelopen echtgenoot kan emotioneel onthecht raken om een verscheidenheid van redenen. Meestal is het zich emotioneel losmaken van het huwelijk en de echtgenoot een mentaal assertieve manier om de echtgenoot in staat te stellen grenzen te handhaven wanneer hij/zij het gevoel heeft gekwetst te worden of wanneer het huwelijk onveilig voor hem/haar is geworden.
Emotioneel scheiden van een echtgenoot helpt iemand om een gevoel van psychologische integriteit te behouden als hij of zij geconfronteerd wordt met een voor zijn of haar gevoel emotioneel veeleisende situatie. In principe komt de emotionele echtscheiding voor sommigen vóór de juridische echtscheiding, omdat zij de behoefte hebben gevoeld om zich terug te trekken en zich te beschermen tegen problemen in het huwelijk.
De echtgenoot die na de juridische echtscheiding met zijn emoties blijft zitten, wordt meestal de “achtergebleven echtgenoot” genoemd. Welke rol u ook speelt, u moet het einde van uw huwelijk verwerken en uzelf beginnen te zien als een afzonderlijk individu en niet langer een echtgenoot of echtgenote.
Kenmerken van een weggelopen echtgenoot
- Oncommunicatief na jaren geprobeerd te hebben frustraties over te brengen
- Koud en afstandelijk; geeft het eindelijk op, niet langer geïnteresseerd in werken aan het huwelijk
- Spendeert grote hoeveelheden tijd weg van huis om te ontsnappen aan een ongelukkig huwelijk
- Irritabel en ongeduldig; Neemt de pogingen van de echtgenoot om het huwelijk te redden kwalijk
- Wil dat het scheidingsproces snel verloopt
Kenmerken van een achtergebleven echtgenoot
- Schok; Had geen idee dat er problemen waren in het huwelijk
- Zoekt naar manieren om het huwelijk te redden
- Wordt kleverig, smeekt vaak om een nieuwe kans
- vertoont bizar gedrag zoals stalken en lastigvallen
- Gevoelens van angst en vrees over de toekomst en weer single zijn
- Probeert van alles om het scheidingsproces uit te stellen en zich vast te klampen aan hun huwelijk en echtgenoot
Controle uitoefenen over uw emoties
Het basisinstinct van een achtergebleven echtgenoot is om de situatie onder controle te houden. Zij hebben de waarschuwingssignalen niet gezien en weten niet hoe zij effectief moeten reageren. Als gevolg daarvan reageren zij op een manier die de weggelopen echtgenoot emotioneel verder weg duwt.
De achtergebleven echtgenoot wil iets doen of zeggen dat zijn of haar echtgenoot emotioneel terug naar het huwelijk zal trekken. Door de angst en de emotionele pijn die het verlies van iemand van wie men houdt met zich meebrengt, veroorzaakt de achtergebleven echtgenoot vaak onnodige conflicten tijdens het scheidingsproces.
Het is belangrijk te begrijpen dat een echtgenoot die zich reeds van het huwelijk heeft afgescheiden, geen slecht mens is. Zij dragen geen agenda van pijn en smart met zich mee; zij zijn eerder op zoek naar een uitweg uit een situatie die hen pijn en smart bezorgt. Dit kan ertoe leiden dat zij op de schok en de pijn van hun echtgenoot reageren op een manier die koud en berekenend lijkt te zijn.
De verlangens en behoeften van een achtergebleven echtgenoot kunnen niet worden beheerst door irrationeel, bizar gedrag. Het beste wat ze kunnen doen is in het reine komen met het feit dat ze alleen controle hebben over hun eigen emoties. Door zich te concentreren op het beheersen van hun emoties kunnen zij zich soepel door het proces van emotionele ontkoppeling van hun echtgenoot bewegen. Op hun beurt, zullen zij het gemakkelijker vinden om hun weg te vinden door het wettelijke proces van echtscheiding.