Toen ik in de wachtkamer de verklaring las voor mijn sessie in een zintuiglijke deprivatie flotatietank, trok een bepaalde regel mijn aandacht:
“Ik neem de volledige verantwoordelijkheid voor mijn gedachten en daden terwijl ik in de floatcabine ben.”
De verklaring doet me nadenken over wat ik op het punt sta te doen en maakt me ongerust over wat ik zal meemaken. Toch was de gedachte om 60 minuten naakt door te brengen in een donkere en stille capsule vol met 10 centimeter water, met de hoop op het bereiken van een verhoogde ontspanning, en weer in contact te komen met mezelf, aanlokkelijker dan de angst uit de verklaring die ik zojuist las.
Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt na een aflevering van de Big Bang Theory waarin zintuiglijke deprivatietanks werden gebruikt. Flotation tanks, of zintuiglijke ontberingstanks werden voor het eerst ontwikkeld in de jaren 1950 door neuro-wetenschapper John C. Lilly. Lilly ontdekte dat drijven in een omgeving zonder zintuiglijke waarneming de hersenen in een diepe ontspanning brengt, waardoor de Theta toestand wordt opgewekt die gewoonlijk wordt bereikt tijdens de REM slaap, lucide dromen, of hypnose. In een floatcabine drijf je naakt in een afgesloten bak met water van 93,5 graden Fahrenheit, ongeveer 10″ diep (250 gallon) en verzadigd met ongeveer 1.000 pond Epsom zouten. Het hoge zoutgehalte zorgt ervoor dat u moeiteloos kunt drijven. Terwijl je in de capsule zit, ben je verstoken van licht en geluid, vandaar de sensorische deprivatie. Als dat te intens klinkt, kunt u de muziek en lichten aan laten in de container en het deksel open laten. Het gebruik van een floatcabine zou onder andere gewrichts- en spierpijn, migraine en slapeloosheid kunnen verlichten. Mentaal zou een floatcabine hallucinaties, een diepe meditatieve toestand, verhoogde creativiteit, verminderde angst en verhoogde ontspanning teweeg kunnen brengen. Na wat onderzoek te hebben gedaan, vond ik dat ik niets te verliezen had en besloot ik een afspraak te maken voor een floatsessie.
Entering the Matrix
Ik ben niet echt de Matrix binnengestapt, maar zo voelde het wel toen ik in de capsule stapte.
Nadat ik was ingecheckt en de verklaring van afstand had getekend, werd ik naar een kamer gebracht waar ik een douche moest nemen om alle lichaamsoliën, deodorant, haarproducten enz. te verwijderen, oordopjes te gebruiken om het geluid te blokkeren en het water uit mijn oren te houden, dan in de tank te gaan en te ontspannen. Als de tijd om is, neem ik een volledige douche om het zoute water te verwijderen en “terug te keren naar de realiteit” (zoals de gastvrouw het uitdrukte). De tank zag eruit als iets dat je zou zien in de Matrix, of Star Trek. Er speelde zachte zen-achtige muziek en het filtratiesysteem van de tank was in werking. Ik kleedde me uit, nam een douche en stapte in de tank. Het water was aangenaam warm en zacht en zijdeachtig door het zoutgehalte. Het voelde meteen beter aan dan in een warm bad te stappen. Toen ik ging zitten, begonnen mijn benen te drijven. Ik leunde achterover en voor ik het wist, dreef mijn hele lichaam zonder er zelfs maar bij na te denken! Dit was heel anders dan drijven in een zwembad waar je spieren moet gebruiken en tegen de zwaartekracht moet vechten. Ik stel me voor dat ik zo dicht bij nul zwaartekracht was als ik maar kon zijn zonder in de diepe ruimte te gaan. Ik wist niet dat het volgende uur zou voelen alsof ik in de ruimte was! Het water stopte met circuleren en ik reikte omhoog om het deksel te sluiten, denkend “hier gaat niets, ik hoop dat ik hier geen spijt van krijg”! Terwijl ik achterover in het water lag, vond ik de knoppen om de lichten en de muziek uit te zetten, legde mijn armen langs mijn zij, en wachtte tot er iets zou gebeuren.
Ik klonk als Darth Vader en had een beetje moeite met ademhalen. Hoewel ik volledig op mijn rug zweefde, voelde het alsof ik gewichten op mijn borst had. Ik vermoedde dat het gewoon verstandsverbijstering was en ademde een paar keer diep in, negeerde de Darth Vader-geluiden terwijl ik gewend raakte aan mijn baarmoederachtige omgeving. Is dit hoe een baby zich voelt voordat hij geboren wordt, vroeg ik me af?
Is dit hoe een baby zich voelt voordat hij geboren wordt?
Na een paar minuten wist ik niet meer of mijn vingers en tenen zich boven of onder water bevonden en had ik het gevoel alsof ik op een wolk zweefde. Ik werd me acuut bewust van mijn lichaam, de gewichtloosheid in mijn benen, armen en torso contrasteerde met de gespannen, zware en pijnlijke sensaties in mijn schouders en nek. Ik vond een comfortabele en ontspannen houding voor mijn nek, maar het duurde wat langer om de perfecte plek voor mijn schouders te vinden. Ik kruiste mijn armen, mummie-stijl, wat de spanning in mijn schouders verlichtte. Ik moest er mentaal om lachen hoe ik de “doodskist-achtige” ervaring omarmde en dacht dat als ik verdrink, ik in ieder geval in de juiste positie zit. Voor ik het wist, begon mijn geest door golven van vervelende gedachten te gaan. Eerst was er verveling, wat me deed denken hoe ironisch het was dat ik me verveelde terwijl ik verondersteld werd te ontspannen. Dat leidde tot een liedje over ironie dat in mijn hoofd speelde. Ik sloot die gedachte af en concentreerde me op de duisternis en het stil liggen om geen zout water in mijn ogen en mond te spatten.
Toen ik mijn geest tot rust bracht van de willekeurige gedachten, merkte ik hoe ongelooflijk donker het was, en bleef ik de zen-achtige muziek horen die speelde toen ik voor het eerst in de kamer kwam, ook al zette ik de muziek uit. Ik wist dat het mijn geest was die verwerkte wat hij het laatst had gehoord en hoopte dat de muziek snel zou stoppen. Terwijl ik luisterde naar de tonen, begon ik vormen te zien in de duisternis gecombineerd met knipperende lichten, bijna als sterren. Ik sloot mijn ogen en kon het verschil niet zien tussen mijn ogen dicht of open. Ik concentreerde me op drijven en ontspannen en voelde mezelf pingpongen tegen de wanden van de tank als een zwembaddobber. Het gevoel was waarschijnlijk meer overdreven dan het in werkelijkheid was, maar het bleef een vreemd gevoel. Op een gegeven moment viel ik in slaap, werd wakker, realiseerde me waar ik was, begon weer in slaap te vallen en bereikte toen een schemertoestand waarin alles gelukzalig aanvoelde.
“Voor het eerst in een hele lange tijd was mijn geest helemaal stil. Het was een heel onwerkelijk gevoel.”
Er waren geen gedachten aan de hoeveelheid werk die ik moest doen, zorgen over mijn bedrijf, mijn ouder wordende vader en zijn gezondheidsproblemen, of zelfs aan andere zaken die me in de weken voorafgaand aan mijn floatsessie parten speelden. Ik voelde me puur kalm, als het gevoel dat je krijgt vlak voordat je in slaap valt en waarbij alles perfect aanvoelt in de wereld. Als je ooit algehele anesthesie hebt gehad, is dat vergelijkbaar met het gevoel dat je krijgt vlak nadat je het gas hebt ingeademd en voordat je bewusteloos raakt. Op dat moment in de tank voelde ik een euforie die beter was dan elke drugshigh die ik ooit heb meegemaakt. De knipperlichten kwamen weer voor mijn ogen en ik dacht, wat mooi, het lijken wel sterren. Misschien ben ik in de diepe ruimte! Na een paar keer knipperen verdwenen de lichtjes en kon ik me concentreren op ademhalen en genieten van de rust. Voor ik het wist, gingen de circulerende jets aan ten teken dat mijn tijd om was.
In eerste instantie was mijn float ervaring niet wat ik verwachtte. Ik dacht dat ik de cabine zou openen en net als Neo uit de Matrix zou verschijnen met een nieuw inzicht, een grotere mentale helderheid. Ik ben er niet achter gekomen wat de zin van het leven is, ik heb geen levensveranderende openbaring gehad, en ik heb al helemaal geen antwoorden op al mijn problemen gevonden. Terwijl ik verder ging met mijn dag, voelde ik me extreem dorstig, moe, en heel, heel ontspannen. Toen begon ik langzaam de effecten van de floatcabine te ervaren. Gedachten die mij anders in hun greep zouden houden en in mijn hoofd zouden ronddwarrelen tot ze mijn onrust en stress zouden vergroten, waren er niet meer. In plaats daarvan kwamen die gedachten en gingen ze weer weg, als een draaideur. Ik ben er zeker van dat de omgeving geholpen heeft, want ik was in een strandhuis voor een weekendje weg, dus mijn stressniveau en werkomgeving waren al geminimaliseerd. Het feit dat ik niet hoefde te werken aan het tot rust brengen van het eindeloze geklets dat gewoonlijk mijn wakkere uren in beslag neemt, gaf me de indicatie dat ik enig profijt had van de floatsessie.
Die nacht sliep ik buitengewoon goed. Het was een van de betere nachten die ik in een zeer, zeer lange tijd heb geslapen. Wat echter nog fascinerender was, was hoe ik me de volgende dag voelde. Ik had nog steeds ongelooflijke dorst, maar was toch energiek, gemotiveerd en helder van geest! Ik had geen aanhoudende zelftwijfels, negatieve gedachten, of tegenzin om mijn werk af te krijgen. Ik was mentaal scherp en gefocust, maar op een ontspannen en gecontroleerde manier. Het voelde geweldig, alsof ik de wereld aan kon zonder te zweten of me gestrest te voelen. Ik voelde me ongelooflijk kalm en mijn intuïtie was verhoogd, zozeer zelfs dat ik op elk moment precies wist wat ik wilde doen. Het was een zelfverzekerd gevoel dat ik absoluut niet gewend was te hebben! Ik voelde me niet schuldig over wat ik zou moeten doen en kon volledig omarmen wat ik wilde doen. Toen drong het tot me door, mijn openbaring! Ik leefde in het moment. Ik voelde eindelijk hoe het was om volledig aanwezig te zijn en het was fantastisch!
Ik voelde eindelijk hoe het was om in het moment te leven!
Dachten aan mijn verleden, de nabije toekomst, bezorgdheid, wat ik moest doen, werk, familie, stress, het was allemaal verdwenen! Niets hinderde me. Ik voelde me als een eend met water dat van zijn rug rolt. Ik kon me concentreren op wat ik op dat moment aan het doen was en genoot zelfs van de meest alledaagse taken zoals de afwas! Terwijl mijn ontspannen toestand voortduurde, begonnen ideeën en verbanden te ontstaan tussen gedachten waar ik voorheen moeite mee had. Ik verbond mentaal de punten met elkaar om beelden te creëren die inzicht gaven in en antwoorden gaven op vragen die me in de weken en maanden daarvoor hadden geplaagd.
Binnen 24 uur na mijn eerste float-sessie wist ik dat ik nog een float-sessie wilde doen. Ik maakte een afspraak voor de volgende ochtend en werd meteen enthousiast en begon me af te vragen hoe mijn volgende floatsessie eruit zou zien. Zou ik dezelfde ervaring hebben? Beter? Erger? Zou ik nog meer mentale helderheid en antwoorden krijgen?
Ik ging die avond naar bed en voelde me voor het eerst sinds lange tijd heel ontspannen en angstvrij dankzij mijn eerste float-ervaring met sensorische deprivatie.