Na het DestinationNEXT fase 1 rapport hebben we Anita Mendiratta, een van de meest gerespecteerde wereldwijde strategische adviseurs in Toerisme & Economische Ontwikkeling, gesproken over de bevindingen en de implicaties voor de industrie.
Naarmate de rol van de DMO’s zich ontwikkelt, moet ook het bedrijfsmodel zich ontwikkelen. Hoe belangrijk is het volgens u voor DMO’s om meer samen te werken met de particuliere sector en publiek-private partnerschappen aan te gaan om een bestemming op de markt te brengen en te beheren?
In elke toeristische economie zijn er natuurlijk twee krachtige krachten: de publieke sector en de particuliere sector. Deze twee krachten hebben de mogelijkheid om grootsheid te bereiken.
De publieke sector, dat is de regering, fungeert als de architect van de kernidentiteit, het beleid en de nalatenschap van een natie. Met een duidelijk mandaat van nationale groei en ontwikkeling, trachten de inspanningen en energie van ambtenaren en instellingen de maatschappij, de economie en het milieu vooruit te helpen voor het welzijn van alle mensen – nu en in de toekomst. Succes wordt over het algemeen kwalitatief gedefinieerd. Design is everything.
De particuliere sector, in feite het bedrijfsleven, deelt het verlangen naar toekomstige groei en ontwikkeling van de natie, maar met een andere reeks doelstellingen, maatstaven, verwachtingen en eindverantwoordelijkheden. Met vaste bedrijfsplannen, doelstellingen, investeringstoewijzingen, verantwoordingen en streefcijfers voor rendement, wordt succes over het algemeen kwantitatief gedefinieerd. Levering is alles.
Door dit alles heen zijn “stakeholders” aan het werk – mensen en entiteiten die allemaal verbonden zijn met de bedrijfstak door hun verbinding met de reizigerservaring, zelfs als ze technisch gezien geen toeristische afdeling of bedrijf zijn.
Afzonderlijk werkend, wat meestal het geval is, is ieder in staat zijn respectieve middelen in te zetten voor de individuele verwezenlijking van het doel.
Maar vaker wel dan niet staan deze krachten echter tegenover elkaar. Uiteenlopende prioriteiten, tijdschema’s en processen resulteren in meningsverschillen die ertoe leiden dat verschillende wegen worden bewandeld. Het netto-effect: onderbenutting van kritieke middelen, onderwaardering van de respectieve bijdragen aan de ontwikkeling van de sector en onderbenutting van het potentieel van de bestemming.
Hoewel synergetisch samenwerken met belanghebbenden door de toeristische ervaringsketen, sectoroverschrijdend voor de ontwikkeling van de toeristische economie op een manier die echt gebruik maakt van hun respectieve gebieden van ervaring en deskundigheid, zou de waarde exponentieel kunnen zijn.
Of formele PPP’s – publiek-private partnerschappen – een voertuig werd gecreëerd door de overheid om de publieke en particuliere sector entiteiten samen te brengen, uit elke economische sector voor de verwezenlijking van gedeelde doelstellingen – of door gestructureerde Stakeholder Alignment (dat wil zeggen door het creëren van werkgroepen, verenigingen, wat dan ook kan het meest effectieve voertuig voor filosofische en operationele samenwerking) rond gemeenschappelijke doelen en kansen in het toerisme, het verbinden van onderlinge afhankelijkheden met vertrouwen, volwassenheid en een gedeelde visie op de lange termijn van de bestemming creëert van onschatbare waarde.
DMO’s hebben van oudsher transactionele maatregelen uit de industrie gebruikt, zoals kamernachten, om succes te meten. Hoe ziet u dit veranderen, en wat beschouwt u als de metingen van succes voor bestemmingsorganisaties in de toekomst?
Tourisme, ooit gezien als een industrie gebaseerd op spel, plezier en gepassioneerd patriottisme, heeft eindelijk profiel, respect en geloofwaardigheid over de hele wereld gevestigd als een krachtige motor van de economische motor van naties. Toerisme genereert momenteel meer dan 9,5% van het mondiale BBP en is een bewezen, solide bron van inkomsten, investeringen, handel en werkgelegenheid. Geen enkele andere sector kan zo’n hoge niveaus van economische impact opleveren met zo weinig vereiste initiële kapitaalinvestering.
Van cruciaal belang is dat de mensen van de natie de kans krijgen om een rol te spelen in de groei en ontwikkeling van hun thuisland. Ieder individu heeft de mogelijkheid om geraakt te worden en te worden door het toerisme. Wereldwijd is er geen sneller groeiende sector van werkgelegenheid (1 op 11 banen wereldwijd, 266 miljoen in 2013), die hoop en kansen ontsluit voor de toekomst van de mensen die de bestemming ’thuis’ noemen.
Maar evolutie gaat niet alleen over de cijfers – aankomsten, hotelbezettingen, inkomsten, verblijfsduur, spreiding, herhaalbezoek en alle andere metriek die de industrie gebruikt om prestaties kwantitatief te meten.
De groei wordt ook aangewakkerd door het belang van het reis &toerisme op vier kernniveaus:
Economisch: De sector reis &toerisme is voor bestemmingen een fenomenale bron van inkomsten geworden. Naast het geld dat reizigers rechtstreeks inbrengen in de plaatsen waar zij naartoe reizen, heeft de sector bewezen een krachtige aantrekker van investeringen te kunnen zijn.
Politiek: De toeristische sector is een waardevolle motor geworden voor de versterking van de focus, de structuur en de toekomstige vooruitgang van naties. Regeringen over de hele wereld hebben het belang van de sector erkend voor de vereniging en ontwikkeling van zowel de economische als de sociale dimensie van de natie.
Sociaal: Direct voortvloeiend uit het bovenstaande heeft de reis &toerisme sector bewezen van onschatbare waarde te zijn in het samenbrengen van mensen van de bestemming rond een gedeelde nationale identiteit en uitnodiging aan de wereld, ongeacht leeftijd, ras, godsdienst, beroep, persoonlijkheid en politiek standpunt. De lage drempels voor toegang tot de sector maken het voor alle mensen van de bestemming mogelijk om een rol te spelen in de toeristische gemeenschap en economie.
Psychologisch: In het afgelopen decennium, naarmate de wereld vlakker is geworden en de perspectieven zijn verbreed, is reizen een psychologische kernbehoefte geworden voor zowel individuen als bedrijven. Reizen gaat niet langer over de verplaatsing van logistieke A naar B. Het gaat over sociale verplaatsing, economische verplaatsing, spirituele verplaatsing, en de verplaatsing van culturen dichter bij elkaar.
Dit zijn de metrieken die er toe doen als het gaat om toeristische ontwikkeling, en de pijlers voor meting voor DMO’s die een positieve impact willen maken op de groei, ontwikkeling, identiteit en concurrentiepositie van bestemmingen.