De kathodische bescherming van de metalen structuur begraven/ondergedompeld in de agressieve media hangt af van de elektrochemische eigenschappen van de opofferingsanode. Het doel van dit werk is het evalueren van de prestaties van de opofferingsanoden, d.w.z. aluminium- en zinklegeringen, die in ons laboratorium zijn ontwikkeld. De microstructurele analyse van de aluminium en zink anoden toonde de vorming van zuivere α en η fasen, respectievelijk. In Al werden echter enkele precipitaten geaccumuleerd langs de korrelgrenzen van de α-fase, terwijl de typische intragranulaire tweelingbanden en dendrietstructuur duidelijk was in het geval van de Zn-anode. De prestaties van de anodematerialen werden beoordeeld volgens de standaard testprocedure (TM0190), zoals aanbevolen door NACE. De massaverlies- en waterstofevolutietests werden uitgevoerd om de stroomefficiëntie van deze opofferingsanode-materialen in kunstmatig zeewater te bepalen. Het stroomrendement van de aluminium- en zinkanode uit de massaverliesmeting werd gemeten op respectievelijk 93,3 en 66,6%. De anode capaciteit van Al en Zn was 2784.8 en 519.36 A h kg-1 wat hoog was zoals eerder gerapporteerd. Volgens de waterstofevolutietest was het stroomrendement echter 86,2 en 95,3% voor respectievelijk aluminium- en zinkanodes. Het open circuit potentieel van beide anoden was ook verschoven naar meer negatieve potentiaal (actieve toestand) binnen 336 h blootstelling aan kunstmatig zeewater.