“Ik ben timmerman van beroep en heb altijd met mijn handen gewerkt. Ik begon in maart 2014 met motorrijden en begon meteen na te denken over een caféracerproject,” zegt Bruce. Hij begon met het onderzoeken van motoren die geschikte donoren waren en het waren de Honda Fours waar hij steeds op terugkwam. Bruce was 1 meter 80 groot en had een grotere motor nodig, dus een 750 was de voor de hand liggende keuze. Nadat hij een Honda CB750 uit ’76 met een motor uit ’72 had gevonden, begon hij het project door een ervaren bouwer om advies te vragen.
Bruce’s onderzoek naar aangepaste CB’s leidde hem naar het werk van een andere achtertuinbouwer, Danny Escobar, in de Verenigde Staten. Danny’s motor zag er ongeveer hetzelfde uit als Bruce’s einddoel en dus nam hij contact op via Instagram. 24 uur later had Bruce een antwoord met daarin een onderdelenlijst en een aantal waardevolle tips om hem op weg te helpen. “Ik sta erom bekend dat ik grote risico’s neem met de meeste dingen in het leven en deze bouw was daarop geen uitzondering. Ik had geen ervaring met het bouwen van mechanische onderdelen en geen idee wat er voor nodig was”, geeft Bruce toe, maar na zo’n positieve start stortte hij zich halsoverkop op de bouw.
Werkend in de avonduren nadat zijn kinderen naar bed waren, haalde Bruce de motorfiets uit elkaar. Het blok uit 1972 was al gereviseerd, dus richtte hij zich op het opknappen van de uitwendige onderdelen die verouderd waren. Het frame en de velgen van de Honda kregen ook een poetsbeurt voor ze een laagje verse zwarte verf kregen. De velgen werden vervolgens met roestvrije spaken aan de hydrogestraalde naven bevestigd voordat ze in nieuw rubber werden gewikkeld. “Ik hou van strakke, rechte lijnen en ik hou van het open frame en podfilters,” bekent Bruce, dus voegde hij onder het zadel een aangepaste lade toe voor de elektronica.
Omdat Bruce niet over het gereedschap beschikte om zelf iets te fabriceren, nam hij een paar onderdelen van aftermarket-specialisten mee om de bouw vooruit te helpen. CognitoMoto leverde de olietank van de motorfiets, terwijl Carpy’s Cafe Racers de accubak leverde. Het zadel van de motorfiets werd gekocht bij Texavina, de specialist op het gebied van Café Racer-zadels, en een paar achterste voetsteunen werden aangeschaft bij Fast from the Past. Honda vierwieler-experts Dime City Cycles waren verantwoordelijk voor de schone drievoudige klem en Acewell fabriceerde de nieuwe snelheidsmeter van de motorfiets. Bruce en zijn vrienden monteerden vervolgens alle onderdelen op de motorfiets terwijl deze weer in elkaar werd gezet, een proces dat hij vergelijkt met het bouwen van een enorme Meccano-set.
Om van zijn Honda een betrouwbare motorfiets te maken, installeerde Bruce ook een Motogadget M-Unit om de elektronica te beheren en een Pamco-ontstekingssysteem om hem sterk te laten branden. Voor wat extra pit werd een set 4-in-1 Delkevic headers op de motor gemonteerd en afgewerkt met een aangepaste uitlaatdemper van de DCC crew.
Om niet verantwoordelijk te zijn voor de eenvoudige heropbouw van een CB750 besloot Bruce om zich te wagen aan metaalbewerking. Met de voorraadtank als uitgangspunt maakte hij met de hand de kniedeuken. Hij spendeerde “ontelbare uren” om ze precies goed te krijgen en dat heeft zeker zijn vruchten afgeworpen.
Tijdens het bouwen had Bruce ook het geluk in contact te komen met een lokale CB750-goeroe die hem hielp alle hindernissen te overwinnen. Fred bracht zijn kennis van klassieke Honda’s over op Bruce en hielp hem met alles, van het monteren van de verbeterde elektronica tot het weer in elkaar zetten van de hele zaak. Het zijn dit soort verhalen, van volslagen vreemden die elkaar helpen uit liefde voor motorfietsen, die me eraan herinneren waarom ik zo van de custom scène hou.