De spelsimulatie Football Manager is een befaamde titel. Tal van profclubs gebruiken het om spelers te scouten en over de hele wereld wordt er veel plezier aan beleefd.
Het heeft vaak de grappige gewoonte om de sterren van morgen te voorspellen, maar in sommige gevallen slaat het de plank volledig mis.
Denk terug aan de tijd van Carlos Fierro en Yayo Sanogo en je herinnert je een lange rij culthelden die zijn geboren uit een spel dat je op je computer speelt.
Het is opmerkelijk hoe ver we zijn gekomen, met sterren als Martin Odegaard en Ruben Neves onder de nieuwste wonderkinderen die uit Sports Interactive’s beroemde spel zijn voortgekomen.
Zelfs Eduardo Camavinga, een 17-jarige die onlangs zijn senior debuut voor Frankrijk verdiende, is opgenomen in de onofficiële FM haul of fame.
Maar, er is een naam die we hier missen, iemand die in de virtuele wereld zijn teams naar Champions League glorie bracht en een emmer lading doelpunten scoorde. Nee, we hebben het niet over Cristiano Ronaldo of Lionel Messi.
In plaats daarvan, ons verhaal focus op het eigenaardige verhaal van een zekere Freddy Adu.
Of je nu bekend bent met de fijne kneepjes van het voetbal of niet, je hebt zijn naam vast wel eens horen vallen. Maar ondanks alle virtuele goals slaagde hij er niet in zijn fictieve succes in de echte wereld te evenaren.
De piek van een voetballer ligt traditioneel aan het eind van de twintig, maar in het geval van Adu was dat toen hij nog een tiener was.
De Amerikaan maakte furore op 14-jarige leeftijd toen hij vier doelpunten scoorde tijdens de U17 FIFA World Cup in 2003 en een jaar later iets heel opmerkelijks bereikte.
Toen hij nog 14 was, werd Adu de jongste Amerikaan in de geschiedenis die een professioneel contract in een teamsport tekende.
Hij werd door DC United gekozen als de nummer één in de MLS SuperDraft van 2004, maar zijn ongelooflijke verhaal zou nog beter worden.
Drie maanden na de selectie, in april 2004, maakte hij zijn MLS-debuut tegen San Jose Earthquakes, waarmee hij de jongste profsporter in de Verenigde Staten werd.
Twee weken later scoorde Adu zijn eerste MLS-doelpunt tegen MetroStars, waarmee hij de jongste doelpuntenmaker in de geschiedenis van de competitie werd.
Het was opmerkelijk dat hij dit allemaal op zo’n jonge leeftijd voor elkaar kreeg. Het tartte het geloof en vonkte hysterie als de jonge Amerikaan trok vergelijkingen met Pele, iemand die hij later verscheen in een commercial naast.
Aan het einde van zijn eerste MLS-seizoen had hij vijf keer gescoord, en tegen de tijd dat hij DC verliet, had hij 87 competitiewedstrijden gespeeld voordat hij zelfs volwassen was.
Hij verliet de club in 2006 na een proef met Manchester United, maar nadat hij faalde in zijn streven om te tekenen voor Sir Alex Ferguson’s kant, begon zijn clubcarrière hem te ontglippen.
Dat was ondanks het feit dat hij de jongste debutant voor de Verenigde Staten werd toen hij op de leeftijd van 16 jaar en 234 dagen het veld opkwam op het internationale podium.
Een overstap naar Real Salt Lake volgde voordat zijn droom om in Europa te spelen werkelijkheid werd, door te tekenen voor Benfica.
Na slechts 11 keer voor Benfica te hebben gespeeld, werd hij uitgeleend aan AS Monaco, Aris in Griekenland, Belenenses in Portugal en het Turkse Çaykur Rizespor. Op dat moment, 2011, zat Adu nog maar net in de nationale ploeg, maar voor een speler die zoveel beloofde, stagneerde zijn carrière.
Adu gaf toe dat hij op zijn 25e in Spanje of Engeland had willen spelen. “Ik ben dit jaar 22. Over drie jaar zie ik mezelf in een van die competities spelen.”
Helaas is die voorspelling nooit uitgekomen. Hij raakte uit de gratie bij de nationale ploeg en keerde terug naar de MLS. De ooit gevierde tiener scoorde acht goals in 28 voor Philadelphia Union voordat zijn carrière van een klif viel.
Adu tekende in 2013 voor de Braziliaanse club Bahia op een contract van zes maanden en heeft sindsdien gespeeld voor Jogadina in Servië, KuPS en KuFu-98 in Finland, Tampa Bay Rowdies en Las Vegas Lights.
Voor iemand die een contract kreeg bij Nike en op de cover van TIME magazine stond, zou je denken dat hij een redder in nood was, een talent dat de grootste prijzen zou gaan winnen.
Zoals we allemaal weten, is dat niet gebeurd. Adu werd niet meer verliefd op het spel en na twee jaar niet professioneel te hebben gespeeld, heeft hij eindelijk een nieuwe club gevonden.
De aanvallende middenvelder is nu 31 en na jaren een zwerver en een vagebond te zijn geweest, heeft hij een thuis gevonden bij de Zweedse derdeklasser Osterlen FF.
Adu vertelde zijn volgers op Twitter dat het leren spelen van kinderen zijn liefde voor het spel weer had aangewakkerd, en onthulde deze week: “Ik heb veel stappen overgeslagen in het verleden, maar nu krijg ik de kans om het goed te doen. Ik ben opgewonden en nog nooit zo klaar geweest.”
Je kunt de opwinding in zijn woorden voelen. Adu had grote dromen toen hij jonger was, maar hij zal een van de eersten zijn om je te vertellen hoe snel dingen kunnen veranderen
Hij heeft altijd het talent gehad, maar misschien niet de juiste mensen om hem heen. Osterlen FF heeft een gokje gewaagd en lijkt een speler te hebben gevonden die met de staart tussen de benen staat.
Adu is niet meer wat hij ooit was, maar dit is het moment om zichzelf opnieuw uit te vinden, om een carrière die als tiener zo veel beloofde, nieuw leven in te blazen.
Op 31-jarige leeftijd is hij niet meer de jongste, maar hij heeft nog genoeg in de tank.
“Ik heb deze sport zo gemist en ben gewoon blij dat ik de kans krijg om weer te spelen. Een stap tegelijk,” tweette hij deze week.
Toevallig heeft Adu de laatste paar jaar doorgebracht met het coachen van 14-jarigen. Het is verbijsterend dat de Amerikaan op diezelfde leeftijd aan zijn professionele reis begon, maar het lijkt erop dat hij daardoor de fijnere dingen in het leven wat meer is gaan waarderen.
Arnold Tarzy, de man die Adu ontdekte toen hij nog maar acht was, vertelde vorig jaar aan ESPN: “Hij had nooit het werktempo. Dat hoefde hij nooit. Het ging hem altijd gemakkelijk af.”
En daar ligt de waarheid over het falen van de 31-jarige. Alles werd hem op een presenteerblaadje aangereikt en misschien beseft hij nu, nu hij heeft gezien hoe hard een jonge voetballer moet werken, hoe goed hij het had.
Hij heeft bijna zeven jaar niet op het hoogste niveau gespeeld en het zal even duren voordat hij op snelheid is in Zweden, maar niemand verdient een betere kans om weer een carrière op te bouwen dan Adu.
Uiteindelijk werd de Amerikaan in het profcircuit geduwd toen hij daar het recht niet toe had. Hij is nu volwassener en als we op zijn woorden af mogen gaan, zit hij in de beste stemming die hij ooit heeft gehad.
Er is jaren van discussie geweest rond Adu. Woorden op een scherm of op papier hebben zijn carrière gedomineerd, maar nu heeft hij de kans om zijn voetbal weer te laten spreken.
Over naar jou, Freddy.
- Zijn de VS de donkere paarden voor de 20ste Wereldbeker?
- Ranking van alle 20 Golden Boy genomineerden van slecht naar best
- Negen redenen waarom Ronaldo Nazario nog steeds beter is dan Neymar
- Voetbal
- Zweden Voetbal