Vismethoden die meerforel vangen in koud water
Meerforel heeft de reputatie gekregen een traag bewegende vis te zijn. De algemene overtuiging is dat om met succes meerforel te vangen je een langzame kunstaassnelheid nodig hebt – heel langzaam. Veel meerforelvissers houden vast aan deze langzame kunstaas snelheid als evangelie. Het is gebruikelijk om op meerforel te vissen met een snelheid van 1,5 mph. In feite is dit een effectieve sleepsnelheid voor roofvissen, wanneer de vis zich in diep water bevindt. Meerforel bevindt zich echter niet het hele jaar door in de grootste waterdiepten. Grote watermassa’s zoals Lake Michigan warmen langzaam op na een ijskoude winter. Dit artikel zal je vertellen hoe je meerforel kunt vangen in deze koudere oppervlaktewateren.
Meerforel is zeker een diepwater soort, en verblijft in de diepten omdat ze de voorkeur geven aan koud water. Dit koude water is gunstig voor het comfort van de meerforel, maar het diepe water draagt bij aan een langzame beweging van de meerforel als gevolg van de verhoogde waterdruk. Hoe dieper het water, hoe meer de waterdruk en de dichtheid toenemen. Als je ooit naar de bodem van een diep zwembad bent gedoken, wordt het snel duidelijk dat de beweging van je lichaam in de diepte drastisch wordt vertraagd. Meerforel ervaart dezelfde moeilijkheid van beweging, en de intense waterdruk van de diepten is perfect logisch voor een langzame kunstaasopkomst.
Lakers aan de oppervlakte
De temperatuur van het oppervlaktewater is vaak in de buurt van 50 graden in juni. Met een oppervlaktewatertemperatuur die is afgestemd op hun comfort zone, deze roofdieren prowl voor voedsel vis in de buurt van het oppervlak. De waterdruk is dramatisch minder dichtbij de oppervlakte, zodat de langzame beweging van de extreme diepten verandert in snelheid hoog in de waterkolom.
De nabijheid van de meerforel bij het meeroppervlak varieert, maar het is niet ongewoon om meerforel slechts een paar meter diep te zien tijdens de vroege ochtend. Ik heb ze zo dicht bij de oppervlakte gezien dat hun rugvinnen in de lucht hingen. Deze trek naar de oppervlakte heeft te maken met voedselvoorraden. Als de watertemperatuur voldoende koel is, volgen de snoeken spiering en andere voervissen overal waar ze komen, ook in ondiep water aan de kust. Deze activiteit aan de oppervlakte duurt meestal maar een uur of twee, en komt vaker voor op ochtenden dat het meer rustig is. Als het zonlicht toeneemt, trekt de vis zich terug in dieper water, maar met de koudere watertemperatuur, kunnen de lakers slechts onderduiken tot dieptes van 15 tot 30 voet – en soms minder dan dat.
Deze dicht bij de oppervlakte activiteit van de meerforel staat de visser toe om de cannonball downriggers te negeren. In plaats daarvan kan flatlining contact maken met de meerforel op grote hoogte, en loodkernlijn bereikt gemakkelijk de forel die zich op 15 tot 30 voet diepte bevindt.
Lijn om op te focussen
De helderheid van het water aan de oppervlakte zet aan tot het gebruik van lichtere lijn. Gebruik monofilament in de 6- tot 10-pond-test range om dicht bij de oppervlakte te vissen. Lichtere lijn resulteert in een betere, meer levensechte kunstaas beweging. Sportvissers zouden moeten overwegen om fluorkoolstoflijn te gebruiken, dat zorgt voor een veel sluipere presentatie van het kunstaas. Het resulteert zeker in meer hook-ups. Als loodlijn wordt gebruikt, sluit dan 75 tot 100 voet monofilament of fluorcarbon leader aan. Deze lengte verbonden aan de lood-kern lijn zorgt voor een meer natuurlijke kunstaas levering.
Meerforel die dichter bij de oppervlakte zijn kan zeker bewegen een heck of een stuk sneller dan hun tegenhangers die zwemmen een honderd meter onder de oppervlakte. De sleepsnelheid kan worden opgevoerd tot 3 à 4 mijl per uur. Deze verhoogde snelheid kan een achtervolgingsreflex opwekken bij de meerforel. Een sneller bewegend kunstaas bootst een vluchtende prooi na, en meerforellen reageren agressief.
Gebruik uw stuurarm bij het besturen van de boot. Stap uit de gewoonte van lange periodes van rechtlijnig trollen. Doe een aantal langzame serpentine bochten, en dan weer recht de boot. Deze bochten zorgen voor een onregelmatige snelheid van het kunstaas, omdat het kunstaas tijdens de draai van langzamer naar sneller of vice-versa gaat. Serpentine bochten verhogen zeker de aanbeten, dus voer deze manoeuvre vaak uit.
Mimiceer uw gebruikelijke foerage
Wanneer meerforel zich voedt, zijn deze roofvissen voermachines. Boots de meest prominente grootte en kleur na van het natuurlijke aas dat aanwezig is. In Lake Michigan staan emerald shiners en rainbow smelt bovenaan het voedselmenu van de meerforel. Als een visser een kunstaas heeft dat lijkt op deze favoriete voedselvissen, is succes waarschijnlijk. Als kunstaas zijn kleinere, slankere zilveren lepels en stokaasjes van 3 tot 5 inch zeer effectief. Experimenteer met andere kleuren en combinaties van kleuren. Het combineren van blauw en zilver en groen en zilver heeft geweldige resultaten opgeleverd.
Dodgers en wobblers zorgen voor vis aantrekkende flits, en creëren extra verleidelijke beweging aan het kunstaas bevestigd. Het kunstaas is verbonden 18 tot 24 centimeter van de pulserende dodger of wobbler met monofilament of fluorocarbon. Het natuurlijke gewicht van de rig brengt het kunstaas normaal gesproken in het 10-voets dieptebereik bij het slepen aan 3 tot 4 mph. Een inline wartel aan de dodger of wobbler voorkomt het verdraaien van de lijn. Lake Michigan vissers hebben succes gehad met een aantal opzichtige dodger kleuren, maar de standaard zilver en goud kleur is heel effectief, vooral met de wobbler. De beproefde wobbler vindt zijn oorsprong in de staten van New England en het gebruik ervan heeft zich doorgezet bij een trouwe aanhang van Lake Michigan vissers.