Geschreven door: Seada
Een kind dat niet de juiste aandacht krijgt van zijn primaire verzorgers, heeft de neiging aandachtzoekend of onzeker gedrag te vertonen. Ze gedragen zich als andere kinderen (in spraak of handeling) om het gevoel te krijgen erbij te horen en geaccepteerd te worden. We ‘straffen’ vaak negatief gedrag (zoals terugpraten of een driftbui) dat naar boven komt als dingen niet gaan zoals het kind wil. Maar vaak begrijpen verzorgers niet dat de behoefte van het kind aan aandacht voortkomt uit hun eigen onoplettendheid. Kinderen die aandacht nodig hebben, kunnen zich gedragen omdat ze niet in staat zijn hun behoeften in woorden uit te drukken.
Hetzelfde concept geldt in volwassen relaties. Wanneer de ene partner de ander aandacht onthoudt in de vorm van vriendelijkheid, erkenning, waardering, liefde, of daden van dienst, begint de andere partner zich verontwaardigd of geïsoleerd te voelen. De verwaarloosde partner kan aandacht zoeken bij iemand anders die wel bereid is om waardering, erkenning en liefde te tonen. De realiteit is dat alle mensen willen weten dat iemand van hen houdt.
Hoe kunt u uw partner laten zien dat u echt om hen geeft:
- Geef hen aandacht
- Ken ze
We stoppen met het leren kennen van onze partners wanneer we ons te comfortabel gaan voelen. Dit is een gevarenzone. Als we ons te comfortabel voelen, zeggen we indirect: “Neem me zoals ik ben, of je het leuk vindt of niet.” Deze houding riekt naar arrogantie, die zeer destructief, ondankbaar en onachtzaam is. Het is nooit gepast om aan te nemen dat onze partner ons maar moet nemen zoals we zijn, want dat is op zichzelf al een tekortkoming.
Wanneer onze pijn veel te groot is om te verwoorden, schreeuwt de behoefte aan aandacht luider dan het besef van pijn.
Met liefde,
Seada