Samantha Kwok op haar kantoor Foto: Courtesy of Samantha Kwok
Samantha Kwok, een 26-jarige vrouw met een Britse moeder en Chinese vader, kan zich niet herinneren hoe vaak haar is gevraagd waar ze vandaan komt.
“Soms vroegen ze me of ik uit de Oeigoerse autonome regio Xinjiang kwam of uit Zuid-Amerika. Ze kunnen niet zeggen waar ik vandaan kom. Ik zie er niet ‘Chinees-Chinees’ uit. Ik zie er ook niet ‘Westers-Westers’ uit,” zei Kwok.
“Het is soms een identiteitskwestie, alleen al door de manier waarop mensen naar ons kijken.”
Hoewel half Chinees zijn een probleem kan zijn, ziet ze het niet als een probleem en vindt ze multiraciaal zijn echt interessant, omdat ze al op jonge leeftijd heeft geleerd twee verschillende culturen te begrijpen.
Kwok is slechts een van het groeiende aantal multiraciale mensen in China die beweren een Chinese ouder te hebben. Metropolitan sprak met drie van hen om te horen hoe zij het vinden om multiraciaal te zijn in China.
Een multiculturele opvoeding
Kwok is net als haar vader geboren en getogen in Hongkong en spreekt vloeiend Kantonees en Engels. Haar Putonghua is oké.
Als ze bij haar vader is, doen ze altijd meer Chinese dingen, zoals het vieren van Chinese festivals. Ze houdt erg van Chinees eten. Kwok kijkt naar Engelse tv-programma’s en films als ze met haar moeder optrekt.
“Het is echt een goede balans tussen de twee culturen. Ik denk dat gemengd zijn je een beter begrip geeft van de cultuur van anderen. Dus ik heb het gevoel dat ik culturele verschillen beter begrijp,” zei Kwok.
Toen ze in 2012 afstudeerde aan een universiteit in Sydney, besloot Kwok terug te keren naar Azië om te werken. Omdat ze als kind nooit formeel Chinees had geleerd, verhuisde ze in 2013 naar Peking om de taal te leren.
Kwok gaf later de aanzet tot haar bedrijf JingJobs, een wervingsbedrijf gevestigd in Peking. Ze spreekt met haar collega’s zowel Chinees als Engels en heeft veel vrienden van gemengd erfgoed.
Ze zei dat een groot voordeel is dat het kunnen spreken van meerdere talen het voor haar gemakkelijker maakt om in een internationale omgeving te werken.
“Ik kan met verschillende soorten mensen communiceren en weet hoe ik me moet gedragen en op verschillende mensen moet reageren. Ik weet hoe ik geduldiger moet zijn en minder moet oordelen over andermans cultuur, omdat ik in verschillende culturen ben opgegroeid,” zei ze.
Net als Kwok heeft John Haakon Chen, 26, een account executive bij PB Branding in Beijing, ook een gemengde afkomst. Zijn moeder is Brits-Chinees, en zijn vader is Noors.
Hij is in Engeland geboren maar meteen naar China verhuisd omdat zijn moeder begin jaren negentig een internationale school in Beijing was begonnen.
Hij was hier tot zijn 10e en verhuisde toen terug naar Engeland. In 2015 kwam hij terug om in Beijing te werken.
Chen denkt dat hij geluk heeft gehad dat hij in een multiraciale omgeving is opgegroeid, omdat hij daardoor een meer internationale kijk op dingen heeft gekregen.
“In bepaalde situaties reageer en voel ik me misschien meer Engels of Noors en in andere zeker meer Chinees. Voor mij is dat fascinerend, omdat het me in staat stelt verschillende aspecten van mijn karakter te confronteren, wat betekent dat ik meer over mezelf te weten ben gekomen”, zei hij.
“Persoonlijk is het voordeel dat ik in China multiraciaal ben, dat Chinezen het gevoel hebben dat ik hen beter kan begrijpen.”
John Haakon Chen met zijn grootvader aan de Universiteit van Leeds in het Verenigd Koninkrijk in 2014 Foto: Courtesy of John Haakon Chen
De identiteitskwestie
Kwok was aanvankelijk een beetje verward wanneer ze zich met haar Chinese erfgoed zou identificeren en mensen haar als geen “echte” Chinese zagen. Anderen noemden haar een buitenlander, hoewel ze in Hongkong geboren en getogen was.
“Het is soms een probleem omdat ik me wel Chinees voel, maar sommige mensen op het Chinese vasteland zien me niet als een Chinees. Ze kunnen niet begrijpen waarom mijn Chinees slecht is maar mijn Kantonees goed,” zei Kwok. “Het is een ander perspectief, afhankelijk van tegen wie ik praat, omdat ik geen volwaardige Chinees ben.” Ze zei dat sommige van haar vrienden, die ook van gemengde afkomst zijn, problemen hebben om zich aan te passen. Ze zouden doen alsof ze meer Chinees of Engels waren in termen van cultuur om beter bij hun vrienden te passen, legde ze uit.
In een interview uit 2014 met het in China gevestigde tijdschrift The World of Chinese (TWOC), deelde Diana Logteva, een studente in China die is geboren uit een Russische moeder en een Chinese vader, dat ze het raar vond dat mensen haar vroegen aan welk van de twee landen ze de voorkeur gaf.
“Veel Chinezen stellen me van die rare vragen, zoals: denk je dat je meer Russisch of Chinees bent, en welke jongens vind je leuk, blank of Aziatisch? Ze vragen me min of meer om een kant te kiezen. Maar het stoort me niet zo erg omdat ik niet hoef te kiezen, en ik denk er niet eens over na. Ik denk dat mensen die dit zeggen een beetje bekrompen zijn,” zei ze in het TWOC-verslag.
Hoewel het een probleem is, ziet Kowk het niet als een probleem.
“Ik denk niet dat het racistisch of discriminerend is als ze zeggen dat ik geen ‘echte’ Chinees ben. Ik begrijp het wel. Op het Chinese vasteland is het niet erg gebruikelijk om iemand te zien die half Chinees en half iets anders is. In hun ogen ben je of Chinees of een buitenlander. Er is niets in het midden,” zei Kowk.
“Naarmate ze meer multiraciale mensen ontmoeten, zullen ze begrijpen dat mensen niet alleen Chinees of buitenlands zijn; er zijn ook mensen die in het midden zitten.”
Een meer open geest
Harriet Bates, een half Chinese en half Britse vrouw die in Peking in de marketing werkt, vindt het prettig om multiraciaal te zijn. Bates, 24 jaar, is geboren in Londen, opgegroeid in Hongkong en vijf jaar geleden naar Peking gekomen.
Een van de leukste dingen van multiraciaal zijn, is dat het haar erg open heeft gemaakt ten opzichte van verschillende culturen.
“Ik zie mensen voorbij waar ze vandaan komen, hun huidskleur, of wat ze dragen, of het nu een burka, een cheongsam of een sari is. Uiteindelijk is iedereen een mens met zijn eigen verhalen, passies en worstelingen”, aldus Bates.
Als het over identiteit gaat, denkt ze dat ze vrij zeker en zeker van zichzelf is. Ze stoort zich niet echt aan wat andere mensen van haar denken.
“Heb niet het gevoel dat je jezelf een etiket moet opplakken, en heb niet het gevoel dat je ‘een kant moet kiezen’. Je bent gemengd; je bent een product van interraciale liefde, en je bent een wandelend, levend en ademend getuigenis dat mensen verliefd kunnen worden ongeacht verschillende huidskleur of etnische achtergrond. Het is iets moois, wees er trots op!”, zei ze.
Harriet Bates gelooft dat opgroeien in een multiculturele omgeving haar erg open heeft gemaakt ten opzichte van verschillende culturen. Foto: Courtesy of Harriet Bates
Chen is het daarmee eens. Hij zegt dat hij er ook niet van houdt om mensen een etiket op te plakken dat alleen maar zegt waar ze vandaan komen. Hij vindt dat te simplistisch.
“Ik denk dat ik gewoon zou willen dat iedereen leert zich meer op zijn gemak te voelen in zichzelf. We leven in een snelle cultuur waarin we snel oordelen over anderen, en ik denk dat dit ertoe heeft geleid dat veel jonge mensen onzeker en onzeker zijn over zichzelf. Laten we dat omdraaien,” zei Chen.
“Je voordoen als iemand die je niet bent, zelfs als dat is omdat je geaccepteerd wilt worden, zal uiteindelijk averechts werken en je ongelukkig en depressief maken, omdat we bedoeld zijn om authentiek te leven,” zei ze.
Ze merkte ook op dat Chinezen nieuwsgierige mensen zijn en dat ze het goed bedoelen, zelfs wanneer grenzen van fatsoen worden overschreden.
“Het is belangrijk voor een kind of volwassene met een gemengde erfenis om naar binnen te kijken in plaats van ‘andermans referentie’ te leven, en door in haar of zijn eigen waarheid te staan, gebeuren er magische dingen,” zei ze.
“Dat gezegd hebbende, moet je natuurlijk wel de innerlijke moed vinden om dat te zijn, vooral als je pas als volwassene leert om waarachtig te zijn. Dat is wat ik veel van mijn cliënten help: volledig comfortabel in hun eigen vel te zitten.”
Kwok is van plan haar carrière verder uit te bouwen in Beijing en wellicht andere plaatsen te verkennen, omdat ze graag in verschillende landen woont en over verschillende culturen leert.
“Ik voelde dat naarmate ik ouder werd, ik me meer op mijn gemak voelde in mijn eigen huid, mezelf en hoe ik zou moeten zijn,” zei ze.
Krant kopte: Divers erfgoed