De regering-Trump noemt haar streven naar een vaccin tegen het coronavirus “Operatie Warpsnelheid”. Als je die naam niet schamper vindt, ben je niet oud genoeg om je het Cutter-incident te herinneren.
Dat ben ik wel.
In de jaren 50 was polio, oftewel poliomyelitis, oftewel kinderverlamming, de ziekte die het land angst aanjaagde. De ziekte kon je doden, maar de echte terreur lag in zijn vermogen om zijn slachtoffers verlamd achter te laten, vaak permanent. Terwijl het vaak kinderen trof (vandaar de naam kinderverlamming) was het beroemdste slachtoffer president Franklin Roosevelt, die zelfs na jaren van therapie nauwelijks kon lopen.
Dus toen in april 1955 werd aangekondigd dat een poliovaccin, ontwikkeld door dr. Jonas Salk effectief was gebleken in tests op twee miljoen schoolkinderen, was het land dolgelukkig – en de regering deed er alles aan om het Salk-vaccin te laten produceren in, eh, warp speed.
Het deed dit door verschillende farmaceutische bedrijven licenties te geven om het vaccin te maken, waarvan er één naar Cutter Laboratories ging, van Berkeley, Californië. Het bedrijf, dat in 1897 was opgericht door Edward Ahern Cutter, was niet zomaar een bedrijfje. Tot de producten behoorden een antraxvaccin en een vaccin tegen cholera bij varkens. Tijdens de Tweede Wereldoorlog produceerde het penicilline.
Het poliovaccin van Salk was een dood virusvaccin. Het is sindsdien verdrongen door het Sabin-vaccin, dat verzwakt levend virus gebruikt en oraal kan worden toegediend. Maar in het voorjaar van 1955 was het Salk-vaccin het beste wat de geneeskunde te bieden had.
Dus bedrijven als Cutter Labs produceerden en verscheepten het zo snel als ze konden. Hier is hoe Wikipedia beknopt beschrijft wat er gebeurde. Hoewel ik toen nog geen 13 was, komt de beschrijving overeen met mijn herinneringen.
Zowat 120.000 doses van Cutter’s vaccin bevatten levend, niet-geattenueerd poliovirus.
Van de kinderen die het vaccin kregen, ontwikkelden 40.000 abortieve poliomyelitis (een vorm van de ziekte die het centrale zenuwstelsel niet aantast), 56 ontwikkelden paralytische poliomyelitis, en van hen stierven er vijf. Nog eens 113 mensen kregen paralytische polio van de ingeënte kinderen. Vijf van hen stierven ook.
Hoofden rolden bij de federale overheid. Oveta Culp Hobby, secretaris van Gezondheid, Onderwijs en Welzijn (nu het ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zaken) nam ontslag. Ook Dr. William H. Sebrell Jr., de directeur van het National Institute of Health (NIH) nam ontslag.
In een onderzoek van het Congres in juni 1955, twee maanden na het incident, werd geconcludeerd dat Cutter’s produktiemethoden deugdelijk waren, maar dat het NIH’s Laboratory of Biologics Control niet de juiste controle en het juiste toezicht had uitgeoefend. Het laboratorium was vooraf gewaarschuwd voor problemen, en een stafarts, Dr. Bernice Eddy had aan haar superieuren gemeld dat sommige ingeënte apen verlamd waren geraakt. Ze had hen zelfs foto’s gestuurd. Sebrell veegde de waarschuwingen van tafel.
Natuurlijk volgden er rechtszaken. Een jury oordeelde dat Cutter niet nalatig was geweest, maar aansprakelijk voor schending van de stilzwijgende garantie, en kende schadevergoeding toe. Latere zaken tegen Cutter en drie andere bedrijven die problemen hadden met het volledig inactiveren van het virus, werden buiten de rechtbank om geschikt.
De les voor Operatie Warp Speed is dat haast om een vaccin de deur uit te krijgen fatale gevolgen kan hebben. En in het geval van de coronavirus vaccins in ontwikkeling, zijn de risico’s inherent groter dan met Cutter’s Salk vaccin. Dat komt omdat de coronavirusvaccins op de markt zullen komen zonder dat ze een paar jaar lang op mensen zijn getest. Een langdurige testperiode levert niet alleen informatie op over de veiligheid en doeltreffendheid van een vaccin. Het geeft de vaccinproducenten en de regelgevende instanties ook de tijd om degelijke procedures voor productveiligheid te ontwikkelen. Kan dat in sneltreinvaart? Misschien, maar die snelheid lijkt een open uitnodiging voor een nieuw Cutter Labs incident.
De feds moeten warp speed vergeten en voorkomen dat er in de bochten wordt gesneden, vooral als het gaat om de productie van vaccins.
En vooral omdat er enig bewijs is dat een bestaand vaccin, het orale poliovaccin van Sabin, effectief kan zijn tegen coronavirus. Dr. Robert Gallo, mede-ontdekker van het HIV-virus als de oorzaak van AIDS, schreef onlangs een opiniestuk in de Wall Street Journal waarin hij en een collega geloofden dat het Sabin-vaccin “bekend staat als een krachtige stimulans van het aangeboren immuunsysteem” en dat een aangeboren-immuniteitsvaccin zoals Sabin “niet-specifieke bescherming kan bieden tegen een reeks virussen en effectief wordt in uren, niet weken.”
“Wij stellen OPV (oraal poliovaccin) voor vanwege de beschikbaarheid, de eenvoud (een tablet), de zeer lage kosten en de decennialange veiligheid… Miljarden mensen hebben OPV gekregen, waaronder bijna iedereen in de VS tussen 1962 en 2000,” schreef hij.
“Het stimuleren van het aangeboren immuunsysteem met OPV lijkt een gratis en veilige optie om levens te redden terwijl we wachten op een effectief COVID-19-vaccin,” concludeerde hij.
Als de federale overheid een vaccinoptie met warpsnelheid wil achtervolgen, is dit degene die ze zouden moeten nastreven.
Deze opinie column geeft niet noodzakelijkerwijs de standpunten van Boulder Weekly weer.