Met haar twee Oscars, vier kinderen en jarenlange huwelijk is Cate Blanchett de vrouw die alles heeft.
Maar de Australische actrice benadrukt dat het nog steeds een strijd is om als vrouw een carrière te jongleren met het moederschap.
De 51-jarige, die naam maakte als koningin Elizabeth I in het historische drama Elizabeth uit 1998, heeft haar kinderen thuisonderwijs gegeven terwijl ze de laatste hand legde aan haar nieuwste tv-show tijdens de opsluiting.
Cate zegt: “Ik weet dat het als werkende moeder die zich als feministe identificeert, een constante kunst is om te jongleren tussen het volgen van je persoonlijke en professionele passie en het proberen om je over te geven aan je gezin en het te dienen.
“Het is een zeer zeldzaam partnerschap waar de mannen ook die verantwoordelijkheid accepteren om dingen te laten werken.”
En haar man, Andrew Upton, 54, kan waarschijnlijk wel wat feministische tips gebruiken – zoals Cate onthulde dat hij een stofzuiger voor haar kocht voor hun eerste verjaardag.
Andrew, een Australische toneelschrijver, heeft haar ook een mixer en een strijkplank gegeven – in cadeauverpakking – om hun tijd samen te markeren.
Cate grinnikt: “Vroeger was het zilver en goud, maar nu staan er ook koffiezetapparaten en strijkijzers op de lijst en is het gevoel van een gouden en diamanten jubileum weg. Nu is het de magnetronverjaardag.”
De strijd voor gendergelijkheid staat centraal in Cate’s nieuwe tv-serie, Mrs America, die volgende maand op BBC2 komt.
Het drama vertelt het waargebeurde verhaal van Phyllis Schlafly, een politieke activiste uit de jaren zeventig die campagne voerde tegen de rechten van vrouwen.
Zoveel aanzien had ze als poster meisje voor de Republikeinse partij dat toen ze in 2016 overleed, president Donald Trump op haar begrafenis sprak.
In 1972 verzette ze zich met succes tegen het Equal Rights Amendment – dat gelijke rechten voor alle Amerikaanse burgers wilde vastleggen, ongeacht geslacht – uit angst dat het vrouwen zou dwingen te gaan werken in plaats van thuis te blijven om voor hun kinderen te zorgen.
Cate, die Phyllis speelt, legt uit: “Ze verkocht echt het idee dat het de Equal Rights Amendment zou zijn die het Amerikaanse gezin uit elkaar zou trekken.”
Cate ontmoette echtgenoot Andrew op de set van een tv-show in 1996.
Zij vond hem arrogant en hij vond haar afstandelijk. Maar drie weken na hun eerste afspraakje vroeg Andrew haar ten huwelijk – en ze zijn nu 22 jaar getrouwd.
Het stel heeft zonen Dashiell, 18, Roman, 16, en Ignatius, 12, en in 2015 adopteerden ze babymeisje Edith.
Cate beschrijft Edith, vijf, als een “buitengewone zegen” en de dochter die ze altijd al wilde.
Na in Brighton en vervolgens Australië te hebben gewoond, keerde het gezin in 2016 terug naar Groot-Brittannië omdat Cate “de regen miste”.
Ze wonen nu in een landhuis van 4 miljoen pond in East Sussex, waar Cate groenten verbouwt en helpt met het verzorgen van hun varkens en kippen. Vorige week onthulde de actrice, die onlangs een loopbaanonderbreking nam om haar oudste zoon te helpen met zijn studie, dat ze haar hoofd had afgezaagd met een kettingzaag terwijl ze in de tuin bezig was.
Cate won een Golden Globe voor het spelen van de ultieme sterke vrouw, koningin Elizabeth I, in haar doorbraakrol.
En de in Melbourne geboren actrice kan haar feministische idealen terugvoeren tot haar kindertijd en haar inspirerende moeder June.
Toen vader Bob overleed aan een hartaanval toen Cate tien was, moest June haar en haar twee broers en zussen opvoeden. Dus stopte June met lesgeven en begon ze aan een lucratievere carrière in vastgoedontwikkeling.
Cate herinnert zich: “Toen ik opgroeide, identificeerde ik me altijd als feminist.
“Maar ik groeide op in een tegenreactie toen je in de jaren tachtig als mannenhater werd beschouwd, en dat je wilde voorkomen dat mannen dingen deden, gewoon omdat je je identificeerde als iemand die gelijke mogelijkheden had in de wereld waarin je opkwam.
“Ik kon niet begrijpen dat, zelfs als tiener, het begrip gelijkheid zo moeilijk was voor mensen.”
Ze vindt het triest dat vrouwenrechten niet zo veel vooruit zijn gegaan als ze tijdens haar leven had gehoopt.
Maar ze is hoopvol dat de #MeToo-beweging, die in 2017 begon in de nasleep van het Harvey Weinstein-schandaal en campagnes tegen seksuele intimidatie, eindelijk dingen zou kunnen veranderen.
Zij zegt: “Ik, voor één, werd steeds verdrietiger, maar ook echt gegalvaniseerd door het feit dat, week na week, terwijl we filmden, alle kwesties waar de feministen het over hadden, zoals de traditionele vrouwenbeweging die echt groot is in het Verenigd Koninkrijk, en al deze kwesties die feministen in tijd en ruimte opsloten, terug in de jaren zeventig en tachtig, elke week tot uitbarsting kwamen, alsof ze weer voor het grijpen lagen.”
Dit zijn thema’s die ze verder kan verkennen in Mrs America, waarin ook Rose Byrne en Tracey Ullman spelen.
Haar personage Phyllis was niet alleen anti-feministisch, maar ook anti-abortus en anti-homorechten – ondanks dat haar zoon John homoseksueel was.
De “family values” activiste vond echter niet dat het tegenstrijdig was om tegen homorechten te zijn en tegelijkertijd haar zoon te steunen.
Cate zegt: “Ze dacht dat het een soort ziekte was. Dat haar zoon een ziekte of een handicap had, en dat hij kwetsbaar was.”
Een andere schijnbare tegenstrijdigheid is hoe Phyllis pleitte voor thuisblijfmoeders, ook al was haar eigen moeder de kostwinner geweest toen haar vader werkloos was.
Cate zegt: “Ik vond haar rolmodellen als kind fascinerend. Haar moeder werkte 24/7 om haar en haar zussen op een zeer exclusieve katholieke meisjesschool te krijgen.”
Het drama, dat al in de VS is uitgezonden, is door de critici toegejuicht.
Maar het is minder populair bij Trump-aanhangers. Cate zegt: “Mijn vader was Amerikaan, dus ik heb een diepe band met Amerika, maar ik ben er niet opgegroeid.
“Ik denk dat Schlafly echt deze notie van individualisme in Amerika personifieert, een angst voor gecentraliseerde overheid, en een liefde voor traditie, hiërarchie en orde, maar ook de afschuw van te worden verteld wat je moet doen.”
Cate houdt zelf ook niet van conformisme. Ze portretteerde zanger Bob Dylan in de indiefilm I’m Not There uit 2007 en was Marvel’s eerste vrouwelijke slechterik in Thor: Ragnarok uit 2017.
En ze hoopt dat Mrs America zal helpen haar zoektocht voort te zetten om genderbarrières voor vrouwen te slechten.
Zij zegt: “Voor mij is het belang van de serie om dat gesprek levend te houden. Wat is er zo beangstigend aan gelijkheid?”
Heb je een verhaal? BEL The Sun op 0207 782 4104 of WHATSAPP op 07423720250 of EMAIL [email protected]