Het regelmatige gebruik van cocaïne kan chemische routes in de hersenen beschadigen, en die veranderingen kunnen helder denken moeilijk maken. Mensen met een cocaïneverslaving weten misschien niet eens dat ze een probleem hebben. Families kunnen door interventies het probleem onder de aandacht brengen, en wanneer de behandeling begint, kunnen ze liefde en steun bieden, zodat de persoon in behandeling blijft. Wanneer het programma is voltooid, kunnen gezinnen ook letten op tekenen van terugval en indien nodig de terugkeer naar de behandeling stimuleren.
Cocaïne werd voor het eerst geëxtraheerd en gezuiverd uit de Zuid-Amerikaanse inheemse cocaplant in 1860 door een afgestudeerde student in Duitsland, publiceert de National Council on Alcoholism and Drug Dependence Inc. (Cocaïne is een krachtig stimulerend middel dat een intense high veroorzaakt door de herabsorptie van dopamine in de hersenen te blokkeren, terwijl het gebruikers urenlang wakker, gefocust en alert houdt. Ongeveer 1,5 miljoen Amerikanen ouder dan 11 jaar misbruikten cocaïne in de maand voorafgaand aan de National Survey on Drug Use and Health (NSDUH) in 2013. Cocaïne wordt momenteel in de VS door de Drug Enforcement Administration (DEA) geclassificeerd als een gereguleerde stof op lijst II. Hoewel het een paar medicinale toepassingen heeft, bijvoorbeeld als lokaal verdovingsmiddel, heeft het ook een hoge incidentie van misbruik en potentieel voor verslaving.
Verslaving is een ziekte met verschillende potentiële triggers en oorzaken die uiteindelijk de hele familie-eenheid treffen. Genetica, op jonge leeftijd opgelopen trauma’s, geestelijke gezondheidsproblemen en iemands individuele biologische gesteldheid kunnen allemaal bijdragen aan middelenmisbruik en het mogelijke begin van verslaving. Regelmatig misbruik van cocaïne verandert de manier waarop iemand plezier ervaart door veranderingen aan te brengen in de chemische routes in de hersenen. Gelukkig zijn er verschillende behandelingsopties die werken om enkele van de negatieve veranderingen in de hersenen en psyche die door cocaïnemisbruik en afhankelijkheid worden gemaakt, te helpen omkeren.
Wanneer dierbaren verslaafd zijn aan cocaïne, begrijpen ze misschien niet dat er zelfs een probleem bestaat of dat behandeling nodig is en zoeken ze misschien niet uit zichzelf hulp. Families moeten er misschien aan werken om geliefden ervan te overtuigen dat hulp nodig is om dingen te veranderen. Drugs zoals cocaïne kunnen het normale denkproces van mensen verstoren, waardoor het moeilijk voor hen is om te begrijpen dat verandering noodzakelijk is voor hun emotionele en fysieke gezondheid en voor het welzijn van de mensen om hen heen. Familieleden en naasten kunnen helpen om dit besef te vergemakkelijken.
Familieleden en naasten kunnen misschien het beste vaststellen wanneer iemand een probleem heeft met cocaïnemisbruik.
Het opmerken en herkennen van de tekenen van verslaving en problematisch drugsmisbruik is de sleutel om te weten wanneer het tijd is om hulp te zoeken. Wanneer iemand verslaafd is aan cocaïne, kan veel tijd worden besteed aan het vinden van een manier om aan de drug te komen, het te gebruiken, en dan af te kicken en te herstellen van de effecten van de drug. De persoon kan zich onttrekken aan normale taken en onbetrouwbaar zijn. Familieleden kunnen merken dat de productie op het werk afneemt of dat de schoolcijfers omlaag gaan. De lichamelijke gezondheid kan ook worden aangetast omdat cocaïnegebruik de normale eetlust kan verminderen, wat kan leiden tot gewichtsverlies en een verstoord slaappatroon. Stemmingswisselingen en irrationeel gedrag kunnen ook duidelijk zijn bij iemand die regelmatig cocaïne gebruikt.
Het is belangrijk om eerst voor jezelf te zorgen wanneer je te maken hebt met iemand die mogelijk verslaafd is aan cocaïne en om de verslaving niet ook je leven te laten overnemen. Als een geliefde een gevaar vormt voor iemand, zoek dan onmiddellijk professionele hulp. De Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) schatte dat 855.000 Amerikanen van 12 jaar en ouder in 2013 een stoornis in het middelengebruik hadden als gevolg van cocaïnegebruik en -misbruik; je bent niet alleen.
Enkele tips voor het omgaan met een geliefde die verslaafd is aan cocaïne zijn onder andere:
- Verschrijf jezelf over de ziekte van verslaving, specifiek over de mentale en fysieke effecten van cocaïnemisbruik, evenals mogelijke behandelings- en ondersteuningsopties. Onthoud dat cocaïneverslaving een hersenziekte is en geen opzettelijke keuze.
- Breng geduld en volharding aan de dag zonder drugsgebruik of -misbruik mogelijk te maken. Maak duidelijk dat u niet achter het drugsgebruik staat, maar wel achter de persoon. Maak geen excuses voor het drugsmisbruik van een dierbare en bied geen financiële steun.
- Stel grenzen en wees consequent in het handhaven ervan. Help de persoon te begrijpen dat drugsgebruik voor u niet acceptabel is en dat acties echte consequenties hebben zonder loze dreigementen te uiten.
- Open de communicatielijnen over drugsgebruik. Probeer alle gesprekken over het drugsgebruik van een geliefde te voeren wanneer de persoon nuchter en ontspannen is. Help uw geliefde te begrijpen hoe verslaving iedereen op tastbare manieren beïnvloedt zonder confronterend te zijn.
Vaak kan de sleutel tot het starten van een positief gesprek over behandeling en verslaving worden geholpen met de inbreng en ervaring van een getrainde professional door middel van een interventie.
Staging an Intervention
Een interventie is over het algemeen een bijeenkomst van familie, vrienden en geliefden die vaak wordt gepland zonder medeweten van de persoon die worstelt met drugsmisbruik of verslaving.
In deze bijeenkomst benadrukken geliefden meestal specifieke gedragingen en gevallen waarin het drugsmisbruik van de persoon hen persoonlijk heeft beïnvloed. Het algemene doel van een interventie is om iemand die verslaafd is aan cocaïne, of andere stoffen, te motiveren om vrijwillig een behandelingsprogramma in te gaan.Meer dan 40 procent van alle bezoeken aan de spoedeisende hulp als gevolg van illegaal drugsmisbruik betrof cocaïne, volgens het Drug Abuse Warning Network (DAWN) rapport van 2008. Cocaïnemisbruik brengt veel gezondheidsrisico’s en gevaren met zich mee die met vroegtijdig ingrijpen tot een minimum kunnen worden beperkt. Er heerst een wijdverspreid misverstand dat iemand eerst tot de bodem moet gaan voordat een interventie succesvol kan zijn, maar dat is niet waar. Veel mensen denken ook dat als iemand geen behandeling wil ondergaan, dat de behandeling dan niet zal werken. Ook dit is niet noodzakelijkerwijs het geval. Het National Institute on Drug Abuse (NIDA) heeft studies gepubliceerd waaruit blijkt dat het volgen van een behandelingsprogramma voor drugsmisbruik, ongeacht de manier waarop de persoon daar terecht is gekomen, vaak al voldoende is om iemand te motiveren positieve veranderingen door te voeren.
Een interventie moet zorgvuldig worden gepland om de effecten ervan te maximaliseren en de risico’s ervan te minimaliseren.
Als een dierbare gevoelig is voor gewelddadige uitbarstingen of extreme stemmingswisselingen, of als hij of zij lijdt aan een psychische aandoening, kan bij het plannen van een interventie het beste advies en input worden ingewonnen van een medische of geestelijke gezondheidsdeskundige. Een deskundige kan zo veel of zo weinig helpen als de familie maar wil. Er kan een pre-interventie bijeenkomst worden gehouden met de familie en naasten van de persoon die verslaafd is aan cocaïne om een gedetailleerd actieplan op te stellen. Deze bijeenkomst kan familieleden en dierbaren helpen chaotische gedachten te ordenen en wervelende emoties op een nuttiger manier te focussen.
Het kan helpen om feitelijke gebeurtenissen op te schrijven waar het drugsmisbruik van een dierbare specifiek en direct een negatief effect heeft gehad. Het is belangrijk om “ik”-verklaringen te gebruiken en assertief te zijn in plaats van agressief. Laat duidelijke en beknopte consequenties vastleggen die zullen worden gehandhaafd als de geliefde na de interventie niet besluit om in behandeling te gaan en te stoppen met het gebruik van cocaïne. Wees bereid om door te zetten. Onderzoek de behandelingsmogelijkheden en overweeg iets van tevoren te regelen.
Aan het einde van een interventie hoopt men dat de persoon die aan cocaïne verslaafd is, het gekozen behandelingsprogramma zal volgen.
Inzicht in verschillende behandelingsmodellen en -methoden
Verslaving is persoonlijk, en verschillende behandelingsplannen kunnen voor sommige individuen effectiever zijn dan voor anderen. Weten wat de opties zijn, kan gezinnen helpen beslissen welke modellen het beste zullen zijn voor hun specifieke omstandigheden. Er zijn twee belangrijke behandelingsmodellen, intramurale behandeling en poliklinische behandeling, en er zijn verschillende variaties van deze beide modellen. In poliklinische behandelingsmodellen kunnen degenen die vechten tegen drugsmisbruik en verslaving elke dag een verscheidenheid aan sessies, bijeenkomsten en workshops bijwonen, terwijl ze ’s avonds naar huis terugkeren. Deze programma’s zijn over het algemeen flexibeler, hoewel ze een hecht ondersteuningsnetwerk vereisen dat gericht is op behandeling en herstel. Intramurale behandelingsmodellen zijn meestal uitgebreider, omdat mensen voor een bepaalde tijd ter plaatse blijven om te ontsnappen aan mogelijke stressfactoren van buitenaf die het herstel kunnen belemmeren. Intramurale zorg biedt over het algemeen een intensiever behandelingsregime voor mensen met langdurige of ernstigere verslavingen. Er is geen exacte tijdlijn voor verslavingsbehandeling, omdat zorg en herstel zeer individueel zijn.
Regulier misbruik van cocaïne kan leiden tot een afhankelijkheid van de drug die zowel fysieke als psychologische bijwerkingen kan hebben. Als stimulerend middel heeft cocaïne de neiging om lichaamssystemen en -functies te versnellen; daarom kan, wanneer het plotseling wordt verwijderd, de ontwenning beginnen met een aanzienlijke daling in energie, emoties en concentratieniveaus, wat resulteert in prikkelbaarheid, concentratieproblemen, depressie en vermoeidheid.Cocaïne heeft een vrij korte halfwaardetijd. Volgens het Australische Ministerie van Volksgezondheid kunnen ontwenningsverschijnselen en hunkering al binnen enkele uren na de laatste dosis beginnen. Voor veel mensen die verslaafd zijn aan cocaïne is medische detox de eerste stap in een behandelingsprogramma. Tijdens de medische detox worden mensen de klok rond in de gaten gehouden om ervoor te zorgen dat onmiddellijk aan alle medische en geestelijke gezondheidsbehoeften wordt voldaan, en soms worden medicijnen gebruikt om te helpen bij specifieke symptomen en het verlangen naar drugs. Nadat cocaïne veilig uit het lichaam is verwijderd, kan een uitgebreid behandelplan ” dat waarschijnlijk therapiesessies, steungroepen, educatieve mogelijkheden en counseling zal omvatten ” worden geïmplementeerd.
Enkele van de behandelingsmethoden voor cocaïneverslaving kunnen omvatten:
- Motivational Interviewing (MI): Dit is een methode waarbij willekeurige negatieve drugstesten worden beloond met prijzen of tegoedbonnen. Een studie gepubliceerd door het Journal of Substance Abuse Treatment meldde dat 54,4 procent een vermindering in drugsgebruik vertoonde met MI tegenover 38,7 procent in de controlegroep.
- Cognitieve Gedragstherapie (CGT): Dit op onderzoek gebaseerde therapiemodel richt zich op de relatie tussen gedachten, handelingen en gedragingen. Het helpt mensen nieuwe en effectievere manieren te leren om met stress om te gaan, en het wordt door NIDA aangemerkt als effectief bij het voorkomen van terugval.
- 12-stappenprogramma’s: Er bestaan ondersteunings- en 12-stappengroepen voor zowel familieleden als cocaïneverslaafden. Deze groepen zijn onder meer Narcotics Anonymous en Cocaine Anonymous.
- Farmacologische behandeling: Er zijn geen specifieke geneesmiddelen om cocaïneverslaving te behandelen; topiramaat, voornamelijk een geneesmiddel tegen epilepsie, heeft echter belofte getoond in een studie gepubliceerd in het tijdschrift JAMA Psychiatry.
Een beoordeling wordt over het algemeen gedaan voordat men in behandeling gaat en vervolgens periodiek om ervoor te zorgen dat het juiste niveau van zorg wordt toegediend. Mensen kunnen van zorgniveau veranderen omdat hun behoeften tijdens de behandeling kunnen veranderen. Professionals die zijn opgeleid in middelenmisbruik en afhankelijkheid kunnen gezinnen helpen bij het beslissen over de beste behandelingsmethode en het beste model voor uw dierbare.
Duurzaam herstel en invloed van de familie
Families en dierbaren spelen een grote rol bij het herstel van een cocaïneverslaving. Naast een mogelijke interventie en een geliefde in het noodzakelijke behandelingsprogramma krijgen, zijn er veel dingen die geliefden en familieleden kunnen doen om het verslavingsherstel te ondersteunen en te helpen een leven vrij van cocaïne te handhaven. Geliefden kunnen een terugval helpen voorkomen door te letten op mogelijke waarschuwingssignalen en triggers die in het verleden tot cocaïnemisbruik kunnen hebben geleid. Het kan het beste zijn om ervoor te zorgen dat dierbaren uit situaties en uit de buurt blijven van mensen die ze associëren met eerder drugsgebruik.
Liefden kunnen er ook voor zorgen dat alle bijeenkomsten, behandelingssessies en therapiegroepen worden bijgewoond zoals voorgeschreven.
Familie counseling en onderwijs kan zeer nuttig zijn bij het herstellen van een gezonde gezinsdynamiek en het begrijpen van ieders rol in het herstel. Neem een creatieve uitlaatklep, lichaamsbeweging, of hobby samen om de geest bezig te houden terwijl je iets constructiefs en leuks doet. Overweeg alternatieve en holistische geneeswijzen en houd je aan een regelmatig eet- en slaapschema. Door ervoor te zorgen dat iedereen voldoende slaap krijgt, een voedzaam dieet volgt en voldoende beweging krijgt, kan de geest helderder zijn en het herstel vlotter verlopen. Lichamelijke gezondheid kan de geestelijke gezondheid en helderheid bevorderen.
Door ondersteunend, positief en geduldig te zijn en er tegelijkertijd voor te zorgen dat u tijdens het herstel in uw eigen behoeften voorziet, komt u een heel eind in de richting van het herstellen van de relatie met een familielid of geliefde die mogelijk beschadigd is door drugsmisbruik en verslaving.
Door uw geliefde te steunen, kunt u die persoon helpen een gezonder en evenwichtiger leven te leiden.