Hoe maak je straatportretten

Als je je aangetrokken voelt tot interessante mensen, gezichten en onderwerpen, raad ik je aan straatportretten te maken!

Les: How to Master Shooting Street Portraits

De definitie van een “straatportret”

Vooreerst, wat is een straatportret?

Wel, voor mij is een straatportret gewoon een foto/portret van iemand die je op straat tegenkomt (een vreemde). Over het algemeen ligt de nadruk op het gezicht, maar dat hoeft niet. Een “portret” betekent gewoon een “gelijkenis” van iemand. Je kunt bijvoorbeeld een “full body portrait” van iemand maken, maar je kunt ook een close-up van iemands gezicht maken.

Hoe dan ook, persoonlijk heb ik me altijd aangetrokken gevoeld tot gezichten. Ik weet niet precies waarom, maar ik vind het menselijk gezicht waarschijnlijk een van de interessantste dingen. Het menselijk gezicht is er in een oneindige variatie: geen twee gezichten zijn helemaal gelijk.

Ook vanuit evolutionair perspectief denk ik dat we zijn geëvolueerd om andere menselijke gezichten interessant te kunnen vinden. Niet alleen dat, maar individuen in het verleden die de gezichten van anderen het best konden interpreteren, zijn degenen die floreerden in de sociale groepsdynamiek.

Master street portrait photographers

Ik beschouw deze fotografen als de beste straatportretfotografen uit de geschiedenis:

1. Diane Arbus
2. Richard Avedon
3. Bruce Gilden

Wat maakt een goed straatportret?

Voor mij is dit wat een goed straatportret maakt:

1. Structuren in het gezicht: Over het algemeen fotografeer ik het liefst oudere mensen, omdat die meer interessante rimpels en texturen in hun gezicht hebben. Ik denk dat ruwe texturen esthetisch gezien interessanter/mooier zijn voor de mens.
2. Een moeilijk te interpreteren uitdrukking: De reden waarom de Mona Lisa zo’n beroemd portretschilderij is, is dit: iedereen heeft een andere interpretatie over wat ze denkt. Je kunt dit vastleggen door mensen te fotograferen met een mysterieuze, of ondeugende blik.
3. Bijheid: ik vind close-up portretten van mensen die zijn gefotografeerd met een groothoeklens (24mm, 28mm, 35mm) interessanter dan portretten die zijn gefotografeerd met een “normale” lens (50mm), of met telelenzen (85mm-200mm). Waarom? Een close-up van het gezicht van een onderwerp met een groothoeklens is fascinerender om naar te kijken, omdat het gezicht van het onderwerp wordt vervormd. Als je een “flatterend” portret van iemand wilt maken, zou je natuurlijk geen groothoeklens van dichtbij gebruiken. Maar als straatfotograaf is het volgens mij niet je taak om alleen maar flatteuze foto’s van mensen te maken. Het is jouw taak om je eigen interpretatie te geven van het onderwerp dat je fotografeert. Fotografeer je onderwerp daarom op een manier die voor jou interessant is.

De angst overwinnen om een vreemde te vragen een portret van ze te maken

Het is moeilijk en eng om een vreemde te benaderen en te vragen of je een portret van hem of haar mag maken. Waarom? We zijn gesocialiseerd in het denken dat het “raar” is, en dat we ook bang moeten zijn voor vreemden (althans in Amerika).

Mijn suggestie is dit: probeer de “10 no challenge”. Het concept is om een stel vreemden te benaderen (waarvan je denkt dat ze “nee” zullen zeggen) en hen te vragen om een portret van hen te maken. Je moet vreemden blijven vragen om hun portret te maken, totdat je 10 mensen hebt die “nee” zeggen. Dit is een voorbeeld van “blootstellingstherapie aan afwijzing”: je leert de angst om afgewezen te worden te overwinnen door je blootstelling eraan te vergroten.

In werkelijkheid is het moeilijk om 10 mensen nee te laten zeggen. Deze oefening zal je dus helpen je angst voor afwijzing te overwinnen. Want in werkelijkheid, als mensen je uiteindelijk toch afwijzen, is dat niet zo erg! De meeste mensen die je afwijzen zijn er heel aardig over. En hoe vaker je wordt afgewezen, hoe minder angstig je in de toekomst zult zijn om andere vreemden om hun portret te vragen!

Hoe maak je interessantere portretten van vreemden

Algemeen zijn mijn tips voor het fotograferen van vreemden:

1. Gebruik een flitser: Een flitser helpt je onderwerp van de achtergrond te scheiden en geeft je een betere belichting/contrast in het gezicht van je onderwerp. Ook het gebruik van een flitser voor een portret ziet er “intenser” en dus interessanter uit.
2. Praat met je onderwerp terwijl je hem fotografeert: Het is niet onbeleefd om mensen te fotograferen terwijl je met ze praat. Stel je onderwerp open vragen over waar ze vandaan komen, wat hun levensverhaal is, hoe hun dag verloopt of wat hun levensdoelen zijn. Als mensen beginnen te praten, zullen ze de camera vergeten. Zo zullen ze “minder op hun hoede zijn”, en meer natuurlijke uitdrukkingen hebben. Klik terwijl je met je onderwerp praat, en experimenteer met het gebruik van je lcd-scherm terwijl je ze fotografeert, om oogcontact met ze te houden terwijl ze praten.
3. Schiet veel: Probeer, indien mogelijk, minstens 30-50 foto’s te maken van een onderwerp dat “ja” zegt om gefotografeerd te worden. Je weet nooit welke foto de beste zal zijn. En hoe meer je fotografeert, hoe groter de kans dat je een interessant portret van iemand maakt. Als ik in het heetst van de strijd een portret van iemand fotografeer, heb ik geen idee welke foto de beste zal zijn totdat ik naar huis ga en mijn foto’s op mijn computer bekijk. Onthoud daarom dit: hoe meer je fotografeert, hoe groter de kans dat je een interessant portret van iemand maakt.
4. Bekijk je foto’s niet (chimp) terwijl je je onderwerp fotografeert: Schakel de automatische overzichtsfunctie van uw digitale camera uit, zodat u niet wordt onderbroken terwijl u uw onderwerp fotografeert. De handeling van “chimping” is het kijken naar je lcd-scherm om je foto’s te bekijken na elke foto die je van je onderwerp maakt. De reden waarom dit slecht is, is dat het je opname flow verstoort. Het is beter om van tevoren veel foto’s te maken en dan thuis te kijken wat de beste compositie is.
5. Maak je onderwerp aan het lachen! Het leven is te kort om saai te zijn. Als je met je onderwerp praat, maak hem dan aan het lachen. Maak slechte grappen, of vertel ze iets persoonlijks over jezelf. Onthoud dat het fotograferen van je onderwerp een tweerichtingsverkeer is: hoe meer je aan je onderwerp geeft, hoe meer zij terug zullen geven.
6. Oefen een lange tijd: Om eerlijk te zijn, het kostte me bijna 4 jaar oefenen in straatfotografie voordat ik in staat was om mijn vertrouwen op te bouwen om vreemden van dichtbij en persoonlijk te fotograferen. Verwacht niet dat de angst om vreemden te fotograferen van de ene dag op de andere verdwijnt. Maar het spannende is dit: het overwinnen van je angst om vreemden te fotograferen is een vaardigheid die je kunt opbouwen en cultiveren, zoals het opbouwen van een spier. En besef ook dat, hoe ervaren je ook bent in straatfotografie, je altijd een beetje bang of zelfbewust zal zijn wanneer je vreemden fotografeert, en dat is oké! In plaats van je angst je te laten weerhouden van het fotograferen van vreemden, kanaliseer je angst om actiever vreemden te fotograferen. Wanneer je een vreemdeling ziet die je wilt fotograferen, maar je voelt je nerveus, zeg dan tegen jezelf: “Dit gevoel van angst is eigenlijk dat van opwinding! Ik ben niet bang om deze persoon te fotograferen, ik ben er juist heel enthousiast over!”

BE BOLD,
ERIC

Als er één genre straatfotografie is waarin ik gespecialiseerd ben, dan is het wel “straatportretten.”

Ik hou ervan om met mijn onderwerpen te praten, me met hen bezig te houden en me op hun gezichten te concentreren. Als ik opnieuw zou beginnen met het maken van straatportretten, is dit het advies dat ik mezelf zou geven:

Twijfel niet

Vermijd alle spijt. Als je iemand ziet die ook maar een beetje interessant is en die je wilt fotograferen, benader hem dan en vraag om toestemming. Het is beter om te vragen en afgewezen te worden, dan om het in de eerste plaats nooit te vragen.

Opdracht: Benader mensen van wie je denkt dat ze “nee” zullen zeggen.

Het probleem in het leven is dat we proberen te voorkomen dat we worden afgewezen, maar nooit dat we worden afgewezen.

Als opdracht ga je de straat op met je camera en probeer je opzettelijk 10 vreemden zover te krijgen dat ze je afwijzen. Benader mensen die er volgens jou “gemeen” en ongenaakbaar uitzien. Vertel hen wat je interessant aan hen vindt, en vraag of je hun portret mag maken.

Je kunt niet stoppen tot je 10 afwijzingen hebt. Observeer en leer dan hoe moeilijk het eigenlijk is om 10 “nee’s” te krijgen.

Smile

Als mensen zijn we van nature wantrouwend tegenover elkaar. In de prehistorie kon één verkeerde blik leven of dood betekenen.

Hoezeer we ons ook gelukkig mogen prijzen in de wereld van vandaag – we worden niet gedood door een naburige stam als we hen een verkeerde blik toewerpen (tenzij je helaas in getto’s of door misdaad geteisterde gebieden woont).

Voor het grootste deel is straatfotografie tam. Wat is de beste manier om je onderwerp zich meer op zijn gemak te laten voelen? Simpel – gewoon glimlachen.

In de psychologie is er iets dat “spiegelneuronen” wordt genoemd. Het concept is dat wij als mensen het gedrag van anderen nabootsen. Daarom, als iemand naar je glimlacht, ben je genetisch voorbedraad om terug te glimlachen.

Er is niets beters dan een glimlach. Beter nog, zelfs een glimlach van een vreemde.

Een glimlach verheft je stemming, maakt dat je je zelfverzekerder voelt, en verbonden met de samenleving. De meeste mensen (lijkt het) lopen rond met een frons op hun gezicht standaard (mezelf inbegrepen). Maar wanneer ik mensen tegenkom, probeer ik hen een grote glimlach te schenken wanneer dat mogelijk is. En dat verandert hun perceptie van mij. Wat eerst een wantrouwende blik was, verandert in een even enthousiaste glimlach.

Opdracht: Klik, glimlach en zeg “dank u”

Voor je opdracht: als je openhartige straatfoto’s wilt maken, maak je gewoon een foto van een onbekende, klik je, glimlach je en zeg je “Dank je wel.”

Daarna, als je hun aandacht hebt getrokken, benader je ze dichterbij en vraag je toestemming om hun portret te maken.

Het voordeel van deze aanpak: je krijgt zowel een openhartige foto, als een portret met toestemming. Zo sla je “twee vliegen in één klap.”

“Maak” een foto, “neem” geen foto

De woorden die je gebruikt zijn belangrijk. Vooral als het gaat om het maken van straatportretten.

Vraag jezelf bijvoorbeeld eens af wat het verschil is tussen deze twee vragen:

• Meneer meneer, vindt u het erg als ik een foto van u maak?
• Meneer meneer, vindt u het erg als ik een foto van u maak?

Voor mij klinkt “nemen” dwingend. Het lijkt agressief. Het lijkt verdacht.

Maken daarentegen is nieuwsgieriger. Het klinkt creatiever, opener en meer op samenwerking gericht. Veel Europeanen zeggen “maak een foto” (niet maak een foto – misschien zijn veel Europese fotografen daarom creatiever dan Amerikaanse fotografen).

Maak een “portret”, niet maak een “foto”

Niet alleen dat, maar verander het woord “foto” in “portret”.

Om bij het vorige voorbeeld te blijven, wat is het verschil tussen:

• Meneer meneer, vindt u het erg als ik een foto van u maak?
• Meneer meneer, vindt u het erg als ik een portret van u maak?

Voor mij klinkt “foto” alsof u alleen maar een kiekje wilt maken. Een “foto” is iets wat je gewoon upload naar Facebook. Een “foto” lijkt onopzettelijk, en misschien een beetje toeristisch.

Echter, een “portret” klinkt meer opzettelijk, artistiek, en weloverwogen. Kunstenaars schilderen portretten. En maar weinig mensen hebben een goed “portret” van zichzelf.

Opdracht: Verander je vocabulaire

Dus voor je opdracht, als het gaat om het fotograferen van straatportretten, verander je je vocabulaire.

Zeg niet “neem” een foto – zeg “maak” een foto.

En zeg niet “maak” een “foto”- zeg “maak” een “portret.”

Probeer deze benadering uit met je onderwerpen, en kijk hoe ze anders reageren.

Maak je onderwerp deel van de portretsessie

Ik vind het mooiste aan het fotograferen van straatportretten hoe je kunt samenwerken met je onderwerpen. Je kunt ze deel laten uitmaken van de sessie waarin je portretten maakt. Je steelt niet alleen hun ziel door snel een kiekje te nemen en dan weg te lopen.

Hoe maak je je onderwerp deelgenoot van het portretteringsproces? Enkele ideeën:

• Vraag je onderwerp: “Wat is je goede kant?”
• Als je onderwerp zich stijf voelt, vraag hem dan om “op en neer te springen” (dit maakt hem aan het lachen, en laat wat bloed door zijn lichaam stromen)
• Na het maken van een portret van je onderwerp, laat je hem je LCD-scherm zien en vraag je hem welke versie hij het mooist vindt
• Bied aan om hem het portret te e-mailen, of misschien zelfs af te drukken en het hem te mailen

Opdracht: Laat je eigen portret maken

Ik heb deze opdracht van Sara Lando geleerd – als je wilt leren hoe je je onderwerpen comfortabeler kunt laten voelen, leer dan hoe je aan de andere kant van de camera moet staan.

Dat betekent dat je een professionele fotograaf moet inhuren om je portret te maken.

Leer hoe zij ervoor zorgen dat jij je op je gemak voelt. Zoek uit waardoor jij je ongemakkelijk voelt. Behandel je onderwerp dan hoe je zelf behandeld zou willen worden (of hoe je niet behandeld wilt worden).

Complimenteer je onderwerp

Niemand heeft er een hekel aan om gecomplimenteerd te worden. Als mensen zijn we ijdel, egoïstisch en op onszelf gericht.

Ik hou ervan anderen complimenten te geven, omdat het gratis is. En het verheft, moedigt aan, en maakt mensen gelukkig.

Wat je niet wilt doen is mensen valse of neppe complimenten geven. Mensen hebben een goede B.S. meter – dus zorg er altijd voor dat je complimenten oprecht zijn.

Maar de sleutel is om je onderwerp te vertellen waarom je ze wilt fotograferen. De reden waarom je een onderwerp benadert, is omdat je iets unieks of interessants aan hen vindt. Dus wees niet verlegen – complimenteer wat je interessant aan hen vindt.

Opdracht: Complimenteer iedereen met één klein ding (een hele dag lang)

Gedurende een hele dag complimenteer je elke persoon die je ontmoet. Het kan klein zijn – complimenteer ze met hun oorbellen, hun tatoeages, hun kapsel, hun outfit, hun glimlach, hun vriendelijkheid, of iets anders.

Maak er een gewoonte van om anderen te complimenteren. Het zal hen opbeuren, jou opbeuren, en je helpen een sterkere band met hen op te bouwen.

Hang langer met je onderwerp rond dan je denkt dat je zou moeten

De meeste mensen zijn eenzaam, en missen menselijk contact. Zelfs in grote steden zijn we voortdurend omringd door mensen, maar we voelen ons vervreemd. De meesten van ons willen gewoon iemand om mee te praten, en ons levensverhaal mee te delen.

Maar we maken de fout te denken dat iedereen altijd druk is, en een hekel heeft aan praten. De waarheid is dat we ervan houden te praten, te socialiseren en menselijk te zijn.

De fout die we ook maken bij straatfotografie is dat wanneer we een vreemdeling benaderen, we snel een portret willen maken en weer verder willen gaan. Omdat we ons schuldig voelen dat we “hun tijd verspillen.”

Verander je perceptie. Denk dat je waarde toevoegt aan hun leven – dat je hun alledaagse dagen interessanter maakt.

Denk er eens over na – als je een vreemde benadert om een portret te maken, hem complimenteert en een praatje met hem maakt – maak je niet alleen zijn dag goed, maar heb je ook een geweldig verhaal voor hem om aan zijn vrienden en familie te vertellen.

Zo was ik bijvoorbeeld eens een portret aan het maken van een geweldige vrouw, toen iemand haar belde. Ze nam haar telefoon op en zei: “Je gelooft niet wat me is overkomen! Ik liep gewoon op straat, en deze vreemdeling benaderde me om een foto van me te maken! Hij denkt dat ik beroemd ben of zo! Haha!”

Er zijn miljoenen mensen daarbuiten – door één individu eruit te pikken, vertel je hen dat ze uniek, speciaal en uniek zijn.

Opdracht: Verander je perceptie

Een vreemdeling benaderen om zijn portret te maken is een compliment. Houd dat in gedachten.

Probeer ook zo lang mogelijk bij je onderwerp te blijven. Blijf ze open vragen stellen, en maak portretten terwijl ze praten. Als je straatportretten maakt, probeer dan minstens 10 foto’s te maken. Voor sommige van mijn beste foto’s moest ik bijna 100 foto’s van ze maken.

Stel je onderwerp open vragen

Terugkomend op het vorige punt- soms benader je vreemden om hun portret te maken, en zeggen ze “ja.” Als ze “ja” zeggen – vragen ze je vaak: “En, wat wil je dat ik doe?”

Als standaardantwoord zeg ik dan tegen ze: “Kun je gewoon in de lens kijken, en niet lachen?” Hierdoor ziet de foto er natuurlijker uit.

Wat ik ook graag doe, is ze open vragen stellen, zoals:

• “Wat is je levensverhaal?”
• “Wat doe je vandaag?”
• “Hoe heb je deze stad in de loop der jaren zien veranderen?”

Het voordeel van open vragen stellen, is dat je onderwerp in de “verhaal-vertel-modus” gaat. En als ze dat doen, vergeten ze jou. Je verdwijnt naar de achtergrond. En dit zorgt ervoor dat je onderwerp er natuurlijker uitziet.

Opdracht: Klik terwijl je onderwerp praat

Probeer foto’s te maken terwijl je onderwerp aan het praten is.

Probeer hun bewegende mond, hun handgebaren of lichaamstaal vast te leggen. Probeer foto’s te maken met oogcontact en zonder.

“Bewerk de scène” en probeer zo veel mogelijk verschillende versies van de foto te maken. Vaak als je foto’s maakt terwijl mensen praten, zijn ze vloeiender, levendiger en dynamischer.

Zoek naar een schone achtergrond

Een van de fotografen die mij het meest hebben geïnspireerd, is Richard Avedon. Hij was beroemd om het fotograferen van zijn onderwerpen tegen een eenvoudige witte achtergrond.

Dit stelt je in staat om 100% van je focus op het gezicht van je onderwerp te leggen.

Een van de fouten die veel van ons maken bij straatportretten is dat de achtergrond afleidend of rommelig is. Misschien vind je een interessant persoon op straat en maak je snel een foto van hem. Maar je hebt misschien een afleidende paal die uit hun hoofd of schouder steekt, rommelige bomen, of hoogspanningskabels.

Dus als je een vreemdeling benadert om hun portret te maken, en ze zeggen “ja” – kijk dan om je heen, en vraag ze om tegen een eenvoudige achtergrond te bewegen. Je kunt het hen ook uitleggen – zeg, “Oh excuseer me, de achtergrond hier is nogal rommelig. Vind je het erg om voor deze eenvoudige witte achtergrond hier links te gaan staan? Het zal een betere foto opleveren.” Dit zal je onderwerp meer bereid maken om mee te werken. En verrassend genoeg heb ik nog nooit een onderwerp ontmoet dat “ja” zei op mijn verzoek om hun portret niet te willen laten bewegen tegen een eenvoudige achtergrond.

Opdracht: Zoek schone achtergronden

Mijn suggestie: als je op straat aan het fotograferen bent, probeer dan eerst een schone achtergrond te identificeren. Dat kan een omheinde achtergrond zijn, een bakstenen muur, of gewoon een schone witte/grijze/enkleurige achtergrond.

Wacht dan gewoon tot je onderwerpen naar je toe komen. Als ze dan in de buurt komen, vraag je je onderwerp om een portret van hem of haar te maken tegen de achtergrond die je hebt bepaald.

Vang een handgebaar

Ik vind straatportretten van alleen gezichten over het algemeen een beetje saai. Mijn favoriete straatportretten zijn die met een interessant handgebaar of lichaamstaal.

Om je onderwerp een interessant handgebaar te laten maken, moet je commentaar geven op iets in de buurt van hun gezicht. Je kunt het volgende proberen:

• “Ik vind je bril mooi! Waar heb je die gekocht?” (de meeste mensen zullen met hun bril beginnen te spelen, dat is wanneer je begint te klikken).
• “Wow je baard is zo lang! Hoe lang heb je laat je baard groeien?” (de meeste mensen zullen met hun gezichtshaar beginnen te spelen, wat een interessant handgebaar is, dan begin je te klikken)

Je kunt ze ook vragen om gewoon op een bepaalde manier voor je te poseren, en vragen of ze je nadoen. Enkele interessante handgebaren:

• Vuist op de kin
• Krabben op het voorhoofd
• Hand op de zijkant van het gezicht

Om hierop voort te bouwen, kunt u uw onderwerp ook vragen om in verschillende richtingen te kijken (vraag ze om omhoog, omlaag, naar links en naar rechts te kijken).

En als klap op de vuurpijl kun je zelfs proberen een grappige reactie uit te lokken. Vraag ze bijvoorbeeld om je hard te laten lachen en begin zelf ook heel hard te lachen. Zeg, “HA HA HA!” en meestal zullen mensen lachen (terug naar jou), en dat is wanneer je begint te klikken.

Conclusie: Leer om comfortabel in je eigen vel te zitten

Het schieten van een straatportret is (imho) moeilijker dan het schieten van traditionele “candid” straatfoto’s.

Waarom? Omdat je voor een “straatportret”, het vragen van toestemming en interactie met je onderwerpen, veel lef nodig hebt. Er is veel moed voor nodig. Je moet uit je comfortzone stappen, en jezelf blootgeven.

Het is gemakkelijk om zonder toestemming een foto van een vreemdeling te maken, en verder te gaan.

Het is moeilijk om je in te leven in je onderwerp, je ziel bloot te geven, en jezelf naakt te maken.

Het laatste advies dat ik je kan geven als het gaat om het fotograferen van straatportretten is: fotografeer met je hart. Doe dat openlijk, met een enorme glimlach en aarzel niet.

Weet ook dat de vaardigheden van het benaderen van vreemden en het maken van hun portret je zullen helpen in alle vormen van je leven. Je zult zelfverzekerder en moediger worden, en minder aarzelen (in je persoonlijke leven, in je werk en in je relaties).

Ten slotte, zit je lekker in je vel – en zit je aan de andere kant van de lens? Leer eerst comfortabel te zijn met wie je bent, voordat je besluit naar buiten te gaan en anderen te fotograferen.

Ben sterk, zelfverzekerd en dapper!

Altijd,
Eric

Blijf leren over straatportretten/straatfotografie

Om meer te leren over het fotograferen van straatportretten, bekijk mijn gratis e-boek: “The Street Portrait Manual.”

Kijk ook eens naar Straatfotografie 101 >