Het is u vergeven als u denkt dat Hendrik VIII maar één kind had: Koningin Elizabeth I van Engeland. Elizabeth is een van de beroemdste vrouwen uit de Britse geschiedenis. Haar intelligentie, meedogenloosheid en zwaar opgemaakte gezicht maken haar tot op de dag van vandaag een bekende verschijning in films, televisieshows en boeken.
Maar vóór koningin Elizabeth waren er koning Edward VI en koningin Mary I van Engeland, haar jongere broer en oudere zus. En de drie monarchen waren de enige wettige kinderen van Hendrik VIII die langer dan een paar weken overleefden. De Tudor koning had ook een buitenechtelijk kind dat hij erkende, Henry Fitzroy, en wordt ervan verdacht ook verschillende andere buitenechtelijke kinderen te hebben verwekt.
Mary Tudor
Mary, de oudste van Henry VIII’s wettige kinderen, werd in februari 1516 geboren uit zijn eerste vrouw, Catharina van Aragon. Hendrik was aanhankelijk jegens zijn dochter, maar steeds minder jegens haar moeder, die hem geen mannelijke erfgenaam had gebaard.
Henry streefde naar nietigverklaring van het huwelijk – een streven dat er uiteindelijk toe leidde dat de Kerk van Engeland zich losmaakte van het gezag van de Rooms-Katholieke Kerk, die hem de nietigverklaring had geweigerd. De koning kreeg eindelijk zijn zin in mei 1533 toen Thomas Cranmer, de eerste protestantse aartsbisschop van Canterbury, Henry’s huwelijk met Catherine nietig verklaarde.
Vijf dagen later verklaarde Cranmer ook Henry’s huwelijk met een andere vrouw geldig. Die vrouw heette Anne Boleyn en was bovendien Catherine’s hofdame.
In september van dat jaar baarde Anne Henry’s tweede wettige kind, Elizabeth.
Mary, wier plaats in de lijn van erfopvolging was ingenomen door haar nieuwe halfzuster, weigerde te erkennen dat Anne haar moeder als koningin had verdrongen of dat Elizabeth een prinses was. Maar beide meisjes bevonden zich al snel in dezelfde positie toen koningin Anne in mei 1536 werd onthoofd.
Edward Tudor
Henry trouwde vervolgens met Jane Seymour, door velen beschouwd als de favoriete van zijn zes vrouwen en de enige die hem een zoon had gebaard die overleefde: Edward. Jane beviel van Edward in oktober 1537 en stierf kort daarna aan postnatale complicaties.
Toen Henry in januari 1547 overleed, was het Edward die hem opvolgde, slechts negen jaar oud. De koning was de eerste monarch van Engeland die protestants was opgevoed en ondanks zijn jonge leeftijd toonde hij grote belangstelling voor religieuze zaken en zag hij toe op de vestiging van het protestantisme in het land.
Edwards bewind, dat werd geteisterd door economische problemen en sociale onrust, kwam in juli 1553 tot een abrupt einde toen hij na maanden van ziekte overleed.
De ongehuwde koning liet geen kinderen als erfgenamen na. In een poging te voorkomen dat Mary, een katholiek, hem zou opvolgen en zijn religieuze reformatie zou terugdraaien, benoemde Edward zijn achternicht Lady Jane Grey tot zijn erfgenaam. Maar Jane hield het slechts negen dagen vol als de feitelijke koningin voordat de meeste van haar aanhangers haar in de steek lieten en zij werd afgezet ten gunste van Mary.
Tijdens haar vijfjarige regering kreeg koningin Mary de reputatie meedogenloos en gewelddadig te zijn en gaf zij opdracht tot de verbranding van honderden godsdienstige dissidenten op de brandstapel in haar streven naar het herstel van het rooms-katholicisme in Engeland. Deze reputatie was zo groot dat haar protestantse tegenstanders haar “Bloody Mary” noemden, een naam waarmee ze vandaag de dag nog steeds wordt aangeduid.
Mary trouwde in juli 1554 met prins Filips van Spanje, maar baarde geen kinderen en faalde uiteindelijk in haar streven om te voorkomen dat haar protestantse zuster, Elizabeth, haar opvolgster zou worden. Nadat Mary ziek werd en in november 1558 op 42-jarige leeftijd stierf, werd Elizabeth tot koningin benoemd.
Elizabeth Tudor
Elizabeth, die bijna 50 jaar regeerde en in maart 1603 overleed, was de laatste vorstin van het Huis Tudor. Net als haar broer en zus kreeg ook zij geen kinderen. Nog verrassender voor die tijd, trouwde ze nooit (hoewel verhalen over haar vele vrijers goed zijn gedocumenteerd).
Elizabeth’s lange regeerperiode wordt herinnerd om vele dingen, niet in het minst Engeland’s historische nederlaag van de Spaanse Armada in 1588, gezien als een van de grootste militaire overwinningen van het land.
Drama bloeide ook onder het bewind van de koningin en ze met succes teruggedraaid haar zus zelf van de vestiging van het protestantisme in Engeland. Elizabeths nalatenschap is zo groot dat haar bewind een geheel eigen naam heeft – het “Elizabethaanse tijdperk”.