Er ligt niet veel sneeuw op de grond in april in Calgary, maar “Fargo” rolde er mee. Canada inruilen voor het midwesten van Amerika is een van de weinige compromissen die het FX-drama sluit. De serie, geïnspireerd op de klassieke film van de Coen Brothers, gaat nu zijn tweede seizoen in en is een perfect voorbeeld geworden van hoe je een toon aanslaat en een franchise opbouwt; iets waar iedereen die erbij betrokken is zich heel bewust van is. (En, in sommige gevallen, nerveus om het te verpesten.)
LEES MEER: Review: ‘Fargo’ Seizoen 2 evolueert voorbij Antihero Tropes (And Finds Its Smile)
Tijdens een bezoek aan de set, terwijl het tweede seizoen nog in productie was, sprak Indiewire met belangrijke castleden Ted Danson, Patrick Wilson, Kirsten Dunst, Jeffrey Donovan, Ann Cusack en Cristin Milioti, evenals met showrunner Noah Hawley. Hieronder onthullen ze hoe het is om deel uit te maken van de wereld van “Fargo,” van het geweld tot de humor tot de accenten.
Hoe ze de baan kregen
NOAH HAWLEY : Het is een groot ensemble, zelfs meer dan vorig jaar. Er zijn enkele grote spelers in een zeer groot verhaal, dus je kunt hun belang niet echt afmeten aan het aantal pagina’s per uur. Soms zal een personage in een uur minder te doen hebben dan een ander personage in een uur, dus je moet aan de telefoon komen en zeggen “Hier is waar je naartoe gaat en hier is de reis die je maakt,” en ze gewoon aanvoelen.
Populair op IndieWire
Soms zul je zeggen dat een aanbod afhankelijk is van een vergadering of een gesprek, en dat is net zo goed voor hen als voor jou. Ik wist dat Patrick Wilson de man voor de rol was, maar ik had een paar gesprekken met hem. Een deel daarvan zijn acteurs die niet gewend zijn om bij de televisie te werken. Je probeert hen te vertellen wat de rol is. Ze zijn gewend het hele verhaal te lezen, maar jij hebt ze er één of twee uur van gegeven. Dan moet je ze uitleggen waar het heen gaat en wat hun personage doet.
JEFFREY DONOVAN : Toen ik er naar keek, was er nog geen tweede seizoen. En niemand sprak over een tweede seizoen. En toen ik klaar was met de show, ik denk dat het ongeveer twee weken later was, kreeg ik een telefoontje in de trant van, “Noah wil met je Skypen.” Ik had zoiets van, “Noah Hawley? Oké…” En we gingen Skypen en praatten een uur lang over de show en hoe “Burn Notice” was. Ik wist niet dat hij een fan van me was van een serie die ik tien jaar geleden had gedaan genaamd “Touching Evil.” Het was mijn allereerste serie, en het was in Vancouver. En hij zegt, “Ik ben al een fan van je sinds “Touching Evil.” En ik had zoiets van, ”Touching Evil?” Dus we spraken over dat en die rol en hoe ik dat personage had gecreëerd. Toen we klaar waren met telefoneren, kreeg ik het aanbod om Dodd te spelen. Ik heb oorspronkelijk met Jeffrey Donovan geskyped. Hij kwam uit de hoofdrol van “Burn Notice,” en ik ging met hem Skypen zonder hem echt te kennen als acteur en niet wetend waar ik hem per se wilde hebben. En hoe meer tijd ik met hem doorbracht, had ik gewoon het gevoel dat hij de oudste zoon in deze misdaadfamilie kon spelen. Op veel niveaus zou je hem als een schurk beschouwen, maar eigenlijk is hij gewoon een krachtig, koppig personage. Dat was iets wat ik hem niet zou hebben aangeboden, tenzij ik die tijd met hem had doorgebracht. Ik vroeg Noah waarom hij mij als Dodd had gecast en hij zei: “Ik weet het niet. Je komt gewoon over met een gevoel van macht. Ik denk dat Dodd overkomt met een gevoel van macht, en ik dacht dat jij de ballen had om er de humor van in te zien.” Om een zware met humor te spelen is moeilijk.
KIRSTEN DUNST : Ik herzag “Fargo” de film, en natuurlijk had ik de show gezien en had twee van de scripts gelezen voordat ik het deed. Maar het was zo’n geweldige rol, zelfs die twee scripts, het was gewoon, “Waar gaat dit personage heen, en dit gaat zo leuk worden om te spelen.”
CRISTIN MILIOTI : Hij belde me om Betsy te spelen en we hadden een lang gesprek en hij legde soort van uit wie deze vrouw was. Er waren niet veel scripts in die tijd dus ik had veel vragen en we spraken elkaar ongeveer een uur aan de telefoon. En hij heeft me er echt van overtuigd, en toen heb ik de show bekeken. Ik had de show niet gezien voor het telefoontje, en ik denk dat als ik het gezien had, ik te bang zou zijn geweest om zelfs maar vragen te stellen. Dus dat was goed. Ik keek het in twee dagen. Het moment dat ik hem aan de telefoon had, had ik zoiets van, “Ik ga het doen.” Het had me absoluut aan boord, en toen had ik de bonus om het in de show te zien en ik had zoiets van, “oh, dit is het beste ooit.”
HAWLEY: Soms weet je specifieker waar iemand in een rol zal passen. Nick Offerman, ik dacht aan hem voor deze rol en we gingen samen zitten en zoals geschreven in de eerste twee uur was hij gewoon lokale kleur. Ik zei tegen hem, “Nee, ik heb een plan voor jou in het verhaal.” Het gaat er gewoon om mensen aan te voelen en een gevoel voor chemie te krijgen.
MILIOTI: Een van de belangrijkste dingen die me verkocht was hoe hij bleef praten over de rol van Molly . Hij bleef erover praten als deze sterke vrouw in de trant van Marge Gunderson, en de film is een van mijn favoriete films aller tijden. Dat karakter van Marge is een van mijn favoriete karakters aller tijden. En hij had het over de sterke vrouw. En hoe hij wilde dat dit personage een sterke, intelligente stoere vrouw zou zijn. Ongeacht de tijd, ongeacht de regio, en dat sprak me ook echt aan. Dat is zo belangrijk en zeldzaam, in termen van rollen voor vrouwen.
Hoe maak je drama grappig
TED DANSON: Speel gewoon het drama. Wees serieus. Speel de ernst en de oprechtheid van wat je zegt – wat soms niet het slimste van de wereld is om te zeggen – en je komt grappig over. Je hoeft hier niets grappigs te doen. Je moet het gewoon spelen met een grote mate van oprechtheid. We vertellen geen grappen. De humor staat op de pagina. Het is voor ons geschreven.
DONOVAN: Ik was verrast, niet omdat ik humor probeerde te spelen, maar ik heb veel lachsalvo’s gekregen in mijn rol. En het is niet lachen als, dat was een leuke grap. Het is meer dat je om hem lacht omdat je weet hoe dom hij is. Er is een scène waarin ik mijn dochter advies probeer te geven, en het is waarschijnlijk het slechtste advies dat een vader ooit aan zijn dochter kan geven, en wacht tot je het hoort.
Dit is Ted Dansons eerste baard
DANSON: Noah, toen we voor het eerst spraken, zei: “Zou je een baard laten groeien?” Dus liet ik een baard staan, wat ik nog nooit had gedaan. En ik dacht meteen: “Woah, ik herken mezelf niet eens helemaal in de spiegel, dus misschien hoef ik niet te zijn zoals ik altijd ben geweest.” Er is een bevrijdend, maskerachtig iets aan het veranderen van je uiterlijk.
“I Thought I’d Get To Kill More People”
ANN CUSACK : Ik ben een totale pacifist, en ik ben helemaal voor de vredesbeweging, maar dit is mijn ene ding. Elke keer als ik een soort gevecht mag doen, of neergeschoten word, raak ik zo opgewonden. Dat doe ik niet. Ze zegt: “Omdat ik geen drama in mijn leven heb, kan ik het op het scherm zien en lachen om hun drama.” En dat verheft je omdat je dan denkt, “Ik ben los van dat drama.” En ik denk dat op een bepaalde manier als we naar iets kijken en het is moeilijk of ongemakkelijk en we lachen- ik denk dat het ons ervan losmaakt. We voelen ons veilig, maar we kunnen iets gevaarlijks zien. Ik weet hoe ze de dingen opzetten, ze beginnen het seizoen met een soort vreselijke dood, bloedbad, gekte, en dan ontspint het zich allemaal vanaf daar. Dat is een soort van het geniale van Noah en het schrijven: Je weet niet hoe het zal aflopen, en dat is echt geweldig. Het gewicht dat Bill Macy geeft, proberen om het af te snijden voordat het gebeurt. Dat is de hele strijd. Ze geloven beiden in het goede van de mensheid en ze willen dat hun familie leeft in een wereld waar het goed is. Het is niet alleen, “er gebeuren gruwelijke misdaden in een kleine stad,” Ik bedoel, dat is een gegeven.
“A Pedigree of Cinematic Gold”
DONOVAN: Het eerste waar je jezelf aan moet herinneren is dat dit een stamboom is die er een is van cinematisch goud. Het is een Coen-broers toon, en er is geen andere Coen-broers toon. Alleen de Coen broers hebben het uitgevonden. En het is een zeer specifieke toon die, als je hem mist, een parodie of een klucht is. Dus dat weet je als je erin gaat en dat wil je respecteren. En er zijn ingewikkelde dingen waar je aan werkt die gewoon saai zijn om over te praten en te lang om over te praten, maar je wilt je er aan houden en er trouw aan zijn. En je wilt vervullen wat Noah voor je personage voor ogen heeft, dus je praat er veel met hem over. En dan uiteindelijk, en dat is een verdienste van hem, laat hij je vrij. Hij zegt, “Laat me zien wie Dodd is.” En je doet je mond open en je zegt je tekst en hij zegt, . En jij zegt, “Echt, vind je het leuk? Oh, mijn god, ik kan niet geloven dat je het leuk vindt.” En dan ga je weg en wacht je op het telefoontje dat je ontslagen bent en dat komt nooit. En dan weet je dat je niet slecht bent.
WILSON: Voordat ik dit kreeg, heb ik echt veel Coen broers films gekeken, specifiek “Fargo,” “Burn After Reading,” en “Lebowski.” Ik ken die films op m’n duimpje, wat geweldig is. Ik hou van die films. Ik hou van deze wereld. Ik ben erg gefascineerd door het proberen om die toon te raken.
MILIOTI: Ik heb zo’n vertrouwen. Deze show is zo goed en zo goed geschreven, er is dit prachtige vertrouwen dat opkomt, waar het is als, “nou, ze hebben het.” Soms moet je als acteur een salto maken om dingen te laten werken. En je kunt het voelen als het gebeurt, je denkt, ‘oké, ik moet deze zin verkopen, hoe verkoop ik dit?’ En dat gebeurt hier nooit. Als we het over mij als persoon hebben, als Cristin, ik bedoel ik was geïntimideerd. Mijn eerste dag op de set was net een black-out, een paniekaanval. Maar, weet je, ik ben volledig te vertrouwen van hen en hun visie.
DONOVAN: niet in de steek laten Noah naar beneden. Hij ging er op uit en sloeg toe in het eerste seizoen. Hij probeerde het onmogelijke te doen, de Coen broers tien afleveringen lang een TV show maken. En toen deed hij het en iedereen applaudisseerde voor hem en iedereen twijfelde aan hem en gaf hem toch prijzen. Je wilt hem hier niet in de steek laten, want het is zo goed wat hij het eerste seizoen heeft gedaan. Je wilt hem gewoon niet teleurstellen. Dat is de uitdaging. Het acteren is wat we doen en het dialect is wat je doet en je probeert de humor te vinden, probeert de toon te vinden, dat is wat je doet als acteur. Maar om het allemaal zo samen te voegen dat Noah gaat duimen, dat is alles waar je echt op hoopt.
WILSON: Het is geweldig voor acteurs om op dit materiaal te kauwen. Ik kan een scène wel 100 keer doen, en er verschillende dingen in vinden. Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat ik een scène deed en dacht, “Geweldig! Er is niets meer dat ik kan doen.” Als ze me nog een take geven, dan doe ik dat.
DONOVAN: Ik voel me alsof ik ben uitgenodigd voor de all-star wedstrijd en de eerste twee all-star picks waren ziek en toen mocht ik spelen. Want ik kijk rond en ik heb zoiets van, god, kijk eens wie er op het derde honk staat, kijk eens wie er werpt, kijk eens wie er op het eerste staat, oh mijn god. Ik ben een beetje een geeky fan op dit moment met Jean en Ted en Patrick en Jesse en Kirsten. Je bent hopelijk snel over die schok heen en dan duik je er gewoon in.
The Joys of the Accent
MILIOTI: Dat is zo leuk. Zo leuk, dat ik er zelfs in mijn echte leven niet mee kan stoppen.
DONOVAN: Heeft een van de accenten. Het is niet Minnesota leuk, dat is zeker. Het is meer uitgekauwd en je spuugt het uit Fargo. Hij en zijn dochter hebben de dikste accenten, dus ik en Rachel Heller. Zij is een fenomenale Canadese actrice. Zij speelt mijn dochter, en wij hebben de dikste omdat wij de zwaarste van de Gerhardts zijn. En de moeder heeft de minste omdat zij het hoogst opgeleid is, en dan is Bear gewoon een beetje in het midden van gewoon verstaanbaar zijn.
DUNST: Ik moest in de groef komen. Ik had het accent al eerder gedaan, voor “Drop Dead Gorgeous”, wat veel te hoog gegrepen was voor wat wij doen. Maar het is niet een moeilijk accent voor mij te zinken in. Mijn oma, ze is overleden, maar ze kwam uit Minnesota, en ze komt van een boerderij, met een familie van tien. Dus de helft van mijn familie komt uit Minnesota. Dus het zit zo’n beetje in me. Ik heb zomers in Minnesota doorgebracht, en ik ben op de boerderij geweest. Je zegt de woorden keer op keer en je zegt: ‘Dat is interessant. Kijk waar ik aan denk en over praat, kijk hoe ik mezelf uitdruk.” En dan voeg je daar nog het dialect aan toe, dat zo specifiek en interessant is. Is het grappig? Het laat je stoppen en luisteren. En het is heel serieus en oprecht en zeer goed bedoeld, alleen al het dialect geeft je dat gevoel. Dus je voegt dat allemaal samen en dan probeer je zo goed te zijn als het geschrevene. En dat is zo’n beetje wat je doet. Je probeert gewoon net zo goed te zijn als het geschrevene. Als het echt goed geschreven is, probeer je er naar toe te klimmen, in plaats van het naar je toe te trekken. Het maakt je reiken naar wat dat is.
LEES MEER: Kirsten Dunst over het verkiezen van TV boven films, en hoe ze wenste dat ze meer mensen had vermoord in ‘Fargo’ seizoen 2