Aangemoedigd door verschuivende culturele en artistieke normen, speelt Tokyo als nooit tevoren met traditie.
Today’s Tokyo is een botsing van uitersten. Aan de ene kant, traditionalisten bewaken eeuwenoude conventie, op hun hoede voor het verliezen of verwateren van hun culturele erfgoed in het kielzog van de globalisering. Die toewijding aan authenticiteit geldt zelfs voor geïmporteerde producten en praktijken: neem de adoptie van Amerikaanse erfgoedstijlen door Tokio’s modeset, of de golf van Japanse chef-koks die Parijzenaars in hun eigen keuken overtreffen.
Maar men hoeft maar rond te kijken in de hoofdstad om het tegenovergestelde kamp aan het werk te zien. Het centrum van ’s werelds grootste metropool, Tokyo is al lang een hypermodern centrum voor technologische en culturele innovatie. Dit is immers de geboorteplaats van de bullet trains, Nintendo, en het cosplay fenomeen.
Tot voor kort waren de twee kanten van Tokio gescheiden: ryokans en theehuizen in de ene hoek, capsule hotels en robot cafés in de andere, en nooit zullen de twee elkaar ontmoeten. Maar dat begint te veranderen, nu sommige vooruitstrevende creatievelingen hun zoektocht naar originaliteit ook op het gebied van traditionele kunst, eten, mode en gastvrijheid brengen. “Tokyoites zijn altijd op zoek naar iets anders,” zegt de vertegenwoordiger van het stadstoerisme Aki Hirai. “Meer mensen zijn tegenwoordig bereid met tradities te breken om nieuw terrein te verkennen.” Nu de stad zich voorbereidt op de Olympische Zomerspelen – en een toevloed van internationale bezoekers – in 2020, is de transformatie in een stroomversnelling geraakt, met veel winkels en restaurants die buitenlanders de moderne interpretatie van de verfijnde Japanse cultuur willen laten zien. Terwijl lang gevestigde gewoonten standvastig blijven, is er ook een lucht van evolutie over de stad.
Dat is duidelijk bij de Hoshinoya Tokyo (tweepersoonskamers vanaf $ 780), de eerste luxe hoogbouw ryokan van de stad. De chique 84-kamer eigenschap, die afgelopen zomer geopend in de buurt van het keizerlijk paleis, is een kruising tussen een Japanse herberg en een moderne westerse boutique hotel. Hoshinoya houdt zich aan de traditionele ryokan gebruiken, met gasten die blootsvoets op tatami matten lopen in luchtige yukata, lichtgewicht zomer kimono’s. Maar in plaats van de typische vloerkussens, loungen de gasten enkele centimeters hoger op (opmerkelijk comfortabele) bamboe sofa’s. De bedden zijn nog steeds laag en Oosters geïnspireerd, maar met pluche Westerse matrassen in plaats van futons. In het restaurant van het hotel komen Japanse en Franse smaken samen in de oost-ontmoet-west keuken van chef Noriyuki Hamada, een zeldzaam moment van high-end fusie in een stad waar culinair purisme nog steeds heerst.
De stijlwereld heeft de verschuiving met opmerkelijke flair omarmd. De avant-garde ontwerper Jotaro Saito verkoopt chique kimono’s met kleurige prints en versierde obi’s in zijn chique boetiek in Roppongi Hills. Hoewel kimono’s meestal gereserveerd zijn voor speciale gelegenheden, zijn Saito’s ontwerpen – vaak gemaakt van niet-traditionele stoffen zoals jersey en denim – aantrekkelijk voor alledag. Het 117 jaar oude glasbedrijf Hirota, in de Sumida-afdeling, gebruikt ouderwetse technieken om ongebruikelijke uitvoeringen van klassiek glaswerk te maken, zoals sakeflessen in de vorm van kokeshi, Japanse poppen. En in het met antiekwinkels gevulde Nishi-Ogikubo district geeft Rozan experimenteel keramiek – zilverkleurige sakebekers en fantastisch gevormde vazen en schalen – een gelijkwaardige behandeling als traditioneel aardewerk.
Weinig culturen benaderen eten en drinken met de plechtigheid van de Japanners, voor wie zelfs bescheiden aanpassingen van culinaire normen seismisch aanvoelen. De populaire miniketen Afuri (voorgerechten $9-$13), al lang geprezen om zijn delicate yuzu-bouillon van kip en dashi, maakte golven toen het debuteerde met veganistische ramen-een zeldzaamheid in Japan, waar de voorraden bijna universeel op vlees- of visbasis zijn. De “farm-to-counter” kom, verankerd in umami-rijke groentebouillon, is hoog opgestapeld met producten. Stevige noedels verrijkt met lotuswortel geven een gewicht verwant aan volkoren pasta.
De verandering is nog duidelijker bij Sakurai Japanese Tea Experience, die de oude Japanse theeceremonie nieuw leven inblaast vanuit zijn met glas afgesloten positie in de wijk Omotesando. Aan de bar brouwen eigenaar Shinya Sakurai en zijn team traditionele en esoterische melanges terwijl ze hun gekozen medium naar nieuwe hoogten brengen. De groene thee gin en tonic, doordrenkt met twee soorten sencha bladeren, is een verfrissende openbaring – de tannine-bitterheid van de thee brengt de bloemige noten van de gin in balans. Schitterend is ook het theatraal geschonken matcha bier, een frisse Yebisu pils die buitengewoon is gemaakt met een werveling van vers geweekte matcha, die een aardse noot en een spectrale tint geeft aan een anders standaard drankje.
Hoewel Sakurai’s werk zelf deel uitmaakt van het veranderende landschap van Tokio, is zelfs hij verbaasd over de populariteit van zijn aanpak. “Soms sta ik te dichtbij om de waarde van wat we doen te begrijpen of te kennen,” zegt hij. “Maar we maken een nieuwe interpretatie, en ik denk dat dat de Tokio-bewoners aanspreekt.”
Alle onderwerpen in Reis-ideeën
Teken in op T+L Just In
Krijg het laatste reisnieuws, vluchtdeals, en reis-ideeën van de redactie van Travel+Leisure