Contty courtesy of Competitor.com
Toen ik in 2006 voor het eerst begon te werken met leeftijdsgroepen en recreatieve hardlopers, was een van de grootste verrassingen voor mij de hoeveelheid negatief denken en het gebrek aan zelfvertrouwen dat veel hardlopers tentoonspreidden. Bijna elke loper die zich bij de groep aansloot, stelde zich aan me voor door te zeggen: “Ik ben waarschijnlijk de langzaamste persoon die je ooit hebt gecoacht” of “Je werkt waarschijnlijk niet met lopers die zo langzaam zijn als ik.”
Het maakte niet uit wat hun persoonlijke bests waren, bijna alle gesprekken begonnen op een vergelijkbare manier.
Helaas heb ik gemerkt dat er in de afgelopen zeven jaar niet veel is veranderd. Veel hardlopers, zowel nieuwe als ervaren, aarzelen om zich aan te sluiten bij lokale loopgroepen of deel te nemen aan online gemeenschappen. Op de vraag waarom, antwoorden de meesten dat ze zich schamen voor hoe traag ze zijn.
Ik ben hier om je te vertellen dat je niet traag bent en dat dit negatieve, zelfspottende denken je alleen maar weerhoudt van je ware potentieel!
Ik geef toe, dit artikel zal niet zo gegrond zijn in wetenschappelijk onderzoek en specifieke how-to advies als mijn gebruikelijke stukken. Echter, het veranderen van je mindset over hoe je jezelf ziet is belangrijker dan elke training of trainingsloop die je ooit zou kunnen doen.
The Power Of Positive Thinking
Vanuit een puur prestatieperspectief kan negatief denken je belemmeren om je potentieel te bereiken. Hoewel denken dat je langzaam bent misschien onschuldig lijkt, elke keer dat je een uitspraak voorafgaat met de zin: “Ik weet dat ik langzaam ben, maar …”, conditioneer je je geest om te geloven dat je nooit snel kunt zijn.
Ontelbare onderzoeken in de sportpsychologie hebben de kracht van positief denken en zelfpraat bewezen. Atleten die met positieve gedachten een training of wedstrijd ingaan, presteren aanzienlijk beter en consistenter dan degenen die trainingen en wedstrijden met een negatieve houding benaderen.
Herraming van je geloof in jezelf begint vóór een training of wedstrijd. Als je negatief bent en geen zelfvertrouwen hebt tijdens je training, zal geen enkele hoeveelheid zelfpraat voor de wedstrijd en mentale voorbereiding weken of maanden van zelfspot ongedaan maken. Positief denken begint met hoe je elk aspect van je hardlopen omkadert.
Ik begrijp dat het moeilijk is om je perceptie van je hardloopvermogen te veranderen, dus hier is wat nuttig advies:
Regrardless Of Your Speed, Running Is The Same
Hier is een geheim over hardlopen. Het gevoel dat je krijgt na een nieuw PR, de voldoening van een zware workout goed gedaan, en de teleurstelling van een slechte prestatie allemaal voelen hetzelfde, ongeacht hoe snel je bent. Dat is het mooie van onze sport.
Er is geen verschil tussen de loper die voor het eerst de 30 minuten voor de 5K breekt en degene die 16 minuten breekt. Beiden hebben hard gewerkt, offers gebracht om hun doel te bereiken, en hebben dezelfde uitdagingen ervaren.
Dat betekent dat alle hardlopers met elkaar in contact kunnen komen, ongeacht hun snelheid.
Ik heb onder de 29 minuten gelopen voor een 10K. Ik word nog steeds nerveus als ik als laatste eindig (ik heb zelfs de eer om bij twee opeenvolgende Amerikaanse kampioenschappen als een na laatste te eindigen), er is nog steeds veel dat ik niet weet over training, en ik heb meer dan mijn deel aan slechte trainingen, blessures en slechte races gehad.
Daarom is het niet nodig om je vragen of gedachten over hardlopen vooraf te laten gaan door “Ik ben langzaam.” Ik ben snel en ik heb te maken met dezelfde uitdagingen en angsten. Alle hardlopers doen.
Er is altijd iemand sneller
Of je bent Kenenisa Bekele, Mo Farah of Galen Rupp, de kans is groot dat er altijd iemand sneller zal zijn dan jij. Snel is relatief.
Ik snap het. Je loopt 12 of 15 minuten per mijl en schaamt je om jezelf een loper te noemen omdat veel mensen sneller zijn. Hier is een geheim: “snelle” lopers voelen zich net zo.
Voormalig professioneel hardloper Ryan Warrenburg besprak onlangs hoe hij aarzelt om zichzelf een “elite” loper te noemen. Ryan heeft 13:43 gelopen voor een 5K – ik zou dat snel noemen en de elite status waardig. Weet je waar hij in de wereld staat met deze tijd? Ik niet, want het is ver buiten de top 500 (sorry, Ryan).
Wat is er mis met ‘langzaam’ zijn?’
OK, dus ik kan je er niet van overtuigen dat ‘langzaam’ zijn alleen een referentiekader is. Dus vraag ik je, waarom is langzaam zijn eigenlijk belangrijk?
Runners zijn misschien wel de meest gastvrije en vriendelijke groep atleten die ik ooit heb ontmoet. Geen enkele loper die ik ken heeft er problemen mee om langzamer te lopen met een vriend. Denk daar maar eens over na. Zou je genieten van een loopje met een vriend, zelfs als je veel langzamer moest lopen om hem bij te houden? Ik wed dat je zou, en je loopgroep voelt hetzelfde.
Ten tweede, ongeacht uw tempo, je doet het beter dan bijna 80 procent van de Amerikanen. In een studie uitgevoerd door de CDC, vonden onderzoekers dat minder dan 20 procent van de Amerikanen de aanbevolen niveaus van lichaamsbeweging krijgt, en meer dan een kwart van de Amerikaanse volwassenen besteedt geen tijd aan fysieke activiteit.
Ik hoop dat je naar sommige van deze statistieken en inzichten van hardlopers kunt kijken die “snel” zijn en beseft dat snelheid slechts een gemoedstoestand is. Zodra je je gedachten over je snelheid en potentieel kunt herzien, stel je jezelf open voor geweldige dingen die kunnen gebeuren met je training en wedstrijden.
De volgende keer dat je lid wilt worden van een hardloopclub, een vraag wilt stellen aan een medeloper, of je wilt inschrijven voor een wedstrijd maar nerveus wordt over “langzaam zijn”, vraag jezelf dan het volgende af: “Maakt het echt uit?”
Voor trainingsplannen, inspiratie en meer, abonneer je vandaag nog op Women’s Running Magazine! Minder dan $ 1,50 per nummer!