1. 1. Training hield me verantwoordelijk
Mijn trainingen stonden niet alleen in mijn agenda, maar ook in die van mijn trainer, wat betekende dat ik niet op mijn wekker kon drukken of kon besluiten een wandeling door het park te maken in plaats van naar de sportschool te gaan. Wetende dat er iemand op me rekende om op te dagen, was net het zetje dat ik nodig had om me aan mijn routine te houden – en toen ik er eenmaal was, werkte ik echt.
Wanneer je alleen traint, of zelfs in een klas, kun je altijd dingen afzwakken. Te moe om te sprinten op de loopband? Een jog is een paar klikken op de knop verwijderd. Geen zin in die laatste twee reps? Een set voortijdig beëindigen is zo simpel als je gewichten op de grond leggen. Maar bij persoonlijke training is er altijd iemand die toekijkt. Dit hield me verantwoordelijk voor elke oefening. Als ik een pauze nodig had, kon ik die nemen – maar dat betekende niet dat ik klaar was voor de dag.
2. Ik voelde me beter voorbereid op elke training
In studiolessen word ik zelden geïnstrueerd om me uit te rekken voordat ik gewichten oppak, op een fiets stap, of me opwarm voor een run. Bij PERFORMIX House waren de eerste vijf tot tien minuten van elke sessie gereserveerd voor stretching, foam rolling en andere technieken om mijn spieren wakker te maken. Deze periode bereidde me niet alleen fysiek voor op mijn workout, maar gaf me ook een moment om me mentaal voor te bereiden op het komende uur.
3. Ik tilde veel zwaardere gewichten
Ik verwachtte dat ik een aantal nieuwe oefeningen zou leren en dat de trainers mijn vorm zouden aanpassen om blessures te voorkomen. Maar ik onderschatte hoeveel kilo ik in staat zou zijn om te duwen, trekken en dragen met hun begeleiding. In plaats van mijn gebruikelijke halters van 10 of 15 pond, hield ik een kettlebell van 20 pond in elke hand, zonder me ooit gespannen te voelen of me pijn te doen. Mijn trainers hielpen me in ieder geval inzien dat ik meer aankon dan ik aanvankelijk voor mogelijk hield.
4. Ik leerde hoe ik moest herstellen
Dit is niet de eerste keer dat ik dingen probeer om te gooien – ik heb ooit een maand lang elke dag getraind om te zien hoe mijn lichaam zou veranderen. Die ervaring leerde me dat rust essentieel is. Bij PERFORMIX House waren hersteldagen in mijn schema ingebouwd, zodat mijn lichaam tussen de sessies kon genezen. Ik trainde nooit in het weekend en maakte doordeweeks regelmatig gebruik van de infraroodsauna van de studio. Ik had ook een ontmoeting met Lance Parker, voedingsdeskundige bij PERFORMIX House, die me vooral aanspoorde om meer water te drinken en te streven naar een vaste tijd om naar bed te gaan en op te staan, zodat ik elke nacht voldoende slaap zou krijgen.
5. Working Out Became Part of My Social Life
Dit is misschien wel de meest verrassende takeaway van allemaal. Ik heb nooit beseft hoe asociaal groepsfitnesslessen kunnen zijn. Zelfs als ik met vrienden ga – en dat is vaak – praten we niet tijdens de les. Het is nog zeldzamer om een uitgebreid gesprek met de trainer te hebben, hoewel ik probeer een beleefde, “Bedankt, geweldige les,” aan te bieden op mijn weg naar buiten. Het zien van Meghan en Gabe (meestal) elke dag gedurende een maand opende de deur voor chatten tussen oefeningen, tijdens stretches, en na mijn sessies. Eerlijk gezegd, hielp het me om niet te denken aan hoe zwaar de trainingen konden zijn. Er zijn veel lessen die ik met me mee zal nemen, en meer plezier hebben is er zeker een van.