Background
In 1963 nam de Algemene Vergadering van Tennessee de “Local Option Revenue Act” aan, waarbij de lokale omzetbelasting werd ingevoerd en het maximale lokale belastingtarief werd vastgesteld op een derde van het staatstarief voor de omzetbelasting, met een maximum van $5 aan lokale belastingen op een enkel artikel.
In 1968 werd in hoofdstuk nr. 488 het maximumtarief van de lokale omzetbelasting verhoogd tot de helft van het tarief van de staat en werd de maximale lokale belasting op een enkel artikel verhoogd tot $7.50.
In 1983 stelde de Algemene Vergadering het openbare hoofdstuk nr. 278 vast, dat de maximale verkoopprijs van een enkel artikel dat onderworpen was aan de plaatselijke omzetbelasting verhoogde tot $667. Bovendien voorzag deze wetgeving in een extra verhoging van $443 van het bedrag aan plaatselijke belasting dat kon worden geïnd op een enkel artikel, als volgt gefaseerd over een periode van twee jaar: in het belastingjaar 1984 werd het maximum voor een enkel artikel verhoogd tot $889; in het belastingjaar 1985 werd het maximum voor een enkel artikel verhoogd tot $1.100.
In 1990 werd de bovengrens van het bedrag aan lokale omzetbelasting dat op een enkel artikel kon worden geïnd, opnieuw verhoogd van $1.100 tot het huidige niveau van $1.600.
In juli 2002 nam de Algemene Vergadering echter een belastingpakket aan (Public Chapter 856 of the Acts of 2002) dat naar verwachting $933 miljoen aan nieuwe inkomsten zou opleveren en voor het eerst sinds jaren de recurrente inkomsten in overeenstemming zou brengen met de recurrente uitgaven. Als gevolg van de wijzigingen van 2002 in T.C.A. 67-6-702 heft de staat nu een extra belasting van 2,75 procent (totale omzetbelasting van de staat 9,75 procent) op elke dollar van een enkel artikel van meer dan $ 1.600 tot een maximum van $ 3.200 voor de staat.
Probleem
Over een periode van zeven jaar, beginnend in 1983 en eindigend in 1990, werd het maximum voor een enkel artikel viermaal verhoogd, in totaal met 933 dollar. Deze periodieke verhogingen van het maximum hielpen de gevolgen van de inflatie voor de lokale inkomsten te verzachten.
Het maximum voor een enkel artikel van de lokale omzetbelasting is de laatste 16 jaar echter met geen cent verhoogd. Als gevolg van de inflatie is het percentage van de lokale inkomsten uit deze belasting drastisch gedaald, waardoor de doeltreffendheid van een belangrijke bron van inkomsten waarover de lokale overheden momenteel beschikken, is beperkt.
De wijzigingen van 2002 zijn voor de lokale overheden dan ook een dubbel nadeel, omdat zij de mogelijkheden van de lokale overheden beperken om toekomstige verhogingen van de omzetbelasting op basis van één artikel veilig te stellen ter bestrijding van de gevolgen van de inflatie voor de inkomsten, en omdat zij de doeltreffendheid van een belangrijke bron van lokale inkomsten beperken. Als gevolg hiervan zijn lokale ambtenaren gedwongen elders te zoeken om aan de steeds toenemende vraag van burgers naar diensten te voldoen.
Voorgestelde wetgeving
TML vraagt om goedkeuring van wetgeving die het door de staat opgelegde belastingtarief van 2,75 procent op aankopen van afzonderlijke artikelen tussen $1.600 en $3.200 afschaft. Bovendien verhoogt de wetgeving het lokale maximum voor een enkel artikel van $1.600 tot $3.200.
Voordelen voor gemeenten
Deze voorgestelde wetgeving zal lokale overheden effectief in staat stellen lokale verkoop- en gebruiksbelastingen te innen over de eerste $3.200 van een enkel artikel. Op basis van de cijfers over de staatsinkomsten in het fiscale jaar 2008 zal de voorgestelde wijziging jaarlijks ongeveer 48,8 miljoen dollar aan extra inkomsten voor gemeenten en provincies opleveren.