LanguageEdit
De Indonesische taal (bahasa Indonesia ) is de officiële taal van Indonesië. Het is een gestandaardiseerde variëteit van het Maleis, een Austronesische taal die al eeuwenlang als lingua franca in de Indonesische archipel wordt gebruikt. De meeste Indonesiërs spreken ook een van de meer dan 700 inheemse talen.
De meeste Indonesiërs spreken niet alleen de nationale taal, maar ook vloeiend een andere regionale taal (voorbeelden zijn Javaans, Soendanees en andere), die thuis en binnen de lokale gemeenschap vaak worden gebruikt. Het meeste formele onderwijs, en bijna alle nationale media en andere vormen van communicatie, geschieden in het Indonesisch. In Oost-Timor, dat van 1975 tot 1999 een Indonesische provincie was, wordt het Indonesisch door de grondwet erkend als een van de twee werktalen (de andere is het Engels), naast de officiële talen Tetum en Portugees.
LiteratuurEdit
Indonesische literatuur kan verwijzen naar literatuur geproduceerd in de Indonesische archipel. De term wordt ook gebruikt om in ruimere zin te verwijzen naar literatuur die geproduceerd is in gebieden met gemeenschappelijke taalwortels, gebaseerd op het Maleis (waarvan het Indonesisch een afstammeling is). Dit zou het bereik uitbreiden tot het maritieme Zuidoost-Azië, met inbegrip van Indonesië, maar ook andere naties met een gemeenschappelijke taal, zoals Maleisië en Brunei, evenals de bevolking binnen andere naties, zoals de Maleisiërs die in Singapore wonen.
Er zijn ook werken geschreven in en over Indonesië in niet-verwante talen. Er zijn verscheidene talen en verscheidene onderscheiden maar verwante literaire tradities binnen de geografische grenzen van de moderne natie Indonesië. Het eiland Java bijvoorbeeld heeft zijn eigen Javaanse pre-nationale culturele en literaire geschiedenis. Er zijn ook Sundanese, Balinese, en Batak of Madurese tradities. Indonesië heeft ook een koloniale geschiedenis van Nederlandse, Britse en Japanse bezetting, alsmede een geschiedenis van islamitische invloed die zijn eigen teksten, taalkundige en literaire invloeden met zich meebracht. Er bestaat ook een mondelinge literatuurtraditie in het gebied.
De term “Indonesische literatuur” wordt in dit artikel gebruikt om te verwijzen naar Indonesisch zoals geschreven in de natie Indonesië, maar omvat ook literatuur geschreven in een vroegere vorm van de Indonesische taal, d.w.z. Maleis geschreven in Nederlands-Indië.
ReligieEdit
Indonesië is grondwettelijk een seculiere staat en het eerste beginsel van Indonesië’s filosofische grondslag, Pancasila, is “het geloof in de ene en enige God”. Een aantal verschillende godsdiensten wordt in het land beleden, en hun gezamenlijke invloed op het politieke, economische en culturele leven van het land is aanzienlijk. De Indonesische grondwet garandeert vrijheid van godsdienst. De regering erkent echter slechts zes officiële godsdiensten (de Islam, het Protestantisme, het Katholicisme, het Hindoeïsme, het Boeddhisme en het Confucianisme). Volgens gegevens van de Indonesische Conferentie voor Religie en Vrede (ICRP) zijn er echter ongeveer 245 niet-officiële godsdiensten in Indonesië. De Indonesische wet schrijft voor dat iedere Indonesische burger in het bezit moet zijn van een identiteitskaart die hem identificeert met een van deze zes godsdiensten, hoewel burgers op die rubriek “gelovige” mogen invullen indien hij een andere godsdienst aanhangt dan de zes erkende godsdiensten, of die rubriek blanco mogen laten. Indonesië erkent geen agnosticisme of atheïsme, en godslastering is illegaal. Indonesië heeft de grootste moslimbevolking ter wereld In de Indonesische volkstelling van 2018 identificeerde 86,7% van de Indonesiërs zichzelf als moslim (waarbij soennieten ongeveer 99% vormen, sjiieten 1% , Ahmadi’s 0,2%), 7,6% protestant, 3,12% katholiek, 1,74% hindoe, 0,77% boeddhist, 0,03% confucianisme, en 0,04% andere religies/geen religie.
De politieke leiding van Indonesië heeft een belangrijke rol gespeeld in de verhoudingen tussen groepen, zowel in positieve als in negatieve zin, door wederzijds respect te bevorderen door de Pancasila te bevestigen, maar ook door een Transmigratieprogramma te bevorderen, dat een aantal conflicten in de oostelijke regio van het land heeft veroorzaakt.
KeukenEdit
De Indonesische keuken is een van de meest levendige en kleurrijke keukens ter wereld, vol van intense smaak. De keuken is zeer gevarieerd, deels omdat Indonesië bestaat uit ongeveer 6.000 bewoonde eilanden van de in totaal 18.000 eilanden in ’s werelds grootste archipel, met meer dan 600 etnische groepen. Er bestaan vele regionale keukens, vaak gebaseerd op de inheemse cultuur en buitenlandse invloeden. Indonesië kent ongeveer 5.350 traditionele recepten, waarvan er 30 als de belangrijkste worden beschouwd.
De Indonesische keuken varieert sterk per regio en kent veel verschillende invloeden. De Sumatraanse keuken bijvoorbeeld heeft vaak invloeden uit het Midden-Oosten en India, met gekruid vlees en groenten zoals gulai en kari, terwijl de Javaanse keuken of de Sundanese keuken vooral inheems is, met een vleugje Chinese invloed. De keukens van Oost-Indonesië zijn vergelijkbaar met de Polynesische en Melanesische keuken. Elementen van de Chinese keuken zijn terug te vinden in de Indonesische keuken: voedingsmiddelen als bakmi (noedels), bakso (vlees- of visballetjes), en lumpia (loempia’s) zijn volledig geassimileerd.
ArchitectuurEdit
Indonesische architectuur weerspiegelt de diversiteit van culturele, historische en geografische invloeden die Indonesië als geheel hebben gevormd. Invasors, kolonisatoren, missionarissen, kooplieden en handelaren brachten culturele veranderingen die een diepgaand effect hadden op bouwstijlen en technieken.
De belangrijkste buitenlandse invloed is van oudsher Indiaas geweest. Chinese, Arabische en Europese invloeden hebben echter ook een belangrijke rol gespeeld bij de vormgeving van de Indonesische architectuur. De religieuze architectuur varieert van inheemse vormen tot moskeeën, tempels en kerken. De sultans en andere heersers bouwden paleizen. Er is een aanzienlijke erfenis van koloniale architectuur in Indonesische steden. Onafhankelijk Indonesië heeft de ontwikkeling van nieuwe paradigma’s voor postmoderne en hedendaagse architectuur gezien.