Onder een schitterend plafondmozaïek, beschilderd in een psychedelische werveling van violetblauw, daalt een brede roltrap zo’n 30 meter onder de grond af naar een van de diepste metrostations in Napels. Dit is het Toledo metrostation, het kroonjuweel van de “Art Stations” van de Napolitaanse metro.
Het Art Stations project (Stazioni dell’Arte) vertrouwde de visie van de openbare vervoersstations van de stad toe aan hedendaagse kunstenaars en architecten om kunst in het dagelijks leven van de mensen te brengen. Het oogverblindende metrostation Toledo steekt er met kop en schouders bovenuit en werd zelfs genomineerd als het mooiste doorgangsstation van Europa.
Elke verdieping van het station is ontworpen rond een andere kleur die een ander thema in verband met de stad vertegenwoordigt. De muren en de vloer van het atrium op de eerste verdieping zijn zwart, als herinnering aan het asfalt van de hedendaagse beschaving. De overblijfselen van Aragonese muren zijn ook geïntegreerd in het atrium, dat is versierd met mozaïeken geïnspireerd op de geschiedenis van Napels.
Als je de roltrap afdaalt, worden de muren oker en geel, zinspelend op de kleuren van Napolitaanse tufsteen en de zon. Verder naar beneden, op het diepste niveau, wordt het kleurenschema blauw en groen zoals de zee. In de gang die naar de kadeverdieping leidt, bevindt zich een 80 voet lange omgevingsinstallatie met twee LED-lichtbakken die het beeld van een zee weergeven, gerimpeld door de voortdurende beweging van de golven.
Een grote kegel, “Crater de Luz” genaamd, doorkruist alle verdiepingen van het station en creëert een opening boven de prachtige roltrap die naar de kade leidt, en straalt onderweg licht uit. Buiten het station staan drie zeshoekige piramiden en een beeld van cortenstaal, de “Ridder van Toledo”, bewaakt een van de ingangen. De lift bevindt zich bij de roltrap, voorzien van een golfplaten dak, en wordt gevolgd door een looppad gevormd door grote oranje cirkels en uitgerust met zitplaatsen gemaakt van vulkanisch steen.