Inleiding tot de Scheikunde

Termen

• bindingeen verbinding of kracht tussen naburige atomen in een molecuul
• elektronegativiteiteen neiging van een atoom of molecuul om elektronen aan te trekken en zo bindingen te vormen

In de scheikunde, is bindingspolariteit de scheiding van elektrische lading langs een binding, waardoor een molecuul of zijn chemische groepen een elektrische dipool of dipoolmoment hebben.

Elektronen worden niet altijd gelijkelijk verdeeld tussen twee bindingsatomen. Het ene atoom kan een grotere kracht uitoefenen op de elektronenwolk dan het andere; deze kracht wordt elektronegativiteit genoemd. Elektronegativiteit meet de aantrekkingskracht van een bepaald atoom op elektronen. Het ongelijk verdelen van elektronen binnen een binding leidt tot de vorming van een elektrische dipool (een scheiding van positieve en negatieve elektrische lading). Partiële ladingen worden aangeduid als δ+ (delta plus) en δ- (delta min), symbolen die werden geïntroduceerd door Christopher Ingold en zijn vrouw Hilda Usherwood in 1926.

Atomen met een hoge elektronegativiteit – zoals fluor, zuurstof en stikstof – oefenen een grotere aantrekkingskracht uit op elektronen dan atomen met een lagere elektronegativiteit. In een binding kan dit leiden tot een ongelijke verdeling van elektronen tussen atomen, omdat elektronen dichter naar het atoom met een hogere elektronegativiteit worden getrokken.

Bindingen kunnen tussen twee uitersten vallen, van volledig apolair tot volledig polair. Een volledig apolaire binding ontstaat wanneer de elektronegativiteitswaarden identiek zijn en dus een verschil van nul hebben. Een volledig polaire binding, of ionische binding, ontstaat wanneer het verschil tussen de elektronegativiteitswaarden groot genoeg is dat het ene atoom daadwerkelijk een elektron van het andere atoom overneemt. De termen “polair” en “niet-polair” hebben meestal betrekking op covalente bindingen. Om de polariteit van een covalente binding met behulp van numerieke middelen te bepalen, vindt u het verschil tussen de elektronegativiteit van de atomen; als het resultaat tussen 0,4 en 1,7 ligt, dan is de binding over het algemeen polair covalent.

Het waterstoffluoride (HF)-molecuul is polair door polaire covalente bindingen; in de covalente binding worden elektronen verplaatst naar het meer elektronegatieve fluoratoom.