Artikel en alle foto’s door Joe Mock, BaseballParks.com
Alle rechten voorbehouden
Mijn laatste bezoek aan de grootste stad van New Mexico was om een honkbalwedstrijd te zien in het Albuquerque Sports Stadium tijdens het “lame duck”-seizoen van de Dukes in 2000. Deze keer was ik in de stad om getuige te zijn van de eerste thuiswedstrijd van het nieuwe team van Albuquerque, de Isotopes. Het was ook de eerste wedstrijd in het volledig herbouwde stadion.
Hier zie je de allereerste worp in het volledig herbouwde stadion in Albuquerque op 11 april 2003. De werper van de Isotopes was Nate Bump en de slagman was Jeff Pickler uit Oklahoma.
De voorbereiding
Op 30 mei 2001, toen de kiezers van de grootste stad van New Mexico ervoor kozen om het Albuquerque Sports Stadium te herbouwen in plaats van een stadion te bouwen op een nieuwe locatie (wat hoogstwaarschijnlijk de binnenstad zou zijn geweest), bespaarden ze de belastingbetalers ten minste 5 miljoen dollar. Niet alleen dat, het plan profiteerde van een enorme hoeveelheid parkeergelegenheid, aangezien het oude stadion tegenover het voetbalstadion van de Universiteit van New Mexico en de beroemde basketbalarena bekend als “The Pit” lag.
Maar het tijdschema vereiste dat de hele faciliteit in slechts 18 maanden zou worden ontworpen en gebouwd. HOK, de architecten achter opmerkelijke prestaties als Camden Yards en Coors Field, stortten zich halsoverkop op de opdracht. Ze hebben bijna niets van het oude complex overgelaten – behalve het veld zelf en, tot op zekere hoogte, de dug-outs en tunnels onder de tribunes. Het veld laten staan is nogal belangrijk, want het zou ongeveer 2 miljoen dollar gekost hebben om de 200.000 kubieke meter vuil neer te leggen die nodig is voor een speeloppervlak op een nieuwe locatie.
Het veld is dus in essentie hetzelfde, maar de omheiningen van het outfield, het scorebord, de berm, de zitkuipen, de buitenkant, de persbox en de overhang zijn allemaal gloednieuw. En geen van deze dingen lijkt zelfs maar op het oude park.
Links is een foto van het “drive-in” gebied, genomen tijdens het laatste seizoen van het stadion in 2000. Rechts, vanuit ongeveer hetzelfde gezichtspunt, is het nieuwe 2003-model te zien. Goh, niet veel gelijkenis, is het niet?
Het ontwerp
Het herbouwde park is een door en door moderne faciliteit – met een vleugje eigenzinnigheid aan de buitenkant. Eigenzinnigheid? Ja, de nieuwe bijnaam van het team komt tenslotte van de minor-league franchise in het fictieve stadje Springfield waar “The Simpsons” wonen. Zie je, in een aflevering dreigde het team te verhuizen naar (gasp!) Albuquerque of all places! Homer Simpson kwam echter te hulp, want hij ging in hongerstaking om te protesteren tegen de dreigende verhuizing van het team. De Springfield Isotopes bleven waar ze waren.
Nou, de link van deze “Simpsons” aflevering met de nucleaire industrie van New Mexico was gewoon te verleidelijk, dus toen de fans werd gevraagd om te stemmen, won de naam Isotopes in een aardverschuiving.
En vanwege de cartoon connectie, besloten de HOK mensen dat een dosis futuristische eigenzinnigheid nodig was voor de buitenkant van het stadion. Niet alleen zijn er ruiten met gekke kleuren, de hele constructie lijkt naar één kant te leunen. Ik geef HOK veel krediet om op deze manier anders te zijn – en het werkt.
Een fantasievol logo, kleurrijk glas en een ietwat scheve muur begroeten de fans op de openingsavond. In de hoofdzaal achter de thuisplaat zie je de twee rijen gestapelde luxe loges.
Het interieur van het park is intelligent ingedeeld, hoewel er niets wereldschokkends is aan het ontwerp van de hoofdzaal. HOK heeft echter besloten om de luxe suites in twee rijen te plaatsen, zodat ze zich allemaal in het infield bevinden, waardoor ze waarschijnlijk beter verkoopbaar zijn, maar het geeft de structuur ook een enigszins topzware uitstraling.
In mijn ogen zijn er echter twee ontwerpelementen die gewoonweg schitterend zijn. Ten eerste, de middenveld omheining is hol, en de grond rijst op om de omheining te ontmoeten rondom deze inkeping. In één opzicht is dit zoals de middenveld “heuvel” in Houston’s Minute Maid Park. Echter, die heuvel stijgt tot een punt dat de vorm van het outfield bijna vierkant maakt. In Albuquerque staat de omheining in het dode-middenveld dichter bij de thuisplaat dan rechts en links van dat punt, door de concave vorm van de omheining. Eerlijk gezegd vind ik deze opstelling oneindig veel beter dan de gimmick-volle grap van een outfield fence in Minute Maid Park (met al zijn ins en outs, een doorkijk gebied voor de left-field bullpen en, het ergste van alles, een vlaggenmast die in het spel is). Het buitenveld van Isotopes Park is eigenlijk heel aantrekkelijk, terwijl het totaal anders is dan in andere stadions.
Hier ziet u de muur van het middenveld vanuit het rechterveld. Rechts biedt de prachtige berm wat gras, wat trottoirs en wat richels om op te zitten.
Het andere prachtige aspect is “The Creamland Berm” achter de omheining van het rechtsveld. Dit is zonder twijfel de meest aantrekkelijke en functionele berm die ik ooit in een stadion heb gezien – en er zijn de afgelopen jaren heel wat parken geweest die deze bermen hebben aangelegd. In plaats van een gladde hellende, grasheuvel, heeft deze berm gebieden die verhard zijn en richels hebben – zodat je niet recht op het gras hoeft te zitten. Ook het landschap is er erg mooi.
Tijdens het maken van mijn notities over dit park op de openingsavond, vroeg ik David Bearman, de getalenteerde, high-energy Media Relations Coördinator voor de Isotopes, naar zijn favoriete aspect van het park. Zonder aarzelen, wees hij op, “hoe open het park is. Open concours, open zithoek, open (pers)cabine. Je kan een grote menigte hebben zoals vanavond en het voelt niet overvol aan.” Dit gevoel van openheid wordt doorgetrokken naar de hal aan de achterkant van de tribune, en je kunt inderdaad naar de actie op het veld kijken terwijl je naar een kraampje loopt. “Ik ben in Major League parken geweest waar de concoursen niet zo mooi en wijd open zijn als hier,” merkte David op.
En over flaneren gesproken, er is inderdaad een 360-graden concourse die de hele faciliteit omringt. Naar mijn mening zou elk goed ontworpen stadion dit moeten hebben.
The Experience
De prijzen van de kaartjes zijn zeer redelijk voor AAA honkbal, variërend van $ 5 om op de prachtige berm te zitten tot $ 10 voor boxen. Het parkeren is de beste prijs die het kan zijn: gratis!
Als je het park van de buitenkant achter de thuisplaat nadert, springen de landschapsarchitectuur en de fantasievolle buitenkant van het complex je echt tegemoet. De poorten waardoor je binnenkomt zijn een prachtige kruising van een zuidwestelijke look met cartoons! Eenmaal binnen dragen de leuke promoties op het veld en de slimme namen van de eetstandjes bij tot de familiale sfeer. Zelfs het logo van de naam van het team en de cartooneske mascotte “Orbit” zijn een giller!
De omgeving van het park, zoals hierboven vermeld, is niet downtown Albuquerque, noch is het in de buurt van de toeristische (maar nog steeds leuk) wild-west Old Town gebied. Het is gelegen, hoewel, waar is er een prachtig uitzicht op de Sandia Mountains. Dit is een van de beste uitzichten op het stadion buiten Utah (waar alle drie Minor League parken een spectaculair uitzicht hebben op de Wasatch Mountains).
Het niet zo geweldige element
Net als bij het stadion in Frisco, Texas (dat een week eerder opende), is het slechtste element van het park nauwelijks een groot probleem. In dit geval, is het de souvenirwinkel. Toen ik las dat het logo van de Isotope de best-seller was onder alle Minor League merchandise, stelde ik me een enorme winkel in het park voor met ontelbare artikelen waarop de “A” staat met de protonen die er rond vliegen. Er is een winkel, maar ik heb winkels gezien in Double-A parken die groter zijn, en ik was teleurgesteld over de selectie van kleding, vooral voor kinderen.
Maar als dat het ergste is wat ik kan zeggen over Isotopes Park, dan kun je terecht concluderen dat dit nieuwe stadion een echte winnaar is!