Jaren ’90 mode en de jaren ’90 in Groot-Brittannië waren een tijd waarin vrolijke onbenulligheid wedijverde met serieuze milieuboodschappen. “Cool Britannia” regeerde blijkbaar en de termen Brit-art en Brit-pop werden bedacht terwijl de brutale chappies Damon Albarn en Damien Hirst feestjes in Downing Street bijwoonden met de charismatische premier Tony Blair en de popsterren The Spice Girls de Dalai Lama ontmoetten en prins Charles een kus op de wang gaven.
Jaren ’90 Modetrends
Inhoudsopgave
The Ladette was jaren ’90 feminisme – we konden net zo rommelig zijn als de jongens, en net zo veel vechten en vloeken en drinken. En over rommelig gesproken: Grunge dook op in de VS om ons te laten zien dat het dragen van vintage kleding, hoe oud ook, de weg vooruit was, en gendergelijkheid kon ook worden bereikt door mannen die mooie jurken droegen en eyeliner op hun spijkerbroek smeerden, net als vrouwen deden. Hedonistische en illegale rave-cultuur had ook zijn eigen codes in de jaren 1990 mode.
Aan de andere kant, we maakten ons allemaal zorgen over nucleaire rampen (Tsjernobyl was slechts een paar jaar geleden), het gat in de ozonlaag en het redden van de walvissen.
Moschino Cheap and Chic, pak met Roy Lichtenstein print, 1991
90s mode vrouwen
Op het internationale 90s mode toneel, gaven minimale ontwerpers als Calvin Klein, Jil Sander, Prada en Donna Karan ons uitgeklede outfits en slip dresses, en de Belgische ontwerpers die de Antwerpse Zes werden genoemd, propageerden een doomy soort cerebraal ontwerp.
Tom Ford zorgde voor sexy en gestroomlijnde jurken. John Galliano en Alexander McQueen bewezen dat Britse ontwerpers perfect uitgevoerde en zeer creatieve glamour konden maken, zelfs terwijl ze feest vierden met The Primrose Hill set, een chique en mooie groep acteurs, modellen en geassorteerde rijke mensen van wie de pers maar niet genoeg kon krijgen van cokesnuivende uitspattingen.
Christie Turlington
Supermodellen uit de jaren 90
Er was een nieuw soort model in de stad, de supermodellen, en “We worden niet wakker voor minder dan $10.000 per dag”, zoals Linda Evangelista in 1990 zei. Die uitspraak wekte verontwaardiging op, maar het was waarschijnlijk waar – Linda en haar collega-modellen, ook wel “The Big Six” genoemd (Christy Turlington, Naomi Campbell, Tatjana Patiz, Claudia Schiffer en Cindy Crawford) waren in de jaren 1990 OVERAL te zien, niet alleen op de catwalks en tijdschriftcovers, maar ook in de roddelrubrieken. Christy Turlington, als het gezicht van Maybelline, verdiende 800.000 dollar voor 12 dagen werk per jaar. In 1995 verdiende Claudia Schiffer naar verluidt 12 miljoen dollar.
Kate Moss
Heroin chic
Die supermodellen waren lange, klassiek mooie vrouwen, maar er was ook een ander soort schoonheidsstandaard in de stad: heroïne chic. Aanvankelijk werd het belichaamd door Kate Moss – slechts 5’7 “en niet een zes-voet Glamazon, met mager, bandy benen, platte borst en zeer jong – ze was 14 toen ze werd “ontdekt” en 16 toen ze naar roem schoot, gefotografeerd in een groezelig vest en onderbroek en zonder make-up in een grungy flat door Corinne Day voor het tijdschrift Face.
Dit was het begin van een trend van modellen die zo dun waren dat ze er ziek uitzagen, of als drugsverslaafden – vandaar het label heroïne chic. De verfrommelde, ongestructureerde kleding in lukrake lagen waarin Moss en andere magere modellen werden gestoken, versterkte dit algemene effect.
Faith Ford bij de Emmy Awards, 1994.Foto door Alan Light.
Jaren ’90 mode Dag- en avondkleding
Jane’s Addiction
Jaren ’90 Grunge
Overal in de VS was een recessie aan de gang en dus begonnen mensen in tweedehands kledingwinkels te snuffelen naar outfits. Er was een enorme muziekscene in Seattle, waar mensen gewoon gitaren oppakten en begonnen te tokkelen, en hé, blijkbaar houden mensen in Seattle ervan om warm te blijven, hoewel lang niet onberispelijk. Dus hun kringloopwinkel vondsten leken voornamelijk te bestaan uit geruite flanellen shirts gedragen over t-shirts uit welk decennium dan ook, met een vestje eroverheen. Gewoon jeans en laarzen deden het prima op de onderste helft.
De stijl was goed voor zowel mannen als vrouwen, en toen die bands uit Seattle (Nirvana, Jane’s Addiction, Red Hot Chilli Peppers) het groot maakten in het Verenigd Koninkrijk, droegen de tieners van het land hetzelfde.
Kate Moss – Decorté reclame
Prom dresses, petticoats and slips in 1990s Fashion
Een variatie op de unisex look was om te zoeken naar oude prom dresses of zelfs oude petticoats en slips en die te dragen. Maar alsjeblieft, strijk of repareer ze niet, en zorg ervoor dat ze gedragen worden met discordante grote laarzen, en besteed geen tijd aan je make-up – smeer het erop en strooi er glitter overheen.
De wereld was geschokt toen Marc Jacobs, de ontwerper van het preppy all American merk Perry Ellis, de grunge stijl nam en probeerde er high fashion van te maken. Hij liet goedkope katoenen flanellen overhemden namaken in Italiaanse zijde, hij liet speciaal holy knitwear maken. Het werd geen succes en hij verloor zijn baan.
Slipjurkontwerp als mini-jurk, Calvin Klein , 1991
De slipjurk
Calvin Klein deed het een stuk beter toen hij de slipjurk gewoon overnam als onderdeel van de grunge dress code. Het merk Calvin Klein was tot dan toe ronduit sexy geweest, maar met de AIDS-epidemie was sexiness verdacht. Klein had een nieuwe richting nodig en hij koos slim voor androgynie en waif als Kate Moss, die zijn merk de hele jaren negentig vertegenwoordigde.
De slip dress, hoewel het op ondergoed leek, was subversief understated in de mode van de jaren negentig en veel merken namen de look ook over. Toen prinses Diana zichzelf in 1996 opnieuw wilde uitvinden als mode-icoon, maakte John Galliano van Dior een slip dress voor haar in marineblauw en zwart. Het veroorzaakte een furore. Slipjurken werden zowel overdag als ’s avonds gedragen, in laagjes over jeans of alleen.
De slipjurk hield het midden tussen maximale grunge en minimaal futurisme in de mode van de jaren 1990, afhankelijk van hoe hij werd gedragen. Minimalisme was de strakke, opgeruimde lijnen van ontwerpers als Donna Karan en Prada. Net als de futuristen uit de jaren 60 keken zij naar zilveren en witte kleuren, en futuristische stoffen. Prada ontwerpster Miuccia Prada maakte nylon tot het meest gewilde materiaal, met eenvoudige nylon shopper tassen, jassen en jurken in zwart met het kenmerkende kleine rode label waarbij versieringen werden vermeden. Maar Miuccia Prada had ook haar decoratieve kant en lanceerde Miu Miu, met haar eigenzinnige, kleine meisjesjurkjes en schattige zilveren schoentjes.
Givency avondpak, 1990
Aardekleuren
Voor volwassenen die geen kleine meisjes of ruimtewezens wilden zijn, waren ton-sur-ton lagen van aardekleuren het antwoord, in comfortabele maar low key luxe stoffen zoals kasjmier. Deze natuurlijke kleuren werden ook gebruikt door milieuactivisten die collecties wilden creëren zonder agressieve chemische kleurstoffen en met gebruikmaking van stoffen met een lagere impact, zoals hennep en linnen.
Jaren ’90 bruidsmode
Bruidskleding volgt vaak de trends in avondkleding, met versies van dezelfde jurken maar dan in het wit. De jaren ’90 mode was geen uitzondering en een aantal van de meest modieuze bruiloften waren in kleine witte slip dresses. Voor extra romantiek hadden sommigen, zoals Cindy Crawford, met kant bedekte versies; anderen zoals Stella Tennant, die een fervent aanhanger van Helmut Lang was, hadden een minimalistische versie, maar met lagen tule als een concessie aan het bruids thema.
Coco de Chanel
Parfums uit de jaren 1990
Echt zuivere, uniseks parfums werden populair in de jaren 1990, toen ontwerpers als Calvin Klein jeugdige parfums maakten die door iedereen gedragen konden worden, zoals CK One en CK Be. Hij maakte ook de zeer populaire en meer vrouwelijke Escape en Obsession. Maar daarnaast waren er ook nog steeds zware, sexy orientaalse parfums, zoals Samsara van Guerlain, Opium van Yves Saint Laurent, en Coco van Chanel. Christian Dior’s Poison was ook nog steeds populair in de jaren 80. Meer “mooie” geuren waren onder meer Pleasure en Beautiful van Estee Lauder.
Kati Kovács, 1995
Make-up uit de jaren ’90
De mode in de jaren ’90 nam felle make-up uit de jaren ’80 en verzachtte die tot mooie kleurvlakken op oogleden en wangen, misschien een pastelblauwe oogschaduw en lichtroze blusher met roze lipgloss. Een krachtige rode lip met minimale oogmake-up was een krachtig alternatief.
Maar waar het decennium meer om wordt herinnerd is een “No make-up make-up look” – met al je onvolkomenheden en onvolkomenheden gladgestreken en gelaatstrekken subtiel geaccentueerd met bijvoorbeeld een scheutje getinte moisturizer en een vleugje heldere mascara. Het doel was om er natuurlijk stralend uit te zien, zonder opvallende kleur. Als alternatief kon je ook letterlijk geen make-up dragen.
Manuela Arcuri – Marie Claire fotoshoot, 1996
Haar in de mode van de jaren ’90
Lang, los haar was de meest populaire stijl voor vrouwen, hoewel het voor praktische zaken of een sportieve vibe achterover in een paardenstaart werd geschoren.Meestal werd het haar productvrij gelaten en een beetje pluizig, hoewel er mousses en gels verkrijgbaar waren om de uitvliegende haren te temmen. Een romantische, krullende look werd gevierd, hetzij lang, vol en vrij of zachtjes verzameld zodat ranken rond het gezicht vielen.
De klassieke lange bob zag er netjes uit, hoewel sommige supermodellen (en Uma Thurman in Pulp Fiction) gingen voor een korte, scherpe, klassieke bob.
Jennifer Aniston
The Rachel
Het meest gevraagde kapsel van de jaren negentig zou The Rachel zijn. De TV serie “Friends” debuteerde in 1994, en Jennifer Anniston’s personage, Rachel Green, had het kapsel dat de mensen wilden – springerig, gelaagd, schouderlengte, duidelijk gestyled tot op de centimeter van haar leven, maar tegelijkertijd kunstig warrig.
Voor alle lange haarstijlen die in de jaren 1990 mode woekerden, zagen korte, slordige kapsels er ook schattig uit. Skin, de zangeres van Skunk Anansie was majestueus mooi met haar kale hoofd, en als je alternatief wilde kijken, kon je gaan voor de undercut – een conventionele lange lengte aan de bovenkant, maar kort geschoren aan de achterkant tot aan de bovenkant van de oren, meestal gedragen teruggetrokken in een paardenstaart om de twee lengtes te tonen.
Jane Leeves, 1995
Ondergoed uit de jaren ’90
Zoals met alles in de jaren ’90 mode, kon je in de jaren ’90 in twee tegenovergestelde richtingen gaan voor ondergoedmode. De ene was te gaan voor katoenen jersey driehoek bh’s, of geen bh en gewoon een klein vestje met spaghettibandjes. Geen kanten versiering of strikjes, maar gewoon jersey. Onderbroeken waren hetzelfde, gewone jersey in blokkleuren van zwart, wit of ecru, en de enige versiering misschien een brede elastische tailleband met de naam van het merk dat je droeg – Calvin Klein bij voorkeur.
Onderbroeken waren vrij hoog in de pijpen gesneden en enigszins hoog getailleerd om benen langer te laten lijken en ervoor te zorgen dat elastiek te zien was onder baggy, lage broeken of als driehoekige slip met touwtjes aan de zijkanten.
Aternatief zou je de Wonderbra kunnen proberen. Gewatteerd, opbeurend en vastberaden sexy, het merk bleek een sensatie toen Eva Hertzigova de hoofdrol speelde in de “Hello Boys” campagne.
1990s Fashion Accessories
Hoeden waren niet echt een ding in de jaren ’90, tenzij je de alomtegenwoordige pet en de emmerhoeden die door ravers werden gedragen meetelt. En popster JK van de band Jameroquai’s handelsmerk gekke hoofddeksels. Stephen Jones maakte enkele mooie creaties voor de catwalkshows van John Galliano, maar zowel grungy meisjes als ravers gaven de voorkeur aan schattige, ironische haaraccessoires, kleine meisjesclips en elastiekjes boven echte hoeden.
Schoeisel
Voor schoeisel in de mode van de jaren 1990 droeg iedereen met een alternatieve inslag Dr Martens laarzen bij hun zweverige jurken, of zelfs enorme, klompige leger surplus laarzen aan het uiteinde van gekneusde blote benen of zwarte panty’s. Blokkerige loafers waren een andere optie – Patrick Cox’s “Wannabe” loafers met een blokhak in een veelheid van kleuren en afwerkingen waaronder mock croc waren de begeerlijke designer. Kinderachtige jelly-schoenen waren ook gewild en Cox maakte ook hiervan een versie met plastic figuurtjes in de hak.
Trainers hebben hun greep nooit verloren en waren even verzamelwaardig als altijd, met klassieke Stan Smiths en nieuwe Jordan Air Nike high tops die technologie gebruikten voor een springerige zool.
Voor een elegante look waren kitten heels zowel praktisch als koket. Ze hadden puntige tenen en soms een slingback, en juwelen of fluwelen afwerkingen. Soms werd een geheel zwarte outfit versierd met een eigenzinnige luipaardprint of hot pink fuchsia fluwelen kitten hak.
Perspex ring, transparant met strepen
Juwelen uit de jaren 90
Omdat de outfits van de jaren 90 zo over de top waren, en vaak in zilver, glitter of metallics, of gedragen met kralen riemen of schoenen met juwelen, werden er in de jaren 90 mode niet veel juwelen gedragen.
De uitzondering was waarschijnlijk de fluwelen choker, gedragen met of zonder een kleine hanger, en voor degenen die hun buiken ontblootten, schokte en verraste een nieuwe trend van niet alleen neus- maar navelpiercings velen die nooit hadden overwogen iets anders dan hun oren te piercen.
Kinderachtige (bij voorkeur echte kinder) plastic ringen, kralen en armbanden, misschien met glitter erin verwerkt, werden in lagen aangebracht voor de grunge-look, samen met opzettelijk smakeloze goedkope tiara’s en haaraccessoires.
Voor de minimalisten werden space age zilveren chokers en manchetarmbanden van ontwerpers als Elsa Peretti gedragen om een outfit te accessoriseren, samen met doorzichtig perspex.
Parelkettingen en armbanden zijn nooit weggeweest voor de traditionelen.
All Saints
1990s Fashion-Sportswear
Popsterren All Saints werden door tienermeisjes vereerd om hun coole uniform van zeer baggy camo broeken met een sportieve crop top beha, waartussen stukken buik te zien waren. Ze combineerden dit met baggy trainingspakken, bijpassende sportschoenen en petten. “Sporty Spice” – echte naam Melanie Chisholm – hield zich aan een soortgelijke look, met een trainingsbroek in plaats van een camo broek.