De door de katholieke kerk versterkte barokbeweging bereikte haar hoogtepunt aan het eind van de 17e eeuw. Toch waren er een paar mensen in Frankrijk die vonden dat het systeem voor barokke architectuur te rigide was.
Zij wilden meer vrijheid. Ze wilden uitgebreidere en meer flamboyante ontwerpen. Zelfs de kerkarchitectuur moest veranderen.
Hiermee werd de Rococo-beweging geboren, ook bekend als de late barokbeweging.
De naam Rococo komt van twee woorden: Het Franse woord “rocaille” dat “steen” betekent en het Italiaanse woord “barocco”, een misvormde parel. Interessant is dat de naam pas in de 19e eeuw werd bedacht en niet werd gebruikt tijdens de conceptie.
En de Rococo-beweging bevorderde veranderingen in de architectuur van Europa.
Hieronder staan veel voorkomende kenmerken van Rococo architectuur.
Muren
Afbeelding bron: V&A UK
Minimaliseerde men het gebruik van hoofdgestellen en de ontwerpen werden abstracter. Kunststof afdekplaten vervingen de hoeken die met het plafond verbonden waren.
Dado
Afbeelding bron: Rococo Revisited
De dado of het onderste deel van de muur werd in een dwergvorm uitgevoerd. In de loop van de periode werd het ook in mindere mate gebruikt.
Ornamenten en versieringen
Image source: Wikipedia
Op de abstracte ontwerpen voortbordurend, werden er ornamenten in de vorm van schelpen en planten in verwerkt. Ook werd gebruik gemaakt van krulwerk en bizarre ontwerpen.
Bizar krulwerk gevonden in Rococo structuren.
Afbeelding bron: JustAboveSunset.com
Kleurenschema
Rococo architectuur maakte gebruik van veel pastels. Dit in tegenstelling tot de nadruk op lichte en donkere verlichting van de barok op neutrale kleuren. Architecten gebruikten ook ivoorwit en goud.
Vormen
afbeeldingsbron: AMT 200
Artiesten en architecten weken af van de barokstijl door een complexe aanpak. Hierdoor zagen bouwwerken er grootser uit.
Voorbeelden van rococo-architectuur
Wies Kerk, Duitsland (circa 1740 na Chr.
afbeelding bron: Wikipedia
Asamkirche, Duitsland (1746 na Chr)
Afbeelding bron: City Scouter
Kerk van St. Theresia, Litouwen (midden jaren 1700 n.Chr)
Afbeelding bron: Vilnius Tourism
Door zijn flamboyante, over-the-top ontwerpen wist de rococo-architectuur velen in het hele continent te bekoren. Toch werd het nooit omarmd op plaatsen zoals de Britse eilanden, omdat ze dachten dat de stijl te “Frans” was voor hun smaak.
Het werd ook met kritiek ontvangen. Figuren als Voltaire verklaarden dat het te triviaal was. Anderen zeiden dat het zich richtte tot een werelds, materialistisch publiek.
Religieuze leiders merkten ook op dat de beweging te seculier was. Het verheerlijkte politieke leiders in plaats van het goddelijke. Er waren toen nog maar een paar kerken in Frankrijk die een dergelijke stijl hanteerden.
Rococo kende zijn neergang aan het eind van de 18e eeuw toen een nieuwe beweging opkwam. Deze beweging probeerde opnieuw de artistieke en architectonische stijlen van het verleden te doen herleven.
Dit was de neoklassieke beweging. Zij liet zich inspireren door de Grieks-Romeinse periode. Het repliceerde de kunstvormen en architectuur van de oude wereld.
We zullen praten over de neoklassieke beweging in de blog post van volgende week.